شفر بی‌آنکه حتی نزدیک‌ترین دستیارانش را در جریان تفکراتش برای بازی فوق قرار دهد، به تاسی از آنچه پیش از بازی با تراکتورسازی مقابل پیکان و سپیدرود رقم زده بود، آرایشی هجومی را برگزید. تصمیمی درست و کاملا نزدیک و همسو به توانایی بازیکنانش.

بعد از بازی با تراکتور پیرمرد به واسطه انتخاب ترکیب و تاکتیکی دفاعی عمیقا به نقد کشیده شد، او اما با پذیرفتن اشتباه‌های مهلکی که در آن میدان مرتکب شد، استقلال را را با نفرات رو به جلو و تشنه بازی هجومی و البته انتخاب تاکتیکی بر پایه حملات متعدد راهی میدان بازی با پارس جم کرد تا از پیش برنده‌ترین تیم هفته نوزدهم باشد.

تردیدی نیست اگر شفر در برابر تیم تراکتورسازی نیز از همین حربه بهره می‌جست و از دایره ترس فاصله می‌گرفت، عایدی‌اش در آن میدان لااقل یک امتیاز بود، نه آن دست خالی که انتقادات را آوار کرد و امیدها را کمرنگ.

گرچه بازی چشم‌نواز پاتوسی مقابل پارس جم و آن ارسال‌های فریبنده و ماهرانه همه را تحت تاثیر قرارداده بود اما استقلال در غیاب این تازه از راه رسیده هم قابلیت کسب پیروزی مقابل تراکتور را داشت که انتخاب استراتژی نامناسب استقلال را از رسیدن به پیروزی در آن میدان محروم کرد تا ٣ امتیاز بزرگ از کف برود.

استقلال در شب باشکوه پیروزی مقابل پارس جم در همه خطوط درست چیدمان شده بود. اوج درست اندیشی شفر انتقال وریا به دفاع راست بود. تصمیمی که هم استقلال را از آن نقطه هجومی کرد و هم جا برای بازی گرفتن از صیادمنش را گشود.

درواقع شفر با عقب بردن وریا با یک تیر دو نشان زد تا جناح راست تیمش به مانند بازی با تراکتور که منتظری بازی کرد، صرفا یک دفاع کننده نباشد و طراحی و مقدمه سازی حملات را نیز در دستور کار قرار دهد.

به انتخاب های درست شفر اشاره کردیم، اما نباید از یاد ببریم که او در لایه‌های زیرین گزینش نفرات اصلی این بازی تصمیم جسورانه دیگری هم اتخاذ کرده بود؛ تیمش را با دو هافبک دفاعی راهی میدان کرد، اما این تصمیم یک تبصره داشت. باقری رو به جلو بود و روزبه بیشتر در گارد دفاع تلاش می‌کرد. وظایف تازه شده بود.

لازمه موفقیت در بازی‌های لیگ انتخاب ترکیبی کاملا هجومی است؛ نترسیدن! ترس و احتیاط را اساسا نه برای استقلال ساخته‌اند و نه اینکه چنین مجموعه ای می‌تواند بازی احتیاط آمیز و آمیخته با مکث و تانی داشته باشد. موقعیت‌هایی که یکی پس از دیگری نصیب استقلال شد، از پنالتی هدر رفته تا تک به تک‌هایی که رحمان احمدی از منشا و گونسالوس گرفت همگی گواهی بر تاکتیک رعد آسای استقلال بود.

ارتش آبی می‌توانست با گل‌های بیشتر هم پارس جم را به بوشهر بدرقه کند اما درخشش رحمان احمدی در قفس توری جم از شدت برد استقلال کمی کاست.

با این حال فراموش نمی کنیم استقلال چرا برد. از یاد نمی بریم که شفر اشتباه‌های مرگ‌بار بازی با تراکتور را چگونه با تصویرسازی تازه‌ای از استقلال در قاب بازی با جم، تا حدی از ذهن مان زدود.‌ استقلال باید تکرار بازی با پارس را دوست داشته باشد و پی در پی این نمایش را تمدید کند. بازی با ذوب، فولاد و سپاهان نزدیک است. مبادا بازهم ترس را در چیدمان استقلال ببینیم.

ایران ورزشی