اتحاد خبر - سرویس نفت و انرژی

برخلاف ضرب‌المثل قدیمیِ ،،تخم‌مرغ‌دزد شتردزد می‌شود،، همه‌ی تخم‌مرغ‌دزدای مادرمرده‌ی بینوا هم به مقام و مرتبه‌ی شامخِ شتردزدی نائل نمیآن.

بعضیاشون تا آخر عمر، همون تخم‌مرغ‌دزدِ بدبخت و بیچاره باقی می‌مونن و یه اپسیلون هم پیشرفت نمی‌کنن. ممکنه حتی پسرفت هم داشته باشن و تخم‌بلدرچین‌دزد یا مثلاً تخم‌گنجیشک‌دزد بشن و گند زده بشه به رزق و روزی‌ِ خودشون و ایل و تبارشون. بعضی دیگه‌شون اگه خیلی شانس بیارن، میشن مرغ‌دزد. یا خروس‌دزد مثلاً. یه خروسِ بی‌محل می‌دزدن که هنوز از محل جرم دور نشده، با یه قوقولی‌قوقوی ساده‌ی احمقانه لوشون می‌ده و باید سه ساعت وایسن قسم حضرت عباس بخورن اونی که از کیسه‌شون زده بیرون، دُمِ خروس نیس و پَرِ کلاغ برای شفای بواسیره. بعضیاشون که شانس و اقبال بالاتری داشته باشن، ممکنه یه روز توی یه کوره‌راه، یه بزِ لنگ رو که از گله جامونده، گیر بیارن و بشن بزدزد. خرشانسای این جماعتِ کم‌شانس ولی نهایتاً امکان داره به یه خر یا گاو برسن و‌ بشن خردزد و گاودزد و خر و گاوِ سرقتی رو از هولِ‌شون به ثمن بخس بفروشن به دلال و مالخر و بزنن به چاک. از این مرحله دیگه به هیچ‌وجهی بالاتر نمیرن. یعنی تو فکر و ذهن و مخیله‌شون هم نمی‌گنجه که بخوان یه شتر بدزدن.

حالا اصلاً گیریم یه شتر رو هم پیدا کردن و‌دزدیدنش ! کجا و چه‌جوری میخوان قایمش کنن !؟ اصلاً با چی می‌خوان ببرنش !؟ همونجور که شترسواری دولا‌دولا نمی‌شه، قطعاً شتردزدی هم نمیشه قایمکی انجامش داد.
حالا مرغی، تخم‌مرغی، گاوی، گوسفندی، آدم یه جا قایم‌شون می‌کنه و آبا که از آسیاب افتادن، می‌بره یه جهنم‌دره‌ای آب‌شون می‌کنه ولی شتر آخه !؟
شتر با این گردنِ بلند و لب و لوچه‌ی آویزون که دائم هم داره آدامس میجووِه، کجا میشه قایمش کرد وجداناً !
دکل نفتی نیس که بشه به همین راحتی و با یه اَجی مَجی لاترّجی غیبِش کرد و با یه فوت فرستادش تو حسابای اون‌ورِ آبی برای روزای مبادا.
اینه که واقعاً این قماش از تخم‌مرغ‌دزدای بیچاره، امکانات بهتر و بیشتری برای پیشرفت ندارن و قبل از اینکه به مقام و مرتبه‌ی شتردزدی برسن، بازنشسته می‌شن و می‌شینن توی خونه روبروی تلویزیون و بعد از اَذون، گوشِ جان می‌سپارن به اخبار شتردزدای واقعی که قصه‌هاشون تمومِ موهای بیننده رو عینهو سیخِ کبابی، راست  میکنن !

شتردزدای واقعی اونایی‌ان که از بدو تولدشون امکانات فضانوردی مهیاس براشون و هنوز نطفه‌شون منعقد نشده، پونصدتا نفتکش و پنت‌هاوس و دکل نفتی و سهام پتروشیمی و باغای چن‌هزارمتری و رانتایِ کَت و کلفتِ  چن‌صدهزارمیلیاردی و چی و چی و چی به نام‌شون رزرو شده تا زاییده بشن و بعد از اینکه یه لیوان چایِ دبش خوردن، بپرن رو کوهان شترای قافله‌شون و اونا رو هِی کنن سمتِ باغای پت و پهن و جادارِ پدری‌شون.
کافیه شانست بگه و بچه، نوه، نتیجه، نبیره یا حتی ندیده‌ی یکی از این شتردزدای حرفه‌ای از آب دربیآی. اون‌وقت همه‌ی نفتکشای عالم، نه! ببخشید، همه‌ی شترای عالم مث مهره‌های یه تسبیح شاه‌مقصود با یه ریسمون وصل میشن به همدیگه و همه‌شون می‌آن تو شترخونه‌ی بی‌انتهای موروثی‌ات و هیییییچ کسی هم حق نداره ازت بپرسه این‌همه شتر رو از کجا آوردی ! یه نفر اگه سؤال کنه ازت، آقاجونت چنان میزنه پَسِ‌کَله‌اش که سکندری بخوره و با سر بیفته توی هلفدونی و تا موهاش نشدن رنگ دندوناش، از اونجا نیاد بیرون.

یه راهِ موفقیت‌آمیز دیگه هم البته هس برای رسیدن به شتردزدی و اون هم وصلت با شتردزدای قَدَر و تاپِ شَهره. کافیه یه عقد ساده و محضری بگیرید و با یه دونه ،،قَبِلتُ،، و ،،با اجازه‌ی بزرگترا،، یه ،،بله،،ی طلایی از پسر یا دخترِ شتردزدِ بزرگ بگیرید و بشید ،،گل‌عروس،، یا ،،شادومادِ،، خونواده. اون‌وقت دیگه تمومِ نون‌خُشکه‌‌های طایفه و فامیل‌تون هم تو روغنه و چنان چرب‌و‌چیلی میشه دَسّ و دهن‌تون که با هزار لیتر مایع دسشویی هم پاک و تمیز نمیشن.
اینجور ترفندا برای رسیدن به مقام والای شتردزدی، دیگه نیاز به طی کردنِ رَهِ صدساله و رعایتِ سلسله‌مراتب از تخم‌مرغ‌دزدی تا شتردزدی نداره. نه زحمت و مرارتی داره و نه حرص و جوشی. یه شبِ به‌یادموندنی، لَم میدی بغل یارت و می‌بینی از فرداش شدی عضو دارودسته‌ی شتردزدای حرفه‌ای. از اونایی که میتونی چندین‌صدهزارمیلیاردتومن پولِ بی‌زبونِ نفت رو ایکی‌ثانیه توی یه چشم‌بندی غیب کنی و اَحَدی هم جرأت نکنه ازت بپرسه تو اسمت حسینه یا هکتور !!!

،،میم . قاف،،