اتحاد خبر : دکتر مسعود پزشکیان در انتخابات چهاردهمین دوره ریاست جمهوری بر توجه به نظرات و دیدگاه های کارشناسان و متخصصان در اداره امور کشور تاکید فراوان کرد؛ به نحوی که در انتخاب وزرای پیشنهادی نیز فرایند شناسایی و انتخاب را به شورای راهبری با مشارکت صاحب نظران بخش های مختلف کشور واگذارد و برای تعیین وزیر پیشنهادی هر وزارتخانه کمیته ای تخصصی در نظر گرفته شد.

اکنون در مرحله استقرار دولت چهاردهم و چینش کابینه، فرایند تعیین وزیر نفت مورد توجه فعالان حوزه نفت، گاز و پتروشیمی قرار گرفته است. به‌منظور آشنایی با دغدغه های کارشناسان امر و ارزیابی شاخص‌های یک وزیر متناسب با وضعیت فعلی صنعت نفت و راهبردهای پیش روی وزیر نفت دولت چهاردهم، نظرات یکی از کارشناسان ارشد این حوزه را جویا شدیم. در این مجال، گفتگویی داشتیم با دکتر مهدی یوسفی مشاور امور بین الملل مدیرعامل و مدیر صادرات خدمات فنی شرکت مهندسی و توسعه گاز و مدیرعامل پیشین سازمان منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس به عنوان پایتخت انرژی کشور که در پی می آید:
*به عنوان یک کارشناس ارشد مجرب، حلقه گمشده مجموعه صنعت نفت را چه می دانید؟*
ضمن ابراز خرسندی از انتخاب رئیس جمهور جدید و تعیین فرایندی کارشناسی برای انتخاب وزرای پیشنهادی، در رابطه با وزارت نفت آنچه حائز اهمیت است این است که وزارت نفت هم مسائل و چالش هایش کامل روشن هست و هم راهبردها و راه حل‌های تقریبی آن. وزیر آینده باید مسائل روشنی که قاطبه کارشناسان صنعت نفت، گاز و پتروشیمی به آن آگاهی دارند را از طریق اعمال راه حل هایی که تقریباً مورد اجماع نخبگان هست راهبری کند؛ لذا بر خلاف شرایط خیلی از وزارتخانه های دیگر، من معتقدم در وزارت نفت، هم مسائل روشن هست و هم راه حل های تقریبی. در این میان حلقه گمشده «انتخاب انسان‌ها» است، آدم ها و مدیرانی که باید آن راه حل ها را برای آن مسائل بکار ببرند؛ اتفاقی که در سال های اخیر به درستی رخ نداده است، یعنی ما افرادی را عموماً بکار گرفتیم برای حل این مسائل که درک درستی از صورت مساله نداشتند؛ یعنی افراد و ابزارهای درستی را بکار نگرفتند لذا اجرای راه حل ها به نتیجه مطلوب نینجامید.
*چالش هایی که وزیر نفت باید در اولویت کاری خود قرار دهد، کدام اند؟*
وزیر آینده نفت باید بتواند مسائل ذیل را حل کند:
۱-رساندن میزان ظرفیت تولید نفت به ۵ میلیون بشکه در روز. عددی که اکنون تقریباً سه میلیون و چهارصد هزار بشکه هست حالا ادعای بیشتری هم هست اما با فرض همان ادعاهای بهتر و بیشتر این عدد سه میلیون و ششصد هزار هست نهایتاً این عدد باید برسد به ۵ میلیون بشکه در روز در حوزه تولید نفت.
۲-وزیر نفت آینده باید بتواند سهم ایران در اوپک را احیا کند، برای داشتن جایگاه شایسته در بازار صادرات، سهم ایران باید با اعداد قبل از تحریم متناسب شود.
۳-وزیر نفت آینده باید بتواند در حوزه تولید گاز، عدد تولید گاز طبیعی را به یک میلیارد مکعب در روز برساند.
*درباره نحوه دستیابی به این آمار و ارقام توضیح می دهید؟*
راه حل رساندن میزان تولید فعلی به حد مطلوب این است: فشارافزایی پارس جنوبی و توسعه میادین جدید. همانطور که در مصاحبه قبلی با مجله انرژی جنوب گفتم، سرمایه گذاری در حوزه فشارافزایی از نان شب واجب تر است.
 اگر فشار افزایی در میدان گازی پارس جنوبی با سرعت و اولویت انجام نشود ما از حالا به بعد هر سال به اندازه یک فاز ، کاهش تولید از  این میدان خواهیم داشت.
ضمناً به همین تناسب، وزیر نفت آینده باید بتواند سهم مصرف خانگی از گاز را که در زمستان به ۹۰ درصد می رسد، به ۵۰ درصد کاهش دهد. چطور؟ با همکاری سایر ارکان دولت و اقناع آنها. بدترین راه حل، کاری است که الان داریم می کنیم؛ قطع گاز صنایع برای مصرف خانگی به قیمت بخس.
برای روشن شدن عمق خسران به منابع ملی ذکر همین یک جمله کافی است؛ همان ۵ درصد گازی که اکنون صادر می کنیم دو برابر ۹۵ درصد مصرف گاز خانگی، برای کشور درآمد ارزی دارد!
 لذا عقل و منطق حکم می کند با جایگزینی سایر انرژی‌ها مثل برق یا اعمال روش های بهینه سازی مصرف و تاکتیک‌های بهره ورانه و فرمول های ترکیبی که «قیمت»، ممکن است فقط یکی از آنها باشد، و همچنین هوشمند سازی مصرف، کنترل مصارف واحدهای بزرگ مثل ادارات و صنایع، با اعمال تغییرات در تکنولوژی های آنها این کار را انجام دهیم.
این تصمیم سختی است که باید انجام شود وگرنه ما سال به سال مشکل ناترازی انرژی را خواهیم داشت و هم از ناترازی لطمه خواهیم دید و هم از قطع گاز صنایع و پتروشیمی ها. علاوه بر آن در صورت تداوم وضع موجود مصرف گاز، کاهش درآمد کشور را خواهیم داشت آن هم در اوج زمانی که موسم بازار محصول هست مثلاً در زمستان برای تولید اوره و محصولات مرتبط با کشاورزی.
وزیر نفت آینده باید بتواند دولت و جامعه را برای «افزایش سهم حمل و نقل عمومی» در کشور قانع کند؛ این  موضوع به منظور حل مساله مصرف بیش از حد بنزین ضروری است و البته با اتخاذ تصمیمات منطقی، قابل تحقق است.
تاکید می کنم منطقی کردن قیمت بنزین با گران سازی آن خیلی متفاوت است. روش هایی وجود دارد که بنزین مورد نظر مردم به‌شکل عادلانه ای تخصیص یافته و توزیع شود و در کنار این، آن دهک هایی خانواری که از بنزین استفاده های مسرفانه می کنند هزینه های متناسبش را از جیب خود پرداخت کنند. طبیعتا عموم جامعه و خصوصاً دهک های پایین نباید در این موضوغ متضرر شوند. همین موضوع را ما در گاز هم خواهیم داشت. باید تفاوت باشد بین کسی که از گاز برای گرمایش منزل استفاده می کند و آن کسی که برج های مجلل دارد و از گاز خانگی برای گرمایش استخر استفاده می کند. در همه دنیا مرسوم است که مصرف کننده برای مقاصد لوکس از جیب خودش هزینه پرداخت کند. همین اتفاق برای بنزین هم می افتد. حمل و نقل عمومیِ افراد عادی که از موتورسیکلت و ماشین برای امرار معاش و زندگی معمولی خود استفاده می کنند خیلی متفاوت هست با افرادی که چندین خودرو در خانه دارند و بخواهد استفاده های بی رویه بکند.
لذا خیلی منطقی است که این انتظار از وزیر نفت آینده وجود داشته باشد تا بتواند کمک کنند به دولت برای ایجاد فرمولی برای اینکه مساله مصرف بالای بنزین را در کنار گاز حل کند. وزیر نفت آینده باید بتواند مجموعه سیستم دولت، مجلس و نظام حاکمیتی را قانع کند که همه این حرف هایی که من تا اینجا گفتم با نیروهای کارشناس و اهل فکر قابل انجام هست و لذا باید بتواند آنها را در مجموعه صنعت نفت نگهدارد. اتفاق تلخی که در سال های اخیر رخ داده و در دو سه سال اخیر به اشد وضع خودش رسیده، مهاجرت نخبگان نفتی به خارج از کشور است. ما اخیراً با مهاجرت نخبگان نفتی مثلاً به کانادا، آمریکا اروپا مواجه نیستیم، نخبگان نفتی به عمان و عراق مهاجرت می کنند. بیشتر بخاطر فرمول های غیر کارشناسانه سقف حقوق که اعمال شده بر آنها و این نتیجه مقایسه خیلی ساده و دو دو تا چهارتایی که یک کارشناس نفتی می کند از درآمدی که در کشور همسایه دارد و آن مبلغی که در کشور خودش دارد، است. باید این مسله حل بشود و جزئی از مسئولیت وزیر نفت آینده است نگهداشت و توسعه منابع انسانی خواهد بود.
در مصاحبه قبل هم عرض کردم، اگر به آدم ها توجه بشود آدم ها خودشان فکری به حال آهن ها خواهند کرد؛ لذا مساله نگهداشت و توسعه نیروی انسانی به نظر من مهم ترین وظیفه وزیر نفت آینده است. نبودش باعث می شود نه آن مسائل به درستی احصا شود و نه آن راه حل هایی که عرض کردم قابلیت پیاده شدن داشته باشد.
*در دوره مسئولیت شما در پارس جنوبی، بر روی جذب سرمایه در صنعت نفت تلاش هایی داشتید. در این خصوص بیشتر توضیح می دهید؟*
بله. وزیر نفت باید بداند که کشور ما سرمایه داخلی کافی برای تحقق برنامه های توسعه صنعت نفت ندارد از این رو باید به هر شکل ممکن زمینه جذب سرمایه گذاری خارجی را فراهم کند. کارشناسان صنعت نفت انتظار دارند وزیر آینده نفت این واقعیت را درک کند که در ابتدا به فرمول های متوهمانه و پرتناقض برای فشارافزایی اعتنا نکند و بپذیرد که برای توسعه میادین و حتی برای پرداخت بدهی های شرکت ملی نفت  ایران، همین الان به اعداد بالاتر از ۵۰ میلیارد دلار سرمایه نیاز داریم. این اعداد اصلاً تناسبی با درآمد ارزی کشور در حالت فعلی ندارد و لذا باید رییس جمهور و وزیر نفت آینده اتمسفری را ایجاد کنند که انگیزه برای جذب سرمایه گذاری خارجی برای توسعه صنعت نفت فراهم شود.
*مهم ترین شاخص وزیر نفت آینده برای برون رفت صنعت نفت از این چالش ها چه باید باشد؟*
در آخر اینکه، وزیر نفت آینده در کنار همه مسائل تخصصی که باید بداند، از آنها مهم تر در اولویت اول باید فردی شجاع، نترس و غیرنگران از پیامدهای نظارتی تصمیماتش باشد، یعنی فردی باید باشد که خودش را آماده کند برای هر گونه پیامدی اما با جرات و جسارت وارد عرصه شود، کما اینکه در خیلی از وزارتخانه های دیگر هم نیاز به همچنین فردی را داریم. از من اگر الان سوال بشود می گویم مثلاً وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هم باید آدم جسوری باشد تا بتواند برای مملکت ارز بیاورد اما چون وزارت نفت، وزارتخانه نان آور کشور هست فعلاً وزیر نفت باید جسورتر از دیگران، مسولیت پذیرتر از دیگران و تبعات پذیرتر از دیگران باشد و خودش را فدا کند برای اینکه بتواند قدم های بزرگی را چه در عرصه جذب سرمایه خارجی و چه در عرصه حفظ و نگهداشت نیروی انسانی بردارد و چه در عرصه تصمیمات بزرگ و مهم در حوزه بهینه سازی مصرف سوخت اعم از بنزین یا گاز بگیرد.

منبع :انرژی جنوب