اول: وقتی یک شکست سنگین باشد، داغ آن به همین راحتی سرد نمی‌شود و فراموش نمی‌گردد. جناح راست کشور هرچه در چنته داشت رو کرده بود تا روحانی بیفتد و ریاست جمهوری وی تداوم نداشته باشد. به نوعی سیدابراهیم رئیسی زور آخر محافظه‌کاران بود که به ثمر ننشست. از همین رو است که نیروهای به اصطلاح اصولگرا همچنان فکر و ذکرشان انتخابات و نتایج آن است. آنان دردی کشیده‌اند که مپرس!

دوم: فضای شکل گرفته انتخاباتی پیش از برگزاری انتخابات میدان فراخی را برای تهدید و تحدید دولت حسن روحانی مهیا ساخته بود. آنان به بهانه آنکه مردم باید دست به انتخاب بزنند و لازم است کارنامه دولت روشن شود، از چند سو به دولت تاختند. هرچند پیش از آن هم آسوده خاطر به روحانی و کابینه‌اش تهمت می‌زدند اما در تبلیغات انتخاباتی مردم را برای پذیرفتن این اتهامات و تبلیغات منفی مستعدتر می‌پنداشتند و برای همین اظهارات و اقدامات ضددولتی شدت گرفته بود.

اکنون هسته اصلی محافظه‌کاران که مرکز طراحی و صدور پروپاگانداهای ضد دولتی است به دنبال کش‌دادن اتمسفر «پیش انتخاباتی» تا پایان چهار سال دوم حسن روحانی است. در چنین حالتی مدعیان اصولگرایی هم انتخابات سال ۱۳۹۸ را درمی‌یابند و هم انتخابات سال ۱۴۰۰ را.

سوم: هیچ شکستی شیرین نیست. محافظه‌کاران محکومند لختی از تلخی شکست بکاهند. آنان با استمرار بدگویی بلاوجه و انتخاباتی از حسن روحانی و دولتش و ایضاً استمرار آن در صدد اثبات این ادعا هستند که آنان محق بودند اما موفق نبودند. این تکنیک صرفا برای گرفتن بخشی از تلخی شکست و روحیه دادن به نیروهای بازنده است. محافظه‌کاران در این مرحله حتی تا ادعای تقلب در انتخابات پیش رفتند.

چهارم: شایسته آن بود که مدعیان اصولگرایی پس از شکست بلافاصله در پی علت‌یابی بروند. اما نه‌تنها چنین نشد بلکه بعضا بر فعالیت انتخاباتی ایشان افزوده شد. چرا؟ علت مشخص است؛ متهم شماره یک دلیل شکست سنگین جریان راست در انتخابات دقیقاً همان کسانی هستند که «تز» داده‌اند تا فضای انتخاباتی استمرار داشته باشد. آنان سرافکنده و ملول‌ هستند و برای فرار از پرسش‌های فراوان پیش روی پیاده‌نظام جریان مدعی اصولگرایی، مجبورند آدرس غلط به خودی‌ها بدهند. امید است بدنه جریان راست از این خواب غفلت بیدار شود و از بزرگان خود بپرسند چرا چنین بلایی را بر سرشان نازل کرده‌اند؟ هرچند بعید اندر بعید است.

پنجم: در کوران تبلیغات انتخاباتی، برخی هواداران سید ابراهیم رئیسی ثابت کردند به شدت پای کار و چابک هستند. آنان به صورت اتوبوسی ساعتی در شمال تهران بودند و ساعتی دیگر در جنوب پایتخت. یک روز در اردبیل بودند و روز دیگر در اصفهان. در حوزه‌های دیگر نیز هواداران وی همین‌گونه عمل می‌کردند. طبعاً در یک فضای غیر انتخاباتی این نیروها دلمرده، بی‌انگیزه و دچار رکود می‌شوند. برای فرار از چنین آفتی، هسته مرکزی محافظه‌کاران بدون توجه به پیام مردم، مدام در حال صدور فرمان‌های انتخاباتی است تا این نیروها از جو انتخاباتی خارج نشوند و امید دارند این رویکرد در طول چهار سال آینده ادامه یابد.

بنابراین اینکه می‌بینید برخی محافظه‌کاران وطنی تمایل ندارند مهر تایید انتخابات از سوی شورای نگهبان را بپذیرند و نق‌های انتخاباتی می‌زنند به همین دلایل است که مختصرا آمد. هرچند این روش کمکی به وجهه‌شان نزد ملت نمی‌کند.

منبع:‌ ٖآفتاب‌یزد