احمد خواجه حسنی

چهار سالی است که در مسابقات فوتبال سیستمی طراحی و اجرایی شده که هوشمندانه خطا و اشتباهات داوری را کاهش می دهد.
این فناوری فرصت ممتازی است که با برگشت به لحظه های حساس و مرور چند باره موقعیت ها، می توان تصمیمات دشوار و بحث برانگیز را تغییر داد و  تصمیم درست،منطقی و معقولانه اتخاذ کرد.

به زعم نگارنده، نظام حکمرانی کشور ما این روزها به این سیستم نیاز مبرم دارد.

ضرورت دارد که به هر قیمتی، این فناوری مدرن VAR را در نظام تصمیم گیری و سیاست‌گذاری کشور به خدمت گماریم و در پاگرد شعارهای پر طمطراق ایدئولوژیک و رویه های کلیشه ای، تکراری و تسلسل دور باطل زدن جامعه گریز، مکثی کرده و به مرور عملکرد گذشته بپردازیم و به اصلاح و دگردیسی اصولی بی اندیشیم.

در طول و عرض تصمیم سازی خُرد و کلان بیش از چهار دهه با تعقل و تعمق بنگریم، لحظات حساس را چند باره مرور کرده و از خطاها و اشتباهات گذشته درس بگیریم.

به اینکه چرا در ابتدای انقلاب افراد خود را فدای نظام اسلامی می کردند اما امروز نظام را و آبروی نظام را فدای خود و دنیا طلبی خود می کنند؟!
به چرایی اینکه مصالح بلندمدت کشور صراحتاً فدای مصالح کوتاه مدت سیاسی شده است...
مفروض بر اینکه اعتماد و مشارکت مدنی به عنوان دو مؤلفه‌ ي مهم و از اساسی ترین شاخصه های سرمایه‌ اجتماعی هستند،به التیام این دو مهم همت گماشته و فراموش نکنیم در هر دو انتخابات اخیر، مجلس یازدهم (اسفند ۹۸) و ریاست‌جمهوری سیزدهم (۱۴۰۰)، واجدان حق رای، کم‌ترین مشارکت را در تاریخ انتخابات پس‌از انقلاب داشته‌اند.

با دقت نظر، بزنگاه های حساس چهل و سه ساله انقلاب را واکاوی کنیم و فرصت جبران تصمیمات اشتباه را مغتنم شماریم، این امر باعث می‌شود که در اصلاح نظام حکمرانی و جهت‌دهی به سیاست‌گذاری، سنجیده‌تر و در اتخاذ راهبردهای عملیاتی در حوزه‌های خرد و کلان کشور دقیق تر نظر کنیم.

به خواست مردم و مطالبه ی عمومی جامعه توجه کنیم، مردم را از خودمان بدانیم، دیوار خودی و غیر خودی را برلین وار فرو پاشیم و با تمرکز بر تقویت ارزش های مشترک، رضایت اجتماعی را طلب نمائیم.

برای به حداقل رساندن فاصله و تعادل بخشیدن رابطه ی فی مابین حکم و اطاعت (حاکمیت و جامعه) شاید تغییر استراتژی از نان شب واجب تر می نماید.

دریادار "ماهان" به روا سخن رانده اند؛
هنگامی که استراتژی اشتباه باشد، حداکثر فداکاری ژنرال و سرباز در میدان پشیزی ارزش ندارد.
به یاد جمله ای قابل تأمل از کتاب سرنوشت شوم یک امپراتور( ناپلئون) افتادم،  ایشان در ایامی که محبوس جزیره سنت هلن بودند با خود می گفتند " افسوس، که من پی نبردم که در قلب مردم عوام الناس چه گنجینه ای از عواطف پاک و احساسات قابل تقدیر وجود دارد که اگر زمامداری بدان ها تکیه نماید حکومت یا سلطنت او تزلزل ناپذیر خواهد شد ".