احمد خواجه حسنی:

 از تب و تاب دوم اسفند 98 و انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی یکسال گذشت.
از منظر جامعه شناختی،کلیّت رفتار انتخاباتی شهروندان مؤید نکات قابل ملاحظه ای بود که از بارزترین آنها کاهش اعتماد عمومی مردم و افول سرمایه های اجتماعی را می توان برشمرد.
عطف به نظریه های جامعه شناسی توسعه، سرمایه اجتماعی برای امر توسعه در بسیاری از موارد از سرمایه اقتصادی یک کشور نیز مهم تر خواهد بود و شوربختانه سرمایه های اجتماعی در طول ۴ دهه اخیر همانند نرخ مشارکت سیاسی مردم روند رو به کاهشی داشته و امروزه روز از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.
یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌ها به جهت افزایش میزان مشارکت در انتخابات، ایجاد فضای رقابتی است که متأسفانه با فیلتراسیون و پالایش کم سابقه ای که صورت گرفت به انضمام مانع‌تراشی های بعضاً بدون منطق برابر مشارکت فعال و آزادانه احزاب و گروه‌های سیاسی در جریان انتخابات، سبب شد تا در کلان شهری به مثابه  تهران، مشارکت ۲۵ درصدی رأی دهندگان را شاهد باشیم که این امر نهایتاً به ضعف جامعه مدنی در سطح اجتماعی و ضعف تحزب در سطح سیاسی کشور منجر گردید.
در مقابل دیدگان تیز بین مفسران ایالات متحده امریکا،رژیم کودک کش صهیونیستی،کشورهای اروپایی و ریز نقاط عرب نشین حوزه خلیج فارس، میزان کل مشارکت در انتخابات یازدهم مجلس در سطح کشور حدود ۴۲ درصد بود ! ( قابل نقد است) به تعبیری اولین مشارکت زیر ۵٠ درصد در انتخابات مجلس را در سال گذشته گذراندیم که این میزان مشارکت مردم در انتخابات ، کیان کشور را با تهدیدات جدی مواجه خواهد کرد.
علی ایحال همانگونه که برای مفسری با تحصیلات اکابر قابل پیش بینی بود برآیند این انتخابات سلیقه ای، تشکیل مجلسی یکدست و همگن موسوم به مجلس انقلابی شد که از مهمترین اولویت‌ های آنان ، بهبود اوضاع اقتصادی و وضعیت معیشتی مردم یاد شده است.
در افکار عمومی وجه ممیز مجلس انقلابی با سایر ادوار گذشته عبور از فردیت و رسیدن به حیات جمعی است و این مهم انتظارات عمومی را از مجلس فعلی به مراتب بیشتر نموده است.
در شرایطی که ملّت درمانده از تورم لجام گسیخته در مشقّت و مصائب جمعی به سر می برند و در انتظار مسیحا نفسی هستند که بارقه امید را به ارمغان آورد، مجلس، دولت را به نابودی رژیم منحوس و غاصب صهیونیستی مکلف کرد!
به زعم راقم این وجیزه، نابودی رژیم صهیونیستی زمانی لذت بخش و فرح بخش خواهد بود که مردمِ خود در رفاه نسبی باشند، بنابراین بایسته می نماید شما شاخص های کمی و کیفی{۱} توسعه را دریابید.
رفاه، نشاط اجتماعی و امید را به جامعه برگردانید پس از آن با فراغ بال،متمرکز و منسجم به نابودی اسرائیل بپردازید.
مگر غیر از این است که اگر دشمنی با تجهیزات و امکانات نظامی برتر به کشوری با امکانات کمتر حمله کند، ولی رابطه دولت-ملّت در حد بهینه باشد، مردم و دولت دست به دست هم می دهند و دشمن را بیرون می اندازند و عکس این قضیه نیز صادق است.{۲}

باری به هر جهت، چندی پیش گزارش عملکرد شش ماهه نمایندگان استان بوشهر در مجلس رسانه ای شد که پیرو آن گزارش ، عملکرد نماینده محترم دشتستان بزرگ با اختلاف از سایر نمایندگان استان در صدر بود، درعمل و در فرآیند قانون گذاری اما اتفاق مثبتی در حوزه اقتصاد و مشخصاً وضعیت معیشتی جامعه رخ نداده است .
نه تنها طرح و مصوّبه مهمی برای سامان بخشی به مقوله اقتصاد و کمک به دولت در شرایط سخت تحریم و شیوع دامنه دار کرونا از سوی قوه مقننه ارائه نشده ! بلکه بیشتر وقت مجلس در انتقاد و ایراد و تهمت و افترا به دولت سپری شده است.
تناقضات رفتاری که در تحرکات فی مابین نمایندگان جریان دارد از جمله خود دریبل زنی در طرح شفافیت آراء ، بررسی و جمع بندی لایحه بودجه در کمیسیون و رد آن در صحن مجلس ،انتصاب رئیس دیوان محاسبات و مواردی از این دست، وقوع پارادوکس های مشمئز کننده ای بوده که سر تا پای عمق وجود آدمی را به تشنج می اندازد.
با گذشت ۹ ماه از شروع بکار مجلس یازدهم،امروزه عقربه ی دماسنج چالش های پیرامونی مجلس در اوج حرارت است.
 از آخرین چالش های فرا روی این دوره که سندروم دست بی قرار عنابستانی بود و صورت سرباز راهور را ناغافل نوازش داد که بگذریم، سرگردانی رئیس محترم مجلس در سرزمین پهناور روسیه نیز حُسن ختام معضلات خود پرداز نمایندگانی است که در روزگار پسا انتخابات فاعل ما یشاء می شوند!

پندار کاتب سطور بر این بوده که دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی با حریّت و شجاعت نمایندگانی که صفت انقلابی را یدک می کشند با زدودن زنگاره های پیشین و تقویت سرمایه های اجتماعی با اصلاح و ارتقای نگرش و بینش و پرهیز از شعارهای پر تکرار و بی فایده، با پرداختن به حلّ چالش های ملّی ، رکود و رخوت در کالبد جامعه را درک کرده و با این منظومه گسترده ی مشکلات از طریق تخصصی و نه حماسی برخورد می کنند.

تفکر انقلابی، نگرش انقلابی و انقلابی گری در همراهی با مردم، همدردی با رنج و آلام مردم و رسیدگی به مشکلات هزار و یک شب مردم معنا پیدا می کند ورنه اگر با پرتاب مشت گره کرده  به آسمان مشکلات قابل حل بود تاکنون شرایط ایده آل و جامعه پسندی فراهم بود.

عاجزانه تمنّا دارم با عنایت به شرایط و مقتضیات موجود با توجه به محدودیت ها و شرایط امروز و آینده دادرس مردم همیشه در صحنه باشید و بکوشید و بر آن باشید فاصله مردم با انقلاب را به حداقل ممکن رسانید.

و آخر دعوانا أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين.

پ ن:
۱_ در این وادی، مشارکت  اجتماعی، سرمایه اجتماعی، ظرفیت‌سازی و برابری فرصت ها، توانمندسازی، تبعیض‌زدایی، شهروند محوری، امنیت فردی و جمعی، عدالت اجتماعی و فقرزدایی مشارکتی از جمله اهداف کیفی توسعه اجتماعی به شمار می روند.
۲_ دکترین امنیّت ملّی( زنده یاد دکتر ابراهیم یزدی) ص ۱۷