مصطفی زارعی:

نقدی بر معرفی نامزدهای معرفی شده برای تصدی مناصب سه نفر حقوقدان شورای نگهبان :

امیدوارم اندیشمندان حقوقی و یا لااقل طلایه داران حقوق اساسی و حقوق عمومی، این تیتر خبری را با تدقیق بیشتری کنکاش و مورد توجه قرار می دادند!! و الا در غیر اینصورت می بایست در ماهیت ایجادی و ایجابی انجمن های حقوقی و نقش آفرینی آنها در سیاستگذاری حقوق با دیده تامل نگریست!

از دوازده عضو شورای نگهبان قانون اساسی که وظیفه نظارت بر مصوبات مجلس و نیز نظارت بر انتخابات های مهم کشور را دارند، شش نفر نیز حقوقدان هستند.

دوره شش ساله سه نفر از این آقایان (و نه خانم های حقوقدان!) تمام شده و رییس محترم قوه قضاییه باید چندین حقوقدان متبحر را به مجلس معرفی نماید تا از میان ایشان سه نفر را انتخاب شوند.

اما هر چقدر به تصاویر این نامزدها نگاه می کنیم رد و اثری از ایشان در میان طلایه داران و جامعه متبحر حقوقی نمی شود یافت!

واقعا  به عنوان یک کنشگری حقوقی، باید از جناب رئیسی پرسید، چرا بزرگان حقوقی مانند:دکتر محمد آشوری، دکتر محمدرضا ضیایی بیگدلی، دکتر سید حسین صفایی، دکتر محقق داماد(که مجتهد نیز هستند)، دکتر محمد علی اردبیلی، دکتر محمد جعفر جعفری لنگرودی، دکتر محمد علی مهدوی ثابت، دکتر علی حسین نجفی آورند آبادی، دکتر نسرین مهران، دکتر محمود عرفانی، دکتر نجاد علی الماسی، دکتر لعیا رستمی تبریزی، دکتر سید علی آزمایش و... که هیچ گاه در این لیست ها جایی نداشته اند، مجددا پشت خط مانده اند!؟

براستی چه زمانی از این سرمایه های ملی و بین المللی باید استفاده کرد؟

هر کدام از این اساتید و صدها استاد هم طراز اینها، زینت بخش هر مجلس و محفل علمی و حقوقی و راهبران  واقعی حقوقی این کشور هستند، آنوقت اشخاصی که ابدا برای جامعه حقوقی کشور شناخته شده و مقبول نیستند باید انتخاب شوند.

چنانچه در صدر مطلب نیز اشاره رفت، جامعه حقوقی و خصوصا انجمن های حقوقی می بایست نقش کنشگرانه و رویکرد کاربردی خود را با گذر از اسلوب های صرف سقراطی ایفا نمایند!