عبدالخالق عبدالهی 

عرصه هنر خصوصأ هنر نمایش دشتستان ، معمولأ محل کشمکش هنرمندان و مسئولین بوده چرا که از یک طرف هنرمندان با همتی عالی ، دلی پر و دستانی خالی ، همه جور خون دل و خاک صحنه می خورند ، در خانه اجاره ای زندگی می کنند ، از نان و پنیر و خرجی خانواده می کاهند و در یک کلام با سیلی صورت خود را سرخ نگه می دارند تا جلوه هایی از هنر متعالی را به دوستداران عرضه نمایند از سوی دیگر مسئولینی خِه کرده و بر صندلی ریاست نشسته اند که تنها کارشان این است که با بی تفاوتی و عدم حمایت، چوب در پشم هنرمندان بزنند و آه از نهادشان برآرند و این حساس ترین افراد جامعه را  برنجانند .

بنده می دانم حال و روز فرهنگ و هنر در استان بوشهر بد است بد که چه عرض کنم ، افتضاح است اما اگر هنر در مثلا گناوه ، تنگستان ، کنگان و یا هر جای دیگر استان ،محروم و مهجور است که البته هست ، متاسفانه این محرومیت در دشتستان مضاعف و حتی ظالمانه است و هنرمندان دشتستانی همیشه از بی توجهی مسئولین مربوطه گله مند و عاصی بوده اند .

همین چند ماه قبل یک  گروه نمایش قرار بود در جشنواره بین المللی فجر شرکت کند ، خدا می داند این بچه ها برای حضور و اجرای نمایش برگزیده شان در پایتخت که افتخارش برای همه بود چه خون دلهایی خوردند ، به کس و ناکس رو انداختند چقدر نامه نوشتند و عجز و لابه و التماس کردند  تا بالاخره خدا پدر آن زن  کمیسیون فرهنگی شورای شهر برازجان را بیامرزد که مردانگی کرد و کمی پول و محلی برای اسکان این هنرمندان درتهران دست و پا کرد تا زحمتش را دیگران بکشند و اعتبار و آمار و افاده اش را مسئولین بی مسئولیت ارشاد ببرند . من می خواهم بدانم  واقعا هنرمندی که اینچنین درمانده می شود که برای تامین هزینه های شرکت در یک جشنواره معتبر بین المللی که حضورش نه تنها برای دشتستان بلکه برای همه استان مایه افتخار است وقتی دست نیاز جلوی هر کس و ناکس دراز کند و کرامت انسانی اش را لگد کوب سم ستوران هنرنشناس نماید چطور  می تواند به قول قدیمی ها " تمنا " داشته باشد و از هنر و اعتلای هنر و استغنا و عزت نفس دم بزند ؟

(جالب اینکه اینها از سر ناچاری حتی به بنده خدایی که مدتی است در یکی  از حوزه ها فعال شده هم زنگ زده و تقاضای کمک کرده بودند  طرف که ظاهرأ هنر را با تیله بازی اشتباه گرفته بوده مبلغی داده بود که بخدا رویم نمی شود بنویسم )

اگر از محل تمرین یک اطاقه ای که حتی یک کولر هم ندارد بگذریم، اگر از نداشتن پول خرید پارچه لباس اجرای بازیگران چشم پوشی کنیم ، اگر بدانیم که دو هنرمند بدون کوچکترین حمایت دولتی چند روز قبل خودشان بلیط گرفتند و بی سر صدا سوار اتوبوس شدند و راهی همدان شدند تا در جشنواره ای شرکت کنند، اگر بدانیم که این هنرمندان از لاعلاجی دست نیاز به سوی استانداری هم دراز کرده اند اما مدیرکل امور اجتماعی،  قدِ کرَمش لطف کرده یعنی فقط دو میلیون تومان به آنها صدقه کرده ، اگر همه اینها را بدانیم  آن وقت می بینیم و می فهمیم که واقعا  " فرهنگ و ارشاد " و "حمایت دولتی" چه اسامی بی مسما و غلط اندازی هستند .  

امروز که این سطور را می نگارم اداره کل فرهنگ و ارشاد استان بوشهر، در حالی هنر خصوصأ هنر نمایش را به امان خدا رها کرده که یک گروه نمایش دشتستانی برای حضور در جشنواره ای بسیار معتبر بین المللی تاتر دانشگاهی که با  شرکت هشت کشور از اروپا ، آمریکا و آسیا هفته آینده در تهران برگزار می شود کاسه گدایی به دست گرفته و برای حضور در این جشنواره  و اعتلای نام استان بوشهر خود را به آب و آتش می زند . 

به نظر شما مسئولین محترم ، آیا ده میلیون هزینه شرکت یک گروه تاتر در چنین جشنواره معتبر بین المللی نسبت به صدها میلیون تومان پول یامفتی که سالانه خرج برگزاری همایش و سمینار و دورهمی های عبث و بیهوده و هزار جور ادا و اطوار فرهنگی می شود مبلغ زیادی است ؟  من هر وقت هنرمندان محروم و مظلوم دشتستانی را می بینم که هم در ترکتازی اصولگرایان و هم بالانشینی اصلاحات چی ها و اعتدالگرایان در رنج و زحمتند به یاد  ضرب المثل  "آهنگران تابستان و سقایان زمستان  " می افتم و به جای مسئولین ، واقعا از خودم خجالت می کشم .

بخاطر دارم بچه که بودیم توی روستایمان زن بیوه ای با چند بچه قد و نیم قد زندگی می کرد که شوهرش را در حادثه ای از دست داده بود . این زن که روزگار را به شرافت اما بسیار سخت می گذراند یک روز دست بچه ها را گرفت و رفت پیش عموی بچه ها که به برادرزاده هایش رسیدگی نمی کرد ، زن گفته بود : کم و زیاد ، سخت و آسان ، دیر یا زود بالاخره این بچه ها بزرگ می شوند اما بدان که زشتی این بی توجهی برای عمویش باقی می ماند . حالا بنده هم می خواهم به مسئولین عرض کنم هنرمندان این شهر یتیم و بی حامی هستند متصدی حمایت هنر و هنرمند ظاهرا سرش جاهای دیگر و به کارهای دیگر گرم است اما بالاخره این هنرمندان هر طور باشد یک کاری می کنند اما زشتی و شرمندگی اش می ماند برای مسئولین ارشد استان که از هنر و هنرمند فقط نشستن در ردیف اول همایشها و عکس گرفتنش را بلدن .

در پایان یک پیشنهاد هم برای مدیر کل محترم ارشاد استان دارم که از قضا همشهری خودمان هم هستند. سرکار خانم، اگر واقعا بودجه ندارید که البته می دانم دارید اما برای از ما بهتران دارید ، یا مدیریت بلد نیستید که البته باز هم می دانم بلدید اما برای ما بلد نیستید یا اگر تیغتان نمی برد که اطلاع دارم می بُرد فقط برای دشتستان  نمی بُرد بهتر است همین فردا صبح درِ این اداره عریض و طویلی که نمی تواند هنرمندش را حمایت کند  تخته کنید اصلا استعفا بدهید و بروید خانه تان بنشینید بنظرم خیلی بهتر و شرافتمندانه تر است . آنجا در خانه بنشینید و کمی شعر بخوانید . خصوصا آنجا که شاعر می گوید :

خانقاهی که دخلش نکند خرج کفاف  

مصلحت وقت در آن است که میخانه کنند