سید حسن لواسانی فرد

اتحاد جنوب ؛ نقطه اتصال و اتحاد مردم در گوشه ای از تاریخ دشتستان بود که کمتر جرقه کار ژورنالیستی در ذهن ها متبادر می شد! اتحاد آمد و دلدادگی به تیترهای هفتگی،  از پس امیدها به رشد و‌توسعه دشتستان دو چندان شد، در عصری که هنوز گرایش های فکری زیاد از هم سوا نبودند ، نادر استوار در اوج بود، امرو هیچستانی تازه به قلم می فشرد و غم و شادی مردمان را به طنز می کشید ! علی پیرمرادی با کوله باری از رنج نشریات نو و تاریخ گذشته را به گیشه های دکه ها می رساند! هنوز سروش اتابک زاده در اوج غرور و خوش اندامی بود و می خرامید !محمدجواد فخرایی جوان بود و نطق در نطق محفل می چرخاند! حسین برازجانی هم همینطور!

احمد فکر اندیش و محمد رضا صابری جوانان پای کار اتحاد بودند!

و خانم های قلم بدست اقلیم سترگ دشتستان بیشترین رنج نوشتاری و صفحه نگاری اتحاد را بر خود هموار می کردند! مقاله می نوشتن و شعر می سرودند!
در چنین عصری حاج اکبر صابری جانباز تربیت شده دفاع مقدس ، نام اتحاد جنوب را برگزید تا چون کوه استوار رنج های مردمانش را به دوش کشد ! بنویسد و شلیک ها به خودرا سینه سپر شود! بنویسد و تاوان پس دهد! بنویسد و به دادگاه برود! بنویسد و مسوولین را به چالش بکشد ! و بنویسد و آستانه تحمل ها را به چالش بکشد !! و امروز که اتحاد جنوب ۲۷ سالگی خود را نظاره می کند ، حاج اکبر همچنان ستون و استوانه پایدار مردمی است که همچنان در رنجند !
نمی دانم کی رنج مردم کم خواهد شد اما میدانم که او همچنان خواهد نوشت !

دوستان اتحاد جنوب خدا قوت ! سالیان پر تکرار زنده باشید و سال نو اتحاد جنوب و بهاران را جشن بگیرید.