محمدحسین میثاقی با انرژی فوق‌العاده، اطلاعات بالا و فن بیانی کم نظیر و خاص، طرفداران زیادی پیدا کرد و در برنامه «سه ستاره» در سال 95، عنوان بهترین گزارشگر را با اختلاف نسبت به سایر رقبا مال خود کرد. او حالا به غیر از برنامه 90 و اجرای برنامه فوتبال 120، برنامه «رکورد» را هم جمعه شب‌ها روی آنتن شبکه سه می‌برد؛ برنامه‌ای که به رشته‌های ورزشیبه غیر از فوتبال می‌پردازد و اولین تجربه تهیه‌کنندگی میثاقی در برنامه‌های اینچنینی نیز به حساب می‌آید. در ادامه با گفت‌و‌گوی ما با این مجری دوست داشتنی و جوان همراه باشید:

 

چند سالی است که پیگیر جشنواره فیلم‌های ورزشی هستم. یادم می‌آید حدود هشت سال قبل در جریان بازی شهید قندی یزد و راه آهن تهران گزارشی را از طرف برنامه 90 با عنوان «آیا تبانی بود؟» کارکردیم و به جشنواره فرستادیم و اتفاقا، هم برنامه 90 و هم آقا عادل، جایزه گرفتند. پارسال هم مستند «شهدای روستای چوار» را کار کردیم که اتفاقا جزو مستندهای منتخب هم قرار گرفت. حالا چند وقتی است که آثار تلویزیونی هم به آن اضافه شده و به خاطر همین جوایزی را برای بهترین برنامه ورزشی تلویزیون و همچنین بهترین مجری ورزشی تلویزیون اختصاص داده‌اند و همین مسئله هیجان قضیه را برای ما بیشتر کرده است. در خلال جشنواره امسال چند فیلمساز و مستندساز کاربلد را هم دیدم. کسی مثل محمد کارد که سال گذشته مستند «آوانتاژ» را ساخته بود و به نظرم کار فوق‌العاده‌ای بود. شخصیت‌های بزرگی هم برای مراسم اختتامیه آمده بودند و همین نشان می‌داد که جشنواره امسال خیلی جدی گرفته شده است.

 

 

بله. همین‌طور است. من پارسال در جشنواره تلویزیونی و در برنامه «سه ستاره» یک جایزه فوق‌العاده گرفتم. آن جایزه مردمی بود و حدود یک‌میلیون و صد هزار رأی آوردم که برایم خیلی دلچسب بود. یک‌میلیون و صد هزار نفر برای من 20 ثانیه وقت گذاشتند و این یعنی حدود 20میلیون ثانیه و چه چیزی از این هیجان انگیزتر؟

 

فکر نمی‌کردم برای این تعداد آدم اهمیت داشته باشم که بخواهند برای من وقت بگذارند و رأی بدهند. جشنواره امسال هم از جهت دیگری برایم حائز اهمیت بود. به‌هرحال به‌صورت اختصاصی و با نظر هیئت داوران این جایزه به من تعلق گرفت که همین مسئله برایم بسیار ارزشمند است. در این سه چهار سال خدا را شکر جوایز متعددی گرفتم. این‌که جوان‌ها دیده می‌شوند و به آن‌ها بها داده می‌شود خیلی اتفاق فوق‌العاده‌ای است. به نوعی می‌شود گفت در تلویزیون یک موج نو به راه افتاده و بچه‌های تازه نفس و جوان در حال ورود هستند. زمان ما کار کمی سخت‌تر بود. من سال 83 وارد سازمان صدا و سیما شدم. اولین کارم در سال 87 به‌صورت پرتابل بود. در کنار همه این‌ها این‌که در دو سال پیاپی دو جایزه گزارشگری و سپس اجرا را به دست آوردم برایم بسیار هیجان‌انگیز است و به نوعی کایزرسلاترنی موفق شدم در دو فیلد مختلف جایزه بگیرم.

 

 

 

 

درباره سرعت پیشرفت و جوایزی که درباره‌اش صحبت کردی باید بگویم من کلا این‌طوری هستم. من تند غذا می‌خورم. تند حرف می‌زنم. تند زندگی می‌کنم و فکر می‌کنم تند هم همه‌چیز تمام شود. به خاطر همین هم اگر دیدی که 40 یا 50 سال عمر کردم بدانید اندازه 70 یا 80 سال بوده و به‌صورت ام‌پی‌تری بوده است. الان به نوعی شلوغ‌ترین دوران زندگی‌ام را پشت سر می‌گذارم. قبلا می‌گفتم 24 ساعت برای یک روز کم است، اما حالا به این نتیجه رسیدم که هفت روز برای یک هفته کم است و حداقل هر هفته باید 10 روز می‌بود (خنده).

 

 

«رکورد» یک تجربه جدید و اولین کار تهیه‌کنندگی‌ام به حساب می‌آید و به نوعی اعتماد مدیران سازمان به من بوده است. تمام تلاشم را می‌کنم که به نحو احسن از پس آن بربیایم و همه‌چیز روی نظم جلو برود. در این سال‌ها در نقش‌های مختلف حضور داشته‌ام. از گزارشگر و تولید محتوا تا دستیار تهیه و اجرا کار کردم، اما این‌که مسئولیت برنامه‌ای از صفر تا صد به من داده شود کمی کار را سخت کرده با این‌حال طی این هفت‌هشت برنامه‌ای که جلو رفتیم راضی بودم و استاندارد را نگه داشتیم. حساسیت را در بخش‌های مختلف تصویری، تدوین و... به خرج دادیم. می‌خواهیم اعتمادی که به ما شده خراب نشود. امیدوارم «رکورد»، خوب از آب دربیاید و مطمئنم که این‌طور خواهد شد و بعد از یک سال ثمره‌اش را خواهیم دید چراکه شبیه به آن را نداشتیم.

 

 

 

 

واقعا یکی از دلایل اصلی این موفقیت، داشتن یک تیم خوب است که درباره‌اش صحبت کردیم. ما یک تیم ثابت داریم که به مرور زمان افراد جدیدی به آن اضافه می‌شوند، اما کسی از آن کم نمی‌شود. بدون هیچ تعارف باید بگویم کسی که اجرا می‌کند مدیون همه کسانی است که پشت صحنه تلاش کرده‌اند. مجری، مدیون تیم پرتابل است که در سخت‌ترین شرایط گزارش تهیه می‌کند و خودم 10 سال این کار را انجام دادم؛ مدیون تدوینگرها، مدیون نویسنده‌ها، گرافیست‌ها، مدیر تولید، بچه‌های خدمات و... است. همه کار می‌کنند تا تو بدون استرس کارت را اجرا کنی. ما بخش زیادی از زندگی را کنار هم هستیم و سعی می‌کنیم بااین‌حال به همه خوش بگذرد. یعنی مورد داشتیم کار تمام شده، اما طرف نرفته و ما او را به زور به خانه اش فرستادیم(خنده). واقعا باهم زندگی می‌کنیم و اگر تیم نباشد هیچ کاری را نمی‌توان تنهایی انجام داد. هیچ‌وقت نمی‌شود تکی گل زد و باید یک تیم قوی پشت تو باشد تا بتوانی گل بزنی. اصلا تیتر درشت بزنید که «تیم ما خیلی قویه!»

 

 

من خیلی فیلم‌باز و سینمایی هستم. همین‌طور که خیلی کتاب‌باز و موزیک‌باز هستم. این کارها را وقتی می‌کنم که همه خواب هستند. من و همسرم وقتی شما همگی در خواب هستید تمام تولیدات سینمایی ایران را مشاهده می‌کنیم؛ البته هر فیلمی را هم نه، یعنی فیلم‌های سوپرمارکتی را فاکتور بگیرید، اما بقیه آثار را حتما نگاه می‌کنیم. از قدیم هم این کار را انجام داده‌ام. به همین واسطه برای قرعه‌کشی فیلم‌های جشنواره با در نظر گرفتن دو المان من را انتخاب کردند. یکی این‌که کلا من ید طولایی در امر قرعه‌کشی دارم و یکی هم علاقه‌ام به این ژانر. این دفعه هم قرار بود برای اولین‌بار این مراسم به‌صورت زنده اکران شود تا شک و شبهه‌ای بین فیلمساز‌ها به وجود نیاید که چرا فیلم یکی ساعت دو ظهر است و دیگری 10 شب. اجرای خیلی خوب و جذابی هم بود؛ حداقل از نظر خودم. فکت سینمایی و فوتبال رو باهم، تقدیم دوستان می‌کردم. من مثل یک هوادار آن‌جا بودم. همان‌طور که سینمایی‌ها به استادیوم می‌آیند چه اشکالی دارد فوتبالی‌ها هم کار سینمایی بکنند. درباره مراسم افتتاحیه و اختتامیه هم با من صحبتی نشده و فکر می‌کنم امسال با همین قرعه‌کشی که شروع کردیم خوب است. ان‌شاءالله برای سال‌های آتی.