احمد خواجه حسنی

اولین خان نخستین انتخابات ریاست جمهوری در دهه پنجم انقلاب با فروکش کردن تب و تاب بررسی صلاحیت ها به پایان راه رسید.
 خاتمه خان اول توأمان با حرف و حدیث هایی مبنی بر نحوه بررسی و ملاک و معیار احراز یا عدم احراز صلاحیت کاندیداها از جانب شورای محترم نگهبان بود.
علی ایحال خان دوم ( مناظرات انتخاباتی) دیروز در شرایطی به نمایش درآمد که کوران تنزل شاخص های اعتماد اجتماعی و کاهش ارتقاء اعتماد سیاسی مردم به دولت را در حال گذاریم.
حاجتی به بیان نیست که پایه و اساس سرمایه اجتماعی (social capital) شاخص های اعتماد اجتماعی است و در این برهه آپولیتیسم (سیاست زده) این مهم از وضعیت مطلوبی برخوردار نمی باشد.
با تاسی از تفکرات جامعه شناختی به یقین درمی یابیم که اعتماد مردم به یک نظام سیاسی ارتباط مستقیم و معناداری با باور افراد آن جامعه به کارآمدی دولت دارند بدین رو انتظار می رفت که ماحصل مناظرات انتخاباتی در پرتو منطق و عقلانیت میان بری باشد به جهت التیام بخشیدن به اعتماد از دست رفته و جذب حداکثری جامعه هدف به جهت مشارکت گسترده در انتخابات جاری در عمل اما هرگز این اتفاق راهبردی رخ نداد و عرصه مناظره، جولانگاه کشمکش ها و نزاع های حزبی و جناحی گردید.
محوریت برنامه دیروز تسویه حساب های سیاسی بود که باورمندم این استراتژی نخ نما در جهت ترغیب و ترویج جامعه به مشارکت حداکثری افاقه نخواهد کرد و بالعکس تن نحیف و زخمی اعتماد اجتماعی را جریحه دارتر خواهد نمود از این رو نگارنده مستدعی است نامزدهای محترم تا روز رای گیری این ذهنیت را در نظر داشته باشند که مشارکت کم رمق و ضعیف کیان مملکت را به مخاطره خواهد انداخت بنابراین از رفتارهایی که برآیند آن جامعه گریزی است جداً پرهیز نمایند.
اعتماد ،عنصری تسهیل گر در جهت تعامل روابط بین افراد در سطوح خرد و کلان می باشد .
اعتماد اجتماعی پایه و اساس سرمایه اجتماعی است که شوربختانه در معرکه ی سیاسی دیروز با الگو پذیری منبعث از فضای دو قطبی قابل پیش بینی بود امّا آنچه مسلم گردید بدین مضمون است که هیچ کدام از این رجز خوانی ها برای پای لنگ ملت بینوای ایران عصا نخواهد شد.
باورمندم کفه ی دافعه صحنه پردازی دیروز به مراتب سنگین تر از کفه دیگر، جاذبه و جلب افکار عمومی بود.
علی الظاهر الگوی رفتاری کاندیداهای ما راسأ برگرفته از مدل رفتاری مناظرات ایالات متحده امریکا بود و با کمال تأسف نامزدهای محترم فراموش کرده اند که بایستی دغدغه‌های آن‌ها معطوف به گفتمان انقلاب اسلامی باشد.
پرده اول مناظرات سـقوط معیارهـاي رفتـاري و فقدان تقوای سیاسی را به معرض دید عموم قرار داد.
فردگرایی اخلاقی به معنای مسئول بودن فرد در قبال دیگران، جامعه و اخلاق مدنی است که غایب بزرگ برنامه منظره دیروز بود.
اخلاق که زیربنای مسؤلیت و مشارکت است در بسیاری از موارد توسط کاندیدای محترم نادیده پنداشته و وقعی برای آن قائل نشدند و پایمال نمودن ارزش های اصیل اخلاقی مانند نوع دوستی، دگر خواهی و پایبندی به اخلاق وجه کلان مباحثه دیالکتیکی روز گذشته بود.
با گذشت بیش از چهاردهه مصائب و فجایع پیرامونی چنان واضح و مبرهن است است که فرد علیل الذهنی با تحصیلات اکابر نیز قادر خواهد بود بدون بهره گیری از دیکته نویسی و انشاء خوانی از حفظ، زجه زنان مشکلات و نارسایی های جامعه را بیان کند...
مع الأسف راهبردی که متضمن صیانت از آراء و اعتماد مردم نیل به رضایت اجتماعی باشد با القاب رکیک و تهمت و افترا قابل دسترس نخواهد بود.
وعده تورم تک رقمی در گام دوم انقلاب توهین به شعور و درک و آگاهی مردم است و از مصادیق شیپور را از سر گشادش دمیدن است...
فصل مشترک گفتمان مناظره بر این پایه استوار بود که جمیع کاندیدا به رخداد وضع موجود معترض هستند و انگاری مردم مسؤل رخداد وضعیت بغرنج فعلی هستند و عالیجنابان در مقام طلبکار در صحنه حضور پیدا کرده و به استودیوی ۹ جام جم قدم رنجه فرموده اند.
بی پرده و بی مجامله عنوان می دارم که ملت درمانده ایران نیازمند ترحم و نگاه ترحم آمیز نیستند مضاف بر اینکه راه علاج دردهای کهنه کشور توهین و افترا و محمل تسویه حساب های سیاسی نیست.
مفروض بر اینکه مؤلفه های گفتگو و مدارا به عنوان پیش فرض توسعه در نظر گیریم به علامت سؤالی برجسته برمی خوریم بدین معنا که آیا سیاسیونی که در برقراری دیالوگ بر مبنای پلورالیسم فکری و تضارب افکار همدیگر و تحمل نظر مخالف عاجز و درمانده اند در حقیقت قادر خواهند بود مسیحا نفسی باشند که سودای نجات مردم را در مخیله پرورش می دهند یا خیر ؟
بدیهی است در رابطه ی فی مابین حکم و اطاعت (حاکمیت و جامعه) پيوند تنگاتنگ و نزديك كارگزاران و شهروندان را سرلوحه قرار داده و
با کاربست و عمل به اندیشه‌های معمار کبیر انقلاب رضوان الله به فضل الهی انسجام و همبستگی اجتماعی که زیبنده انقلاب اسلامی ایران باشد را بازیابند و در روزهای اندک باقی مانده تا خلق حماسه،فراهم سازی زمینه مشارکت همه افراد جامعه در امر انتخابات را از خاطر نبرده و در این مسیر گام بردارند و اگر در عمل به رأی مردم احتیاج دارند برنامه ها پیشنهاد و راهکارهای برون رفت از وضعیت فلاکت بار حاکم بر کشور را جایگزین توهین ،تهمت و هتک حرمت یکدیگر بدانند و فیدبک های جامعه پسندی را به دید عموم قرار دهند.
در آخر با تضرّع و التجاء به درگاه ربوبیت و توسل به انوار هدایت، با ذکر جمیل صلوات بر محمد و آل محمد خاضعانه بهروزی و اعتلای ایران و ایرانی را خواستارم.

عمری دگر بباید بعد از فراق ما را / کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری