دقیقا ۱۲ روز قبل بود که کریس رونالدو با یک پرواز بلند و ضربه سر حرفه‌ای دروازه منچستریونایتد را باز کرد تا این پرواز باشکوه به سوژه اول رسانه‌ها تبدیل شود. اما نگاهی به این دو عکس تاریخی به یادمان می‌آورد که پرش‌های شماره ۱۰ تاریخی خودمان و آقای گل جهان نیز دست کمی از ستاره‌های درجه اول دنیای فوتبال ندارد.

علی دایی را با ضربات سر سهمگین و با پرش‌های بلندش در دوران بازیگری به یاد می‌آوریم. اولین صحنه مهم و اولین پروازی که از علی دایی در خاطر فوتبالی‌ها مانده به بازی ایران- عمان در مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۴ بازمی‌گردد. دایی کمی پیش‌تر از این بازی و در «جام اکو» اولین بازی خود را با لباس تیم‌ملی انجام داده بود، اما اولین بازی رسمی او در تورنمنت‌های مهم همین بازی ایران- عمان در تهران بود. او با تصمیم پروین در دقایق پایانی به زمین آمد و در دقیقه ۸۰ با پروازی بلند و ضربه سری که از روی خط محوطه جریمه نواخت، تیر افقی دروازه عمان را لرزاند.

بعدتر در مرحله دوم همان رقابت‌ها در دوحه قطر، علی دایی به ستاره تیم ایران و آقای گل رقابت‌ها تبدیل شد. از ۴ گل دایی در آن ۵ بازی، گل به ژاپن با پا و سه گل دیگر با ضربه سر زده شد. دو گل به کره شمالی با سانترهای ابراهیم تهامی، و یک گل در شکست ۱-۲ مقابل عراق که این یکی هم با پرشی بلند و عجیب همراه بود. دایی در شرایطی که فضای دورخیز نداشت با پرشی درجا و بسیار بلند توپ سرگردان در آسمان شش‌قدم را به گل ایران تبدیل کرد.

از علی دایی یک پرواز بلند هم در بازی‌های آسیایی۱۹۹۴ در هیروشیما به خاطر می‌آوریم که البته پایان خوشی نداشت. او در هجده‌قدم تیم بحرین پرش بسیار بلندی انجام داد که این بار مسیر حرکتش بیشتر در جهت افقی بود. اما دروازه‌بان بحرینی‌ها با پا به استقبال دایی آمد و نتیجه این برخورد مصدومیت سنگین شهریار و طحال پاره‌ای بود که دایی را در همان بازی اول از ادامه رقابت‌ها بازداشت.

دایی بعدها این فرصت را پیدا کرد تا پرواز‌های بلندش را در رقابت‌های باشگاهی در اروپا برای مخاطبان گسترده‌تری به نمایش بگذارد. مثل همین عکس که او را در مصافی هوایی با ینس له‌من آلمانی نشان می‌دهد و برای مقایسه در کنار پرواز بلند کریس رونالدو قرار گرفته است. البته خصوصیت ویژه گل رونالدو به من‌یونایتد بیش از این‌که به پرواز بلندش مربوط باشد به مکث کوتاه او در آسمان و ضربه سر دقیقش برمی‌گشت.

مکث کردن در آسمان یکی از تخصص‌های ویژه بازیکنان سرزن به حساب می‌آید که به آن‌ها کمک می‌کند ضربه سر را به بهترین و دقیق‌ترین شکل به توپ بزنند. در میان سرزن‌های ایرانی کسی که تخصص ویژه‌ای در مکث روی هوا داشت کریم باوی بود. گلزن بلندبالای دهه۶۰ که مثل هم‌ولایتی‌اش ابراهیم تهامی توصیف‌های اغراق‌آمیزی در مورد خودش داشت. باوی یک بار درباره مکث‌های عالی‌اش قبل از سرزنی گفت: «این کار را از یک مربی آبادانی یاد گرفتم. توی تمرین می‌گفت بپرید هوا و هر وقت من سوت زدم برگردید پایین!»

شما هم نظر بدهید

از مکث عالی کریس رونالدو روی هوا که بگذریم، سوژه جالب این دو عکس همان پرواز بلند دایی و CR۷ است. بیایید شما هم با نگاه به این دو تصویر و یادآوری پرش‌های بلند دایی در این باره نظر بدهید. به نظر کدام یک بلندپروازترند؟ علی دایی یا کریس رونالدو؟/ب

منبع:نامه