به گزارش ایسنا و به نقل از فست‌کمپانی، در آمریکا تقریبا از هر هشت زوج، یک نفر با مشکل ناباروری دست و پنجه نرم می‌کند. پزشکان متخصص حوزه باروری نمی‌توانند علت ناباروری مردان را در ۳۰ تا ۵۰ درصد مواقع تشخیص دهند.

یک سوال مهم که در این زمینه مطرح می‌شود، این است که آیا مسمومیت محیطی در ناباروری مردان نقش دارد؟

ناباروری، به عدم توانایی یک زوج در باردار شدن گفته می‌شود که با وجود داشتن رابطه منظم، بیش از یک سال طول می‌کشد تا زن باردار شود. پزشکان برای درک علت ناباروری، هر دو نفر را مورد بررسی قرار می‌دهند.

طیف گسترده‌ای از عوامل، از چاقی و عدم تعادل هورمونی گرفته تا بیماری‌های ژنتیکی می‌توانند بر باروری تاثیر بگذارند. برای بسیاری از مردان، درمان‌هایی وجود دارند که می‌توانند به آنها کمک کنند. با وجود این، پژوهشگران از ۱۹۹۰ متوجه یک روند نگران‌کننده شدند. آنها دریافتند که حتی با کنترل بسیاری از عوامل شناخته‌ شده خطر، قدرت باروری مردان دهه‌ها در حال کاهش بوده است.

پژوهشی که در سال ۱۹۹۲ انجام شد، نشان داد میزان اسپرم مردان در ۶۰ سال گذشته، تا ۵۰ درصد کاهش یافته است. پژوهش‌های بسیاری که در سال‌های بعد انجام شدند، یافته‌های ابتدایی را تایید کردند؛ از جمله پژوهشی که در سال ۲۰۱۷ انجام شد و کاهش ۵۰ تا ۶۰ درصدی غلظت اسپرم را بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۲۰۱۱ در مردان سراسر جهان نشان داد.

هر چند که این پژوهش‌ها مهم بودند اما فقط بر غلظت اسپرم تمرکز داشتند. به همین دلیل، گروهی از پژوهشگران در سال ۲۰۱۹ تصمیم گرفتند تا بر میزان اسپرم‌های قوی‌تر تمرکز کنند. آنها دریافتند که جمعیت مردان دارای میزان عادی اسپرم متحرک، در ۱۶ سال گذشته حدود ۱۰ درصد کاهش یافته است.

دانشمندان سال‌هاست که می‌دانند قرار گرفتن در معرض سموم محیطی می‌تواند تعادل هورمونی را حداقل در مدل‌های حیوانی تغییر دهد و تولید مثل را از بین ببرد. پژوهشگران نمی‌توانند انسان‌های بیمار را عمدا در معرض ترکیبات مضر قرار دهند و به اندازه‌گیری نتایج بپردازند اما می‌توانند برای ارزیابی این ارتباط تلاش کنند.

با مشخص شدن روند نزولی باروری مردان، پژوهشگران به جستجوی مواد شیمیایی در محیط زیست پرداختند تا به پاسخ برسند. این روش به پژوهشگران امکان نمی‌دهد تا به طور قطعی مشخص کنند که کدام یک از مواد شیمیایی به کاهش باروری مردان منجر می‌شود اما میزان شواهد را افزایش می‌دهند.

بسیاری از این پژوهش‌ها بر اختلالات غدد درون‌ریز تمرکز دارند. در این پژوهش‌ها، آفت‌کش‌ها، علف‌کش‌ها، فلزات سنگین، گازهای سمی و سایر مواد مصنوعی مورد بررسی قرار می‌گیرند.

روان‌کننده‌ها، در بیشتر پلاستیک‌ها مانند بطری‌های آب و ظروف غذا وجود دارند و قرار گرفتن در معرض آنها، با تاثیر منفی بر تستوسترون همراه است.

میزان علف‌کش‌ها و آفت‌کش‌ها در ذخایر غذایی، فراوان است و برخی از آنها به ویژه آن گروه که ترکیبات آلی مصنوعی را شامل می‌شوند، بر باروری تاثیر منفی می‌گذارند.

آلودگی هوا، شهرها را احاطه کرده و ساکنان آنها را در معرض ذرات معلق از جمله دی‌اکسید گوگرد، اکسید نیتروژن و سایر ترکیباتی قرار می‌دهد که احتمالا در کیفیت غیر طبیعی اسپرم نقش دارند.

قرار گرفتن در معرض اشعه‌های لپ‌تاپ، تلفن‌های همراه و مودم‌ها نیز با کاهش میزان اسپرم همراه است. فلزات سنگینی مانند کادمیم، سرب و آرسنیک نیز در غذا، آب و لوازم آرایشی وجود دارند و همچنین به سلامت اسپرم آسیب می‌رسانند.

ترکیبات مختل‌کننده غدد درون‌ریز و مشکلات ناباروری ناشی از آنها، تاثیر قابل توجهی بر سلامت جسم و روح انسان‌ها دارد و درمان آسیب‌های ناشی از آنها نیز هزینه‌بر است.

در حال حاضر، مواد شیمیایی بسیاری مورد استفاده قرار می‌گیرند و بررسی همه آنها، بسیار دشوار است. بسیاری از دانشمندان باور دارند که آزمایش ایمنی خطرات سلامتی و محیط زیست، به اندازه کافی دقیق نیست و توسعه مواد شیمیایی جدید، توانایی سازمان‌ها را در بررسی خطرات بلندمدتی که سلامتی انسان‌ها را تهدید می‌کند، به چالش می‌کشد. "سازمان بهداشت جهانی" (WHO)، اخیرا ۸۰۰ ترکیب شیمیایی را شناسایی کرده است که می‌توانند هورمون‌ها را مختل کنند و تنها بخش کوچکی از آنها مورد بررسی قرار گرفته است.

واقعیت سیستم نظارتی آمریکا این است که مواد شیمیایی فقط در صورت اثبات آسیب‌رسانی، از بازار خارج می‌شوند.

دکتر "نیلز اسکاکبیک"(Niels Skakkebaek)، پژوهشگر ارشد یکی از نخستین پروژه‌های مربوط به کاهش اسپرم، کاهش باروری مردان را یک زنگ خطر برای همه می‌داند. وی در این باره گفت: بیماران من، زنگ خطری هستند که نشان می‌دهند آگاهی عمومی، برای حفاظت از سلامت باروری جهانی در حال حاضر و در آینده مهم است.