،،قدرت مظاهری،،
...
سلام آقای پزشکیان. به بوشهر خوش‌آمدید.
گفتم شاید قبل از دید و بازدید و گپ‌وگفت با مردم، بخواهید اطلاعات مختصری از استان داشته باشید. مثل یک توریست، گردشگر یا حتی مسافری که برای گشت‌وگذاری یکی‌دو‌روزه به اینجا سفر کرده است. اطلاعاتی دقیق و واقعی، نه فِیک و قلابی. ممکن است قصد داشته‌باشید استان و مردم‌اش را براساس همکارانِ قدیمی‌تان در مجلس قیاس کنید. لطفاً این‌کار را اصلاً نکنید چون همان‌گونه که خودتان سراغ دارید، آنها  فیلتر شده مردم اند. مردم را خالص مثل خودِ خودشان ببینید و بشناسید.

آقای پزشکیان، برخلاف آدم‌های پایتخت و استان‌های بزرگی نظیر اصفهان و خراسان و آذربایجان، مردمِ استان بوشهر، قانع‌ترین، ساکت‌ترین و بی‌سر و صداترین شهروندانی هستند که در تمام طول عمرتان دیده‌اید. آنها با لبخند یک رئیس‌جمهور، چشمکِ یک وزیر و یا احوالپرسیِ شبه‌دوستانه‌ی یک مقامِ حکومتی چنان به‌وجد می‌آیند که تمامِ مرارت‌هایشان را فراموش کرده و همه‌ی مشکلات‌ِشان از یادشان می‌رود.
به‌باورِ آدم‌های اینجا، بوشهر هنوز ،،محروم،، است و باید خیّرین و نیکوکاران برایش مدرسه و دانشگاه و حمام عمومی و کتابخانه بسازند!
شاید ندانید که پس از نیم قرن، مرکزِ بزرگترین شهرستانِ این استان، هنوز تبعیدگاه است و اگر کسی در پایتخت، موی‌دماغِ دولت و حکومت شد، او را تهدید به تبعید به برازجان می‌کنند!
ممکن است برایتان جالب باشد بدانید استانی که براساس ذخایر نفت و گاز و صنایع پتروشیمی‌اش، ردیف‌های بودجه‌ی کشور را می‌بندند، هنوز خیابان‌هایش پر از صندوق‌های جمع‌آوری اعانات کمیته‌ی امداد است.
ممکن است کسی به شما نگفته باشد کشاورزان و باغدارانِ اینجا هرسال، هشتِ‌شان گروی نُهِ‌شان است و هرچه نخل‌هایشان را بارورتر می‌کنند، زندگی و روزگارشان بی‌بارتر می‌شود و هرچه خرماهایشان شیرین‌تر می‌شوند، کامِ‌شان بیشتر رو به تلخی می‌رود!
شاید و حتماً نمی‌دانید اهالیِ دریای این استان که باید از دریا، گنج استخراج کنند، هنوز که هنوز است، محتاجِ  ،،ته‌لنجی،، اندکی هستند تا از ته‌مانده‌ و دورریزِ سفره‌ی رانت‌خواران مخوفی که کانتینرکانتینر - بی‌آنکه پلمپِ‌شان در گمرک باز شود - از انقلاب سهم می‌برند، ارتزاق کنند!
خوب است بدانید علیرغم بیشترین پروژه‌های فعالِ نفت و گاز و پتروشیمی در استان، جوانان اینجا سهمِ چندانی برای اشتغال و مدیرانِ صنعتی‌اش فرصتِ ناچیزی برای رشد و تعالی ندارند و حتی یک بیمارستان تخصصی به‌معنای مرکزی درمانی برای کارکنان این صنایع وجود ندارد. در کنار همه‌ی این‌ آلام، رگ‌های حیاتیِ پایتخت انرژی کشور دچار چنان استنوسیسِ مزمنی است که هرروزه جانِ ده‌ها مسافر را می‌گیرد و هیچ جراحی هم توانِ عمل‌اش را ندارد!
کاش بدانید که استان بوشهر، رکوردِ عدمِ حضور در تمامیِ کابینه‌های پس از انقلاب را در میانِ همه‌ی استان‌های کشور، از آنِ خود کرده و بعنوان تنها استانی که هیچ وزیری در هیچ دولتی نداشته، این رکورد به نامش ثبت شده است.
و نهایتاً اینکه استان بوشهر، مدت‌ها است که با بندر مرسین در ترکیه خواهرخوانده است. دو خواهرِ متباین و ناهمگون البته. خواهرانی که به‌دلیل داشتنِ شوهرانی با دیدگاه‌های متفاوت و سلایق ایدئولوژیک گوناگون، سرنوشت‌شان از زمین تا آسمان فرق می‌کند. یکی از خواهران، مرکز توریسم و گردشگری و برگزاری مسابقات ورزشی جهانی، فستیوال‌های هنری، کنسرت‌های بزرگ و پرشور است اما خواهر دوم به‌دلیل جبر جغرافیایی، حتی گروه موسیقی فولکلور و محلی‌اش هم امکان برگزاری یک کنسرت ساده و کوچک در آن ندارد.
آقای رئیس‌جمهور، از استاندار و باقیِ معاونین و مشاورین‌ات بخواه تا این یادداشت را راستی‌آزمایی کنند و درصورت ناراست بودنِ آن، نویسنده‌اش را به محکمه بسپارند.
ضمناً پیشاپیش شرمندگیِ‌مان را بپذیرید که به‌دلیل عدم دسترسی به تصویری آبرومندانه، عکسِ همراهِ این یادداشت، نمایی از مرسین است. تصویری که می‌توانست از خواهرش بوشهر و یکی از خیابان‌های ساحلی‌اش باشد انباشته از توریست و جهانگرد و مهمان و جمعیتی از آدم‌های شاد و متبسم. شما ببخشید که چنین نیست!