دکتر عبدالرسول عمادی

انتشار هزارمین شماره نشریه اتحاد جنوب را به برادر عزیزم جناب صابری و همه اصحاب اتحاد تبریک عرض می کنم.
جهان برهوتی است که اگر چه گهگاه آثاری از حیات بر آن نمایان می شود اما در تصویری که مصحف آسمانی از زندگی ارائه می کند گویا خداوند در هر مرحله از حیات صحنه ای را می چیند و زندگان و جنبندگانی را بر آن‌پدید می آورد و آنها آزمونی را از سر می گذرانند و سر در نقاب عدم می کشند و جام نیستی را سر می کشند. در میانه این هنگامه هست و نیست انسان موجود ویژه ای است که حیاتش مداوم است و نه تنها بر مبنای باورهای جهان شناختی معنا گرا با مرگ به پایان نمی رسد بلکه در همین صحنه هستی نیز تداوم دارد. تداوم آدمی در صحنه حیات در رشته زرین فرهنگ و تمدن نمایان می شود و فرهنگ و تمدن و هنر و خلاقیت زمین را از برهوت می رهاند و زمان را توقف می دهد. آدمی که در گذر زمان چونان مسافری خسته راه می سپرد و از ناکجا آباد ازل به سمت ناکجا آباد ابد می رود در جای جای این سفر شگفت انگیز آثاری از فرهنگ و هنر برجای می نهد،آثاری که از منظر آنها هم زمان را به بند می کشد و هم زمین را آذین می بخشد.
اگر آدمی نبود و زمین‌ما میلیاردها میلیارد سال حیات را تجربه می کرد موجودات نسل از پی نسل می آمدند و می رفتند و اثری از آثار آنها نمی ماند و هستی زمینی هباء منثور بود و تمام این هستی طولانی با نیستی تفاوتی نداشت و این برهوت هیچ گاه روی آبادی نمی دید.
در میانه آمد و رفت آدمیان در نسل های پیاپی نیز آنچه عصاره هستی است که به نیستی پیوند نمی خورد و مانا و پایا تمام طوفان های نیستی را از سر می گذراند مظاهر تولید فرهنگی انسان هاست. آنچه در زمین از دهها میلیارد بشری که تاکنون بر زمین ظاهر شده و از زمین در گذشته اند باقی مانده چیزی نیست جز سنگ‌نبشته ها و تندیس های هنری و بناهای با معماری هنرمندانه و از همه مهم تر و رسا تر شعر و ادب و تاریخ است و انباشته ای از تولیدات عالمانه آدمیان.
در هر برهه ای از تاریخ اگر عصاره داشته های ملل را جستجو کنیم در نهایت به آثار فرهنگی می رسیم آثاری در تافته از تار عشق و پود عقل که مانده اند و بشر را تداوم بخشیده اند.
ما و آنچه در توهم خود ملک و مال و جاه و جلال و نام و مقام می نامیم همه در می گذریم و آنچه باقی می ماند عصاره عقل و عشق ماست که بر کاغذ چکیده است و این چنین است که هنر برتر از گوهر پدید آمده است و این‌چنین است که تا جهان باقی است عالمان و اندیشمندان باقی اند و بقای آنها به آثار عالمانه آنهاست که آن آثارنا تدل علینا / فانظروا بعدنا الی الاثار
یقین دارم که اتحاد جنوب نقشی مانا در تاریخ دشتستان بزرگ‌ماست و آیندگان ما را در تولید این‌حجم از درک و دریافت و هنر و فرهنگ خواهند ستود. برای اتحاد جنوب و برای فرهنگ دشتستان و برای دشتستان ماندگار نشاط و حیات سرشار آرزو می کنم.

تقدیم به هزارمین شماره اتحاد جنوب

هزار ماّئده بر خوان آسمانی ماست
 ز "اتحاد" که پیوند جاودانی ماست
هزار مائده هم رنگ علم و فرهنگ است
 هزار مائده از صلح و فارغ از جنگ است
هزار قصه ناگفته دارد این شبگیر
 هزار آهوی نادیده دارد این نخجیر
هزار شعر نگفته درون سینه ماست
 هزار آینه در جان آبگینه ماست
هزار شعله دوباره به چهر لیلی ماست
 هزار بادیه مجنون مهر لیلی ماست
اگر چه از پدرانم هزار فرهنگ‌است
 تبار کوهکن ما حریف هر سنگ است
مبین به سنگ که تندیس صد هنر مند است
 زمان به دست هنر تا همیشه دربند است
"جریده رو که گذرگاه عافیت تنگ‌است"
 جریده آینه عشق و مهر و فرهنگ است