بابک شاکر

در دوران صفویه اداره استانها عمدتاً در دست رهبران قبیله قزلباش بود. شاهزادگان سلطنتی منصوب به فرمانداری های ایالتی را وزیران قزلباش همراهی می کردند که در اداره استان کمک می کردند.

بخش بزرگی از کشور به طور غیرمستقیم اداره می شد و از نظارت دولت مرکزی دور بود. فرمانداران متعهد می شدند که در ازای انتصابات، نیروهای نظامی خود را حفظ و تأمین کنند و عموماً استان های خود را به دلخواه اداره می کردند. از جمله مشکلات اولیه ای که صفویان با آن مواجه بودند، الحاق عناصر قبیله ای، به ویژه قزلباش ها و دسترسی به درآمدهای کافی برای حفظ اداره و نیروهای نظامی بود. هنگامی که صفویان به قدرت رسیدند، قزلباش ها تمایل داشتند که عنصر بی ثباتی را تشکیل دهند. در میان خود طوایف قزلباش، درگیری‌های قزلباش و فارس و نیز مبارزات جناحی فراوان و گاه شدید رخ داد.

حکومت صفویه در زمان شاه عباس اول  برای کاهش وابستگی خود به قزلباش ها و گروه های نظامی قبایل، مجموعه ای از نیروهای گرجی و ارمنی را تشکیل داد که به علم شناخته می شدند. به جای رهبران قبایل به شخص شاه وفادار بودند.

در استان بوشهر نیز گویا قزلباشان و چهره های سرشناس و تکراری دست از سر مدیریت بر نمی دارند، با چرخ آمده با ویلچر هم حاضر به بازنشستگی نیستند تا افراد صاحب ایده و جوان به مدیریت برسند و در دوره ی جدید انتظارات بر مبنای دانش  پیش رود.

منطقی‌سازی الگوهای مدیریتی، سلسله‌مراتب روشن نظارت، تبعیت و ارتقاء، حوزه‌های متفاوت اقتدار و نقش فزاینده‌ی مهم دولت در مسائل اجتماعی اصلاح شود و  مدیران قدیمی اتمیزه‌شده و دلسرد به یک قشر بوروکرات  که اعتبار و قدرت دارند، تبدیل شوند اما با این وضع انگار نه قزلباش ها رها می کنند نه عزمی برای آوردن استاندار از فرنگ وجود دارد.