احمد خواجه حسنی

اگر هنوز با گذشت دو قرن، هم چنان سوال عباس میرزا از ژوبر ، نماینده دولت فرانسه، در ذهن تان خلجان می کند؟ که «دلایل ترقی شما و ضعف و عقب ماندگی ما چیست؟» مایلم یکی از دلایلی که تجربه زیسته نگارنده بوده و از قضا بی مناسبت با این روزها نیست را به اختصار مرقوم دارم ، البته که این سطور را باید با بغض نوشت ...

ایّام قبل از انتخابات اخیر ، افراد مختلفی پیشنهاد داشتند که در این برهه فرصت را غنیمت شمرده و از قلم خود بهره برداری لازم را برده ! تا سر کیسه برخی کاندیداهای انتخابات دوازدهم شُل است از نمد این انتخابات برای خود کلاهی ببافم تا منفعتی حاصل شود !!!

به یقین شما نیز با این قبیل افراد و طرز فکر اسفناک اینان بارها مواجه شده و با این الگوی رفتاری آشنایی دارید.

صحبت از همان افرادی است که به تعبیر "جورج آگامبن" پول را به یگانه علت وجودی خویش بدل ساخته‌اند و در جهنم کوچکی به نام جمجمه اشان محبوس شده و درک صحیحی از رسالت قلم ندارند ، این افراد همواره منافع شخصی را بر منافع جمعی ترجیح داده و عرصه های مختلف از جمله انتخابات را فرصتی برای کیسه دوزی می پندارند غافل از اینکه نویسنده ی منتقد مصلح یا روزنامه نگار و فعال مدنی به نوعی نماینده غیر رسمی افکار عمومی است و اگر بخواهد جیبش باز باشد لاجرم باید دهانش را در برابر کاستی ها و نارسایی ها، انحرافات ، مصائب و معضلات ببندد و اگر بخواهد دهانش باز باشد ، جیبش را...
به همین سبب است که پلوس در انجیل وصیت می کنند دست و بازویت را بفروش اما قلمت را نه...

بی گفتگوست که قلم قدرت آفرین است اما اقتداری که به صاحب قلم اجازه می دهد تا بی پروا کنش گری کرده و مسائل جامعه را به چالش بکشد منشاء از اعتباری است که مردم به او داده اند ، حال در وضعیتی که کشور درگیر انباشتگی بحران های سیاسی و اقتصادی است سوء استفاده از قلم ها ، بی حرمتی به ساحت مقدس قلم و خیانت به مردم و مملکت است.

به راستی چرا تا به این حد فکر بخشی از افراد جامعه کوتاه شده و چرا در جامعه ای که صفت اسلامی را یدک می کشد عظمت بشری به محاق رفته، ارزش های انسانی و اخلاقی که از ملزومات و ضرورت های زيستن در جامعه بشری است کمرنگ و بعضاً بی رنگ شده و در رأس تا ذیل رفتار جمعی بخشی از جامعه ارزش‌های عادی و مادی اجتماعی (مانند مفید بودن) به ندرت یافت می شود ؟

شهید بهشتی رضوان الله می گفتند اسلام به هیچ چیز به اندازه این که پول زایندگی پیدا کند و موتور خلق ارزش شود حساسیت ندارد !

(کاری که نباید می شد اما شد...)

حال پاسخ پرسش عباس میرزا از ژوبر را می توان در پاراگراف های بالا به سهولت دریافت.

به باور نگارنده بروز این بی اخلاقی ها بيشتر ريشه‌های ساختاری دارد که اگر اصلاح نشوند دورنمای آینده ی حیات اجتماعی با تداوم این رویه های جامعه ستیز بی نهایت سرد ، تیره و البته تار خواهد بود.

باری به هر جهت هدف نگارنده بی مقدار از این سیاهه نوشت مسلّماً نه خودستایی و نه اظهار فضل است بلکه یادآوری جمله ی ماندگاری از شادروان دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن است که فرموده اند ، "افرادی که در پول سعادت را می جویند هرگز به این موهبت نمی رسند که دریابند با گردن افراخته و دل بارور زندگی کردن چه لذتی دارد."