به نقل از "ایزی هلث اپشنز"، همانند بسیاری دیگر از جنبه های منفی دیابت در صورت عدم درمان و رسیدگی مناسب، آسیب دیدگی کلیه ها به تدریج و با گذشت زمان وخیم‌تر شده و اغلب به نارسایی کلیوی منجر می شود که بیمار را نیازمند انجام دیالیز یا پیوند کلیه برای ادامه زندگی می سازد.

افزون بر مدیریت درست دیابت، به نظر می رسد مصرف یک ویتامین به میزان کافی برای محافظت از سلامت کلیه ها اهمیت ویژه ای دارد.

ویتامینی که از کلیه ها محافظت می کند

در مطالعه ای که توسط دانشکده پزشکی وارویک در انگلیس انجام شد، تیامین که به نام ویتامین B1 نیز شناخته می شود، توانایی خود در کند کردن، حفظ و معکوس کردن آسیب کلیوی که در مراحل اولیه قرار داشت را نشان داد.

نوروپاتی دیابتی که به آسیب عصبی ناشی از قند خون بالا گفته می شود به دفع زیاد پروتئین آلبومین از طریق ادرار منجر می شود. بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که دوزهای بالای ویتامین B1 دریافت کرده بودند، کاهش چشمگیر و بیش از 40 درصدی در دفع آلبومین را تجربه کردند. 35 درصد شرکت کنندگان تا پایان مدت این مطالعه به سطوح عادی دفع آلبومین از طریق ادرار بازگشتند.

مطالعه ای دیگر در دانشکده پزشکی وارویک پیش از این نشان داده بود که افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با کمبود تیامین مواجه هستند که این شرایط ممکن است موجب برخی مشکلات عروقی شود.

در مطالعه ای دیگر شرکت کنندگان به دو دسته تقسیم شده و یک گروه روزانه 300 میلی گرم تیامین و گروه دیگر دارونما دریافت می کردند. نتایج جالب توجه ای پس از پایان مدت سه ماهه این مطالعه حاصل شد. اختلال در عملکرد عروقی و خوانش های آلبومین در گروهی که ویتامین B1 دریافت کرده بودند، به طور قابل توجهی بهبود یافتند.

مطالعاتی که توسط تیم پژوهشی دانشکده پزشکی وارویک انجام شد ممکن است به ایجاد تغییراتی در چگونگی درمان اولیه پس از تشخیص ابتلا به دیابت نوع 2 در افراد منجر شود. بنابر گزارشی که انجمن دیابت آمریکا منتشر کرده است، دیابت تقریبا در نیمی از موارد نارسایی کلیوی که هر ساله تشخیص داده می شوند، نقش دارد. در واقع، دیابت به عنوان یکی از دلایل اصلی نارسایی کلیوی شناخته می شود.

بدن به طور کلی ویتامین B1 را به خوبی تحمل می کند. دریافت سه دوز 100 میلی گرمی ویتامین B1 در روز روشی امن و ارزان برای محافظت از کلیه ها در برابر آسیب ناشی از پیش دیابت، دیابت و بیماری کلیوی محسوب می شود.

اگرچه امکان مصرف تیامین در قالب مکمل وجود دارد، اما منابع غذایی مختلفی نیز برای تامین نیاز روزانه این ماده مغذی وجود دارند. گزینه های خام محتوای ویتامین B1 بیشتری نسبت به نمونه های پخته دارند زیرا پخت می تواند بخشی از محتوای این ویتامین را در ماده غذایی از بین ببرد.

از منابع غذایی سرشار از ویتامین B1 می توان به موارد زیر اشاره کرد:

مخمر آبجو محصولی با بیشترین تراکم ویتامین B1 محسوب می شود.

غلات و سریال ها که از آن جمله می توان به جوانه گندم، برنج و جو دوسر اشاره کرد از دیگر منابع خوب برای تیامین هستند

گوشت و ماهی که ماهی تن یکی از بهترین منابع برای تیامین است و گوشت ماکیان پس از آن قرار دارد.

میوه های خشک شده و مغزدانه ها که از آن جمله می توان به دانه های آفتابگردان، بادام زمینی، گردو، و کشمش اشاره کرد.

سبزیجات سبز که از آن جمله می توان به جوانه های بروکسل، مارچوبه، بروکلی، و نخود فرنگی اشاره کرد.

افزودن ویتامین B1 بیشتر به رژیم غذایی روزانه می تواند فواید سلامت بسیاری ارائه کند اگرچه شاید کمتر نام این ماده مغذی را شنیده باشید زیرا به اندازه ویتامین های C یا E محبوب نیست و همچنین برای بررسی و پژوهش به اندازه ویتامین D برای پژوهشگران جذاب نبوده است.

با این وجود، تیامین برای عملکرد درست برخی از سیستم های بدن ضروری است. این ماده مغذی وظایف متابولیک، مانند تبدیل کربوهیدرات ها به سوخت، محافظت از کلیه ها، محافظت از سیستم عصبی مرکزی و تنظیم خلق و خو را بر عهده دارد.

نادیده گرفتن اهمیت ویتامین B1 می تواند خطرناک باشد و سلامت فرد را در معرض خطر قرار دهد. در همین راستا، افزودن ترکیبی از مواد غذایی و مکمل ها به زندگی روزانه می تواند به محافظت از کلیه ها و سلامت کلی بدن کمک کند.

عصر ایران