اکبر صابری

فوتبال یکی از پرتماشاگرترین و هیجان انگیزترین رشته های ورزشی است که می تواند نشاط و شادابی را به مردم یک کشور، استان، شهرستان یا حتی روستا هدیه نماید.

روزگاری نه چندان دور، استان بوشهر دو تیم در لیگ برتر فوتبال کشور داشت و به واسطه این حضور، تیم های بزرگ استقلال و پرسپولیس به استان می آمدند. استادیوم های ورزشی میزبان آنها در استان مملو از تماشاگر می شد و از چند روز قبل مسابقه شور و هیجان جوانان و ورزش دوستان را فرا می گرفت. روز بازی که قابل وصف نبود.

اکنون چند سالی است که این شور و هیجان از استان بوشهر رخت بر بسته و علاقمندان به فوتبال بعضا برای دیدن یک مسابقه فوتبال لیگ برتری مجبورند به پایتخت بروند.

از وضعیت نامطلوب ورزش در سال های اخیر استان که بگذریم (با امید به اقدامات موثر مدیر کل جدید ورزش و جوانان استان جناب جمالی که تحرک و پیگیری های خوبی دارند)، حال ورزش در شهرستان بزرگ دشتستان نیز اصلا خوب نیست.

تقریبا بیشتر رشته های ورزشی در کما هستند. تنها چند هیات ورزشی تقریبا فعال هستند که همان ها هم درگیر مشکلات مالی و عدم امکانات و تجهیزات لازم برای خود می باشند.

فوتبال شهرستان هم از این وضعیت ناامید کننده مستثنی نیست؛ ولی همت بخش خصوصی جرقه های امید را در این چند سال اخیر بعضا روشن نگه داشته است.

همین اردیبهشت امسال بود که پارس برازجان در فینال لیگ برتر نونهالان کشور خوش درخشید و اگر کمی خوش شانس تر بود می توانست جام قهرمانی ایران را بالای سر ببرد. ولی نایب قهرمانی نونهالان ایران کم عنوانی نبود که باشگاه برازجانی به آن دست یافت.

در رده نوجوانان هم تیم باشگاه پارس برازجان در لیگ برتر ایران بازی می کند. این باشگاه در سایر رده ها نیز حرف برای گفتن دارد.

در فوتسال تیم مشیر دالکی با شایستگی در سطح لیگ دسته اول ایران بازی می کند. این تیم تنها نماینده استان در لیگ دسته اول فوتسال کشور است. بازی هایی که این تیم از حریفان خود در برازجان میزبانی می کند سالن برگزاری مسابقه مملو از جمعیت می شود. کاش مسئولین این شور و هیجان و نشاط را در هنگام مسابقات مشیر دالکی می دیدند.

و اما در فوتبال بزرگسالان، پرسپولیس تنها نماینده شهرستان بزرگ دشتستان در لیگ دسته سوم ایران است. از اینکه دشتستان با بازیکنان بزرگی مثل محمد محبی، محمد دانشگر، صادق گشنی، حسین پورامینی و... جایگاهش دسته سوم لیگ ایران نیست و حداقل باید در لیگ دسته اول نماینده داشته باشد بگذریم، ولی باید همت کرد و این تیم را برای صعود به لیگ دسته دوم کشور حمایت نمود.

پرسپولیس برازجان اکنون صدر جدول گروه خود را در اختیار دارد و اگر حمایت شود از شانس بالایی برای صعود به لیگ دسته دوم کشور برخوردار است.

این تیم می تواند علاوه بر این که شور و نشاط را به جامعه بزرگ ورزش دوستان شهرستان هدیه نماید، یک سکوی پرتاب برای جوانان و استعدادهای شهر برازجان می باشد، کما اینکه پیش از این نیز کسانی چون رضا سلیمانی، صادق گشنی، حسین پورامینی و... از همین باشگاه به سطح اول فوتبال ایران راه پیدا کردند.

بر اساس آنچه در رسانه ها مطرح و شنیده شده است اکنون تیم های لیگ دسته دوم فوتبال ایران 50 تا 70 میلیارد تومان برای یک فصل هزینه می کنند. طبیعی است برای لیگ دسته سوم نصف این مبلغ یعنی حدود 20 تا 30 میلیارد تومان برخی از باشگاه های مدعی هزینه می کنند.

گرچه کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس برازجان ادعا و توقع چنین هزینه ای را ندارند ولی با دست و جیب خالی هم نمی شود با تیم هایی که اینقدر هزینه می کنند رقابت کرد.

بر اساس آنچه در بیانیه مدیر عامل باشگاه پرسپولیس برازجان و نقل قول های نزدیکان به این باشگاه آمده است در هفته هفتم مسابقات هنوز هیچ پرداختی به بازیکنان صورت نگرفته است و مدیریت باشگاه به زحمت هزینه ایاب و ذهاب و غذا و تمرین بازیکنان و کادر فنی را تامین نموده است. طبیعی است که با این دست فرمان نمی توان به مقصد رسید.

من فکر می کنم اگر برخی هزینه های فرهنگی و ورزشی شهرداری های شهرستان به رای مردم گذاشته شود، مردم فرهنگی ترین و ورزشی ترین کار شهرداری ها را کمک به تیم های پرسپولیس، پارس و مشیر و البته سایر رشته های ورزشی افتخار آفرین می دانند.

مع الوصف ضروری می نماید مسئولان ارشد شهرستان از جمله نماینده محترم، فرماندار و شهرداران بعلاوه شوراهای شهر برازجان و دالکی و همچنین مدیر کل ورزش و جوانان استان آستین همت بالا زده و هزینه های این تیم ها را تامین نمایند.

ضمن اینکه بخشی از اعتبارات مسئولیت های اجتماعی نفت و صنایع بزرگ استان و شهرستان حق مسلم جوانان و نوجوانان دشتستانی است که باید نماینده مجلس و فرماندار شهرستان به جد پیگیر آن باشند.

پرسپولیس و پارس برازجان بعلاوه مشیر دالکی این توانایی را دارند که اگر مسئولین حمایت کنند به لیگ بالاتر صعود نمایند و شور و نشاط وصف ناپذیری را به ورزشگاه ها و سالن های ورزشی شهرستان بیاورند. قطعا و حتما این تیم ها آینده درخشانی دارند و اگر حمایت شوند می توانند نام برازجان، دالکی و دشتستان را در کشور پرآوازه تر نمایند.