اتحاد خبر: مردم ایران در 24 خرداد 1392 با حضور معنادار خود در انتخابات به افراطیون داخلی نه گفتند و برای ریاست قوه اجرایی کشور فردی معتدل را برگزیدند. انتخابی که پس از حمایت صریح سید محمد خاتمی و اکبر هاشمی رفسنجانی از حسن روحانی صورت گرفت. در این میان از انصراف دکتر عارف که نقش مهمی در ائتلاف اصلاح طلبان و اعتدال گراها و پیروزی دکتر روحانی شد نیز نمی توان چشم پوشید.

به مناسبت سومین سالروز انتخاب دکتر حسن روحانی به ریاست جمهوری اسلامی ایران، اتحاد جنوب از برخی فعالان سیاسی دو سئوال را پرسیده است:

1.  ارزیابی شما از عملکرد 3 ساله دکتر حسن روحانی و دولتش چیست؟ 

2. پیش بینی شما از انتخابات ریاست جمهوری سال آینده چیست؟

محمدباقر سعادت

نماینده مردم دشتستان در مجلس شورای اسلامی

1. ارزیابی عملکرد دولت یازدهم که با شعار تدبیر و امید روی کار آمد با بررسی عملکرد آن در زمینه فعالیت‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، سلامت و بهداشت و نیز تحقق شعارهای دولت یازدهم و عملکرد وزرای کابینه دولت در حل مسائل جامعه، می‌تواند قابل بررسی باشد.
در این راستا، در حوزه سیاست خارجی در «حل مسئله هسته‌ای» و «توسعه روابط خارجی» عملکرد دولت روحانی در افکار عمومی بازتاب خوب و قابل قبولی داشته است. اما پیامدهای این موفقیت مساله قابل تاملی است که کارشناسان باید به طور جدی به آن بپردازند. اینکه با به دست آوردن این موفقیت، چه نتایج مثبتی در حوزه های مختلف خواهد داشت و تاثیر آن در معیشت و اقتصاد و حل مشکل بیکاری که از مهمترین چالش‌های پیش روی دولت یازدهم بوده است، چه می‌باشد.
همچنین در حوزه سلامت دولت موفقیت نسبتا خوبی داشته اما از سوی دیگر در حوزه اقتصاد و به‌ ویژه اشتغال‌زائی، اگرچه نسبت به سال گذشته روند صعودی داشته اما رضایت‌بخش نیست و این عدم رضایت را می‌توان در یک گزارش میدانی و یا نظرسنجی از افکار عمومی دریافت کرد.
همچنين دولت در تحقق بعضي از وعده‌های انتخاباتی خود در شروع کار، موفقیت زيادي نداشته كه ميتوان علت عمده این مساله را نيز مشکلات عدیده‌ای دانست که از دولت‌های گذشته به جا مانده و یا مشکلات پیش‌بینی نشده ای که پیش روی دولت قرار می‌گیرد و یا انتخاب نادرست مدیرانی که در راس برخی نهادهای دولتی تاثیرگذار در تحقق وعده‌های انتخاباتی دولت قرار گرفته اند.
هرچند امید اجتماعی و اعتماد مردم به دولت روحانی در وضعیت نسبتاً خوبی قرار دارد اما این امیدواری در حوزه‌ های مختلف متغیر است. به عنوان مثال در حل مشکلات خارجی و نیز فضای نسبتاً باز رسانه‌ای این امیدواری در وضعیت قابل قبولی قرار دارد. شاید بتوان گفت، بیشترین میزان رضایت جامعه از وزارت‌خانه‌های بهداشت و درمان و وزارت امور خارجه بوده، وزارت‌خانه‌های اقتصاد و امور دارائی؛ صنعت، معدن و تجارت و نیز کار و امور اجتماعی کمترین رضایت مندی و دیگر وزارت‌خانه ها در حد متوسط رضایت مندی هستند.

2. هر چند که نامزد‌ شدن، حق هر فرد برای نشستن بر صندلی ریاست جمهوری است اما مردم با رای خود تعیین می‌ کنند چه کسی باید بر مسند ریاست نشسته و این تشخیص نیز بر پایه ارزیابی آنها از عملکرد فرد در گذشته و مدیریت اجرائی وی استوار است.
کاندیدای جریان اعتدال، اصلاح‌طلب و به احتمال بسیار قوی اصولگرایان معتدل در انتخابات 96 حسن روحانی است. در این بین، آنچه مانع از پیروزی وی خواهد بود، عدم انسجام بین نیروهائی است که باعث شد او در انتخابات 92 پیروز شود. بنابراین توجه به این مهم، باید در اولویت برنامه‌های پیش روی دولت روحانی باشد. جبهه ی مقابل حسن روحانی بدون شک همه تلاش خود را خواهد کرد تا با ایجاد شکاف این انسجام را سست كرده و فرد مورد نظر خود را معرفي كند. از طرفی آنها از ابزار سنگ‌‌اندازی در روند اجرای سیاست‌های دولت و سیاه‌نمائی علیه برنامه‌های وی استفاده خواهند کرد.

از منظر دیگر، رساندن کشور به توسعه پایدار در همه حوزه‌های اجرائی در پروسه زمانی کوتاه‌مدت نمی‌گنجد و دولت برای تحقق اهداف و برنامه‎های خود قطعاً به زمان بیشتری نیازمند است که پیروزی در دوره دوم انتخابات ریاست جمهوری می‌تواند موقعیت و بستر مناسب را برای این امر فراهم کند.