م پارسا :

به ضرس قاطع، فشار اقتصادی و تحریم شلوار را به پای آقای رئیس‌جمهور تنگ کرده است. آن قدر این شلوار برای عموحسن تنگ شده که گاهی در مصاحبه های تلویزیونی، حرف‌هایی می‌زند که درازگوشِ کمتر هوش، هم خنده‌اش می‌گیرد. اخیراً جناب آقای رئیس‌جمهور افاضات فرمودند که باید به نقد ها جایزه دهیم. به رنگ ‌ریش مبارک قسم، دلمان می خواهد باور کنیم، ولی دم خروس هنوز پشت دیوار نمایان است.

خودتان را به کوچه علی چپ نزنید بزرگوار! هنوز پرونده شکایت وزیر از فلان منتقد باز است. اینها به کنار، این کلام گهربار و سراسر کارشناسی را به فال نیک می‌گیریم. اصلاً با این جمله می توان تولید اشتغال کرد. یعنی در این وضع بسیار گهربار اقتصادی، صبح تا ساعت ۲ سرکار باشیم و بعد از ظهر برای اینکه آب باریکه مان، با سرعت بیشتری حرکت کند و به قول آقا محمود! دور کاری کرده باشیم، شروع میکنیم به نقد تا جایزه‌ای ( کمک هزینه) از دست دولتی ها بگیریم.

ناگفته نماند با تحقیقات گسترده  حقیر، در هیچ کشوری به نقد جایزه نمی دهند. در قبل از انقلاب و بعد از آن هم تا جایی که ذهنم یاری می کند، نشنیده ام که به منتقد جایزه دهند. بازهم دم شما گرم! نکته قابل ملاحظه این است که باید اعلام فرمایید در وهله اول تا چه مقدار می شود نقد کرد؟ اصلاً چند صفحه می توانیم نقد بنویسیم؟

نفراتی که قرار است بدبخت شوند و مورد نقد قرار بگیرند را با ذکر مثال اعلام عمومی بفرمایید!  اما موضوع مهمی که  یادتان رفت بفرمایید این است که جایزه هر نقد چقدر خواهد شد؟ مثلاً حقیر اگر بخواهم رئیس‌جمهور را نقد کنم، به چه مقدار از بابت نقد رئیس جمهور کاسب خواهم شد و همین طور نقد وزرا و استانداران فرمانداران و تا آبدارچیان کوچکترین دستگاه اجرایی مظنه شان چند است ؟  خطوط قرمز و سبز را هم مشخص نفرمودید. اگر این طرح بگیرد می‌توان آن  را نهادینه کرد و در صورت موفقیت، موضوع نقد را پذیره نویسی کنیم و آن را وارد بورس و فرا بورس کنیم ، به جان خودت سرمایه عظیمی وارد بورس خواهد شد. شک ندارم بورس ایران از داوو جونز، نَزدَک و وال استریت هم فراتر خواهد رفت.

قیمت دلار را نابود خواهد کرد. خودمانیم دیگر، خودم بعید می دانم چنین اتفاقی بیفتد  مثلأ همین جاروف خودمان، هر هفته دبیر محترم آقای عبدالله عبدالخالقی، چماقش را روی کولش آماده نگه داشته تا مبادا اسم فلان استاندار و  فلان فرماندار در نوشته‌ها بیاید.  دیدم و اتفاق افتاده که می گویم.  وگرنه دل درد ندارم خودم را با دبیر محترم دیکتاور صفحه درگیر کنم. اگر شخص رئیس‌جمهور تحرکات میدانی جناب دبیر جاروف را ببیند به اتهام تشویش در اذهان عمومی و اقدام علیه نقد ملی دستور می‌دهد جاروف تعطیل بشود بلکه حوزه نقد و نقادی نفسی بکشد. نکته پایانی هم اینکه اگر حقیر برای جاروف هفته آینده مطلبی ننوشتم ، شک نداشته باشید که جایزه نقدی را از مراجع ذیصلاح دریافت نموده ام.