سنگاپور
1-ازجمله15کشورجهان است که فقر،بیکاری وبیسوادی راکاملا"ریشه کن کرده است.
2-پارک خودرودرکنارخیابان،ریختن آشغال به معابرعمومی وجویدن آدامس ممنوع است.
3-ترک تحصیل دانش آموزان برای والدین جرم است وتحصیل تامقطع لیسانس رایگان است.
4-سال2012حدود13میلیون نفرگردشگرخارجی ازآن کشور بازدید داشتند که4میلیون نفر از آنها دانش آموز بودند که برای الگوبرداری و آشنایی با چگونگی پیشرفت آن کشور سفر کرده بودند ولی جای دانش آموزان ایرانی در این سفرها خالی است.

رمزپیشرفت سنگاپور
سنگاپورکشوری کوچک(730 کیلومترمربع که تنها600کیلومترمربع آن قابل سکونت است) درآسیای شرقی است که به یاری مدیریتی توانا و فارغ از بداخلاقی ها، دشمن تراشی ها، فرافه کنی ها و سیاستهای نابخردانه توانست درطول کمتراز30سال فقررابه رفاه عمومی و ثروت ملی تبدیل کند و از کشوری جهان سومی یه کشوری مدرن وجهان اولی ارتقائ یابد. سرانه تولیدناخالصی داخلی این کشوراز400 دلار در سال 1959به 12200دلار در سال 1990و سرانجام به 22000دلار در سال 1999 رسیده است. همه سیاستمداران و نخبگان این کشور اندیشه فقرزدایی و توسعه ملی را در سرمی پرورانند و مخالفان خود را حذف نمی کنند. بوسیله اندیشه های باز سیاستمداران و ایجادامنیت برای همه شهروندان، می توان از سرزمینی ولو فقیر، بوستانی پرگل آفرید، چنانچه سنگاپوری ها، کره جنوبی ها، مالزیایی ها و...آفریدند.

حرکت سنگاپورازجهان سومی به جهان اولی براساس برنامه 14گانه ذیل صورت گرفت:
1-انعطاف پذیری ونوآوری دراندیشه های سیاستمداران ورهبران فکری وبه روزکردن سیاستهای کلان کشور.
2-برنامه ریزی کلان براساس متدعلمی توسط همه نخبگان صرفنظرازگرایشات سیاسی،قومی یامذهبی آنها.
3-پرهیزازخطرناک جلوه دادن خویش برای جهانیان(کاری که کره شمالی ازآن اجتناب کردوبه فقیرترین کشورتبدیل شدوصدام حسین به آن تن ندادومحوگردید).
3-آموزش زیستن درجامعه مدرن به همه شهروندان وپاکیزه نگهداشتن محیط خویش بعنوان تعهدجمعی.
4-برابردانستن همه انسانهادربرابرقانون وایمان عملی به این آرمان.
5-یافتن شیوه هایی برای تقویت وحدت ملی وایجادملتی منسجم ووفاداربه میهن ازطریق نهادینه کردن گفتگوی ملی درتمام طبقات اجتماعی.
6-مقابله باهرگونه رشوه خواری،حق العمل کاری،رانت خواری وبورکراسی دولتی ازطریق اجرای قانون ضدفسادوضدانحصاردولتی.
7-زمان دارکردن مدت زمام داری حاکمان وچرخشی بودن قدرت،کاری که شوروی سابق وکشورهای عربی نکردندوجامعه رافقیرنگهداشتند.
8-به رسمیت شناختن انتخابات حزبی وگسترش آزادیهای مدنی.
9-جلوگیری ازفرارمغزهاوسرمایه هاازطریق پاسخگویی به مطالبات مردم وتامين رفاه عمومي.
10-نظام قضایی مستقل وفارغ ازجناح بندیهای سیاسی که حقوق ملت رابرحقوق حاکمان ترجیح می دهد.
11-افزايش آگاهي بين المللي شهروندان وسرمایه گذاری برای جذب جهانگردان وفراهم نمودن امنیت سرمایه گذاری.
12-آزادی رسانه هابعنوان دانشگاه عمومی و دیده بان جامعه.
13-نیک اندیشیدن برای همه انسانهاوکنارآمدن باکشورهای قدرتمندبراساس منافع مشترک.
14-تزکیه جامعه ازطریق سالم سازی مدیران دولتی ازدروغ وریاوفريبكاري.

حال می توانیم ازسیاستمداران ومدیران کشورمان بپرسیم باتوجه به امکانات برترایران،وجودمنابع عظیم انسانی وجاذبه های توریستی چرادرمسیری پیشرفت حرکت نکرده ایم؟چنددرصدمدیران ارشدایرانی مثل مدیران سنگاپوری فکرمی کنند؟
این پرسشی است که هرشهروند در هر نقطه ای از این کشور از خود سوال می کند؟
رهبران سنگاپور، کره جنوبی، مالزی، ژاپن و حتی ترکیه برای تبدیل شدن به جامعه ای مدرن (بامردمان پرسشگر،آینده نگر،صلح جو،نواندیش) به شهروندان خود اعتماد دارند و شهروندان نیز در انتخابات آزاد بهترین نمایندگان را انتخاب می نمایند. به این ترتیب اعتماد و همکاری متقابل بین دولت و ملت بدست می آید و همه آنها يك هدف را پيگيري مي كنند.

دکترعباس حاتمی