در همه جای دنیا و حتی در همین مملکت خودمان  فلسفه وجودی و نفسِ نامگذاری ، بازشناسی هویت یک شهر و اعتلای فرهنگ آن است و همه می دانیم این بازشناسی باعث اعتماد به نفس ، خوداتکایی  و نهایتا حفظ و حراست از فرهنگ غنی گذشته  و وحدت و یکی شدن بین مردم می شود. به گفته مطلعین و اساتید فن ، روزی که برای شهر انتخاب می شود باید ویژگی های داشته باشد ، مثلا در روزهای گرم سال نباشد ، تداخل یا نزدیکی با مناسبت خاص و ویژه ای نداشته باشد  تا تحت الشعاع آن روز قرار نگیرد ، در تقابل با عیش و عزای های ملی  و مذهبی نباشد ، حتی المقدور بنام افراد نباشد (حتی شخصیتهای خوشنام و خدمتگزار)، باعث تشنج ، تنش و موضع گیری طیفهای مختلف جامعه نشود ، حساسیتهای ملی ، مذهبی ، بومی ، قومیتی ، حکومتی و  حتی امنیتی را برانگیخته نکند، با مناسبتهایی که در سالهای قبل از انقلاب جشن گرفته می شد در یک روز نباشد (روزهایی مثل 6 بهمن ، 8 آبان ، روز تاجگذاری ، 21 بهمن ، 15 بهمن و...) . در خلال تعطیلی های سریالی و پشت سر هم مثل ایام نوروز که شهر حالت نیمه تعطیل است نباشد و نهایتا اینکه مردم و مسئولین را  رودرروی هم قرار ندهد.

بنده چندی قبل در جلسه آخری که به همین مناسبت در شورای شهر تشکیل شد حضور داشتم. غیر از معدودی پیشنهاد، با نگاهی گذرا به سایر  پیشنهادات 33 گانه ای که آن روز مطرح شد متاسفانه بیشتر آنها ویژگی های منفی بالا را داشتند یعنی در تضاد مستقیم با اهداف عنوان شده نامگذاری بودند به عبارت دیگر انتخاب آن مناسبتها به نوعی نقض غرض محسوب می شد. 

اما  چندی قبل پیشنهاد 12 اسفند روز گرده افشانی نخلها را که خواندم واقعا نظرم را جلب کرد. مطلبی که معلوم بود حاصل تحقیق و پژوهشهای کاملا تخصصی بوده و انصافا بیشتر به یک پایان نامه جامع تحصیلی شباهت داشت تا یک مطلب صرفا خبری و چون در مقاله مفصلا به موضوع پرداخته شده درباره آن توضیح بیشتری نمی دهم و پیشنهاد میکنم دوستان حتما آن را بخوانند.

دیگران را نمی دانم اما  باید اعتراف کنم بنده که در آن جلسه تقریبا از همه پیشنهادات ایراد گرفته بودم هر چه گشتم نتوانستم از این مناسبت یعنی  روز گرده افشانی که علاوه بر اینکه  یادآور رشد ، زایش ، برکت  و رویش است به نوعی تداعی کننده نخل و نخل قامتی ، کِشی و ستبری اهالی برازجان نیز می باشد ایرادی بگیرم. 

از جنبه دیگر نیز پیشنهاد  گرده افشانی ، یکی از بهترین  مناسبتها  برای روز برازجان است چرا که نه تنها فاقد فاکتورهای منفی است بلکه اتفاقا همه قالب و ویژگی هایی مثبتی که معمولا یک مناسبت باید داشته باشد تا به عنوان روز یک شهر انتخاب شود را داراست . نه نام شخص است ، نه مکان ، نه حساسیتی برمی انگیزد نه تا جایی که بنده اطلاع دارم 12 اسفند را کسی در دوران پهلوی جشن می گرفته و مهمتر از همه اینکه برای همه مردم قابل لمس بوده ،عینیت داشته و مناسبتی است  که به نوعی با زندگی روزمره همه ما ارتباط مستقیم یا غیر مستقیم دارد.

بنظرم اولیای امور شهر می بایست خیلی زودتر از اینها  دست بکار می شدند و این مناسبت را به نام روز برازجان ثبت می کردند  چرا که در این وانفسای اختلاف و بی انگیزگی و چوب لای چرخ هم گذاشتن ، این روز می تواند  به عنوان کانون اتحاد ، همدلی و در حقیقت "حبل المتین" مردم و مسئولین باشد. 

اصلا چه اشکالی دارد روز گرده افشانی نخلها علاوه براینکه به عنوان روز برازجان شناخته می شود در تقویم ملی نیز به عنوان یک میراث فرهنگی ثبت شود تا هم افتخاری  در سطح ملی نصیب مردم برازجان و حتی دشتستان شود و هم نام نیک و باقیات صالحاتی برای اعضای شورای شهری باشد که متاسفانه تاکنون رزومه و کارنامه موفقی در خدمات شهری از خود بروز نداده اند.
اما  اعضای شورای شهر متاسفانه آنقدر آهن گداخته اختلاف را کوفته اند ، گرفتار درگیری و اختلافات جناحی بی حاصل  بوده اند و تا توانسته اند درباره اینکار یعنی انتخاب نام ملی برای شهرمان ، اهمال و کوتاهی کرده اند و مته به خشخاش گذاشته اند  که به قول دوستی از همه عقب مانده ایم بطوریکه اگر همین الان هم اینکارانجام شود دیر است. کاش می آموختیم با دیدن یا شنیدن یک پیشنهاد خوب و جامع ، فارغ از حب و بغض و جدای از نگاه حزبی و سیاسی و دیدگاه فردی  آن را مورد مداقه و بررسی قرار دهیم  و غرایض و اختلافات شخصی را به کناری گذاشته به قول معروف ابتدا  "اثر را ببینیم نه موثر را " و با این بهانه گیریهای کودکانه و بگو مگوها ، مردم را از خود نا امید نکنیم و نیازاریم چرا که به قول شیخ اجل سعدی : "دوستی را که به عمری فراچنگ آرند نشاید که به یک دم بیازارند"

عبدالخالق عبدالهی
مهرماه 1394