سعیده دشتی

سال‌هاست که بوشهر از توسعه می‌گوید، اما آنچه در واقعیت دیده می‌شود، رکود و انتظار است. انتظار برای به‌ثمر نشستن آب شیرین کن هایی که مردم را در کنار دریا سیراب کند، انتظار  برای جاده‌ای که ساخته نشده، بیمارستانی که نیمه‌کاره مانده و سهمی که از اقتصاد کشور ناچیز است.
 این استان، که قلب انرژی کشور است، همچنان برای حقوق اولیه خود در صف ایستاده است.

سهم بوشهر از صنعت، فقط آلودگی؟
صنایع نفت و گاز بوشهر از ارکان اقتصاد کشورند، اما مردم این استان، به جای بهره‌مندی از این سرمایه، سهمی جز آلودگی و فرصت‌های از دست رفته ندارند.
 نیروی انسانی متخصص بوشهر همچنان در سایه‌ی مدیران غیربومی، فرصت رشد و پیشرفت را از دست می‌دهند. در حالی که پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها درآمدهای هنگفتی برای کشور ایجاد می‌کنند، اما اشتغال و مدیریت در این حوزه‌ها، کمتر به نیروهای بومی واگذار شده است. این روند باید تغییر کند.
در کنار دریا، اما تشنه
بوشهر بیشترین مرز آبی با خلیج فارس را دارد، اما همچنان از کمبود آب رنج می‌برد. بحران نوبت‌بندی آب، که سال‌ها وعده‌ی حل آن داده شده، همچنان پابرجاست. مردم این استان در حالی با قطعی‌های مداوم آب مواجه‌اند که در همین کشور، بسیاری از مناطق دیگر با چنین مشکلاتی دست‌وپنجه نرم نمی‌کنند. تسریع در بهره‌برداری از پروژه‌های آب‌شیرین‌کن و اجرای سیاست‌های پایدار برای تأمین آب، دیگر یک درخواست نیست؛ بلکه یک ضرورت جدی است.
ریل‌هایی که ساخته نشدند
دو دهه از آغاز پروژه راه‌آهن بوشهر گذشته، اما این پروژه همچنان در ایستگاه بی‌پولی متوقف مانده است. چهار استان دیگر در این سال‌ها به شبکه ریلی کشور متصل شدند، اما بوشهر هنوز چشم‌انتظار شنیدن سوت قطار است. این در حالی است که نزدیکی این بندر به مرکز کشور، توجیه اقتصادی روشنی برای توسعه شبکه ریلی آن دارد. چرا منابع مالی این پروژه، که بخشی از آن از همین استان تأمین شده بود، به پروژه‌های دیگر منتقل شد؟
جاده‌ هایی که جان می‌گیرند
وضعیت جاده‌های بوشهر، نه‌تنها شایسته‌ی یک استان صنعتی و اقتصادی نیست، بلکه جان مردم را هم به خطر انداخته است. پروژه‌هایی مانند بزرگراه بوشهر-دیر، مسیر اهرم-برازجان و کنارگذر آبپخش همچنان نیمه‌تمام مانده‌اند. وعده‌های ساخت آزادراه بوشهر-شیراز در چند دولت تکرار شده، اما هیچ تغییری در وضعیت آن دیده نمی‌شود. وقتی در بسیاری از استان‌ها، بزرگراه‌ها و راه‌های استاندارد اولویت توسعه‌اند، چرا بوشهر باید همچنان با مسیرهای قدیمی و حادثه‌خیز دست‌وپنجه نرم کند؟
بیمارستانی که نیست، پزشکانی که نمی‌مانند
بوشهر کمترین سرانه تخت بیمارستانی کشور را دارد. بسیاری از بیماران برای درمان مجبورند صدها کیلومتر سفر کنند تا به استان‌های همجوار برسند. این در حالی است که پروژه‌های بیمارستانی متعددی در استان تعریف شده، اما یا متوقف شده‌اند یا با کمبود شدید امکانات روبه‌رو هستند. عدالت درمانی، که شعار دولت جدید بوده، باید در عمل برای مردم بوشهر معنا پیدا کند. جذب و ماندگاری پزشکان متخصص، تجهیز مراکز درمانی و تکمیل بیمارستان‌های نیمه‌کاره، از مطالبات جدی مردم این استان است.
بوشهر، در انتظار تغییرات واقعی
بوشهر سال‌ها وعده شنیده است. از راه‌آهن تا بیمارستان، از آب‌شیرین‌کن تا اشتغال جوانان، از ورزش تا جاده‌ها. اما هیچ‌کدام از این وعده‌ها، هنوز آنچنان که باید رنگ واقعیت به خود نگرفته‌اند. این استان، که یکی از مهم‌ترین نقاط استراتژیک کشور است، نباید همچنان در حاشیه‌ی توسعه باقی بماند. سفر رئیس‌جمهور و هیئت دولت به بوشهر فرصتی است تا این مطالبات، نه در حد حرف و وعده، بلکه در عمل پاسخ داده شوند. حالا وقت تصمیم‌های جدی دولت برای محرومیت زدایی از بوشهر مظلوم است.

#سفر_وفاق
#بوشهر_مهد_وفاق