مجید کمالی پور:

مدتها بود قصد سفری به منطقه بوشکان را داشتیم ولی میسر نشد .. هر بار رفتیم منطقه ارم را دیدیم ...در طلحه دوستانی داریم که هنوز درهای خانه اشان به روی مهمان باز است و با اغوش باز پذیرایت هستند .. اخرین سفرم به منطقه فاریاب و طلحه سال 92 بود .. اول قصد تنگ زرد را داشتیم ولی راه طلحه را در پیش گرفتیم ..کمی بعد از سر زدن خورشید پل رودخانه آردو بودیم و تا حرکت کنیم کمی به هشت صبح مانده بود ..مناسب ترین راه و بی خطر تر از همه جاده اهرم بود ..طبق معمول سفرهایی که مسیر جنوب را دارند . تلمبه عام غلامرضا اتراقگاهمان بود . بعد از شهر اباد کمی که به هیرون برانی تلمبه عام غلامرضا در دسترس است .سالهاست ما اینجا پلاس پهن میکنیم ولی احتمالا عام غلامرضا هنوز ما را نمیشناسد .. عام غلامرضا کشاورزیست تنباکو کار .. همون محصولی که از مرز دشتستان که بگذری و وارد تنگستان شوی بعنوان تک محصول کشت میشود .. سفر تنگ خاییز عام غلامرضا هنوز داشت کُرتها را اماده میکرد ولی حالا تنباکوها کاشته شده بود و سبزی یکدست و کم رنگی زمینش را پوشانده بود . صبحانه را در زمین مهربانی عام غلامرضا خوردیم ..

ابرها کم کم داشتن پیدایشان میشد ..و باد تندی که میوزید خبر از ابرهای باران زا داشت ..از اهرم که بگذری باید رو به شرق بروی .. هنوزم معتقدم یکی از زیباترین کوهها با رنگهای فریبنده در همین کوههای اهرم است ...بعضی جاها انچنان رنگها فریبنده است که مات میمانی .. نقاش طبیعت را میبینی که قلم مو بدست داره کوهها را نقاشی میکنه .. برای ایستادن کنار جاده و عکاسی باید خیلی احتیاط کنی ..

جاده و کوهها را که پشت سر بزاری و تونل دو قلوی بین راه را هم طی کنی سه راهی بوشکان در پیش روست .. سی چهل کیلومتری که از سه راهی بطرف جنوب بروی فاریاب را میبینی ..روستائی ارام و ساکت که مثل همه جای این خاک دیگر اثری از روستا ندارد الا کم بودن  جمعیت . پوششها همان پوشش شهر و معماری همان معماری رایج ... پارک کوچکی در جوار کوهی بلند،داشت که میشد،ساعتی با فراغ بال در ان بیتوته کرد و رها از قیل و قال زندگی دمی پا دراز کرد و خستگی از تن سترد ... تا از بقالی ده که حالا سوپری شده آبی بخریم دوستان همراه از ما گذشتند و راه به طرف طلحه سپردند.. من ماندم و من .. با سرعت بدنبال دوستان رفته رفتیم .. تا طلحه چهل کیلومتری راه داریم ... بچه ها بر سر دوراهی مانده بودن که از کجا بروند،.. راه را نشان دادم و از طلحه گذشتیم . وقتی از بالا به طلحه نگاه میکنی انبوه درختان نخل که به یمن باران چند روز پیش رخت تکانده بودن و حالا سبزیشان چشم نواز بود خود را برخ میکشیدن و درختان لیمو در میان نخلستان خودنمایی میکردند،.. باید هنوز میرفتیم تا به ابتدای راه صعب و سخت شاه پسر مرد میرسیدیم ... در ابتدای گردنه پیچ در پیچ و نفس گیر مقبره خان دمی دوستان را برعایت احتیاط وصیت و نصیحت کردم و نبرد با راه تنگ ولی تازه آسفالت شده شروع شد،.

گاهی،فرصت اتمام پیچ را نمیکردی و پیچ بعدی شروع میشد، بیش از آنکه نفس ماشین گرفته شود،خودمان دچار تنگی نفس شدیم .. همچنان پیچاپیچ ادامه داشت . دمی درنگ کافی بود،تا دیگه امیدی به بالا رفتن نداشته باشی و ترس به جانت بریزد که نکند عقب گرد کنی .. راه تابالای گردنه چهار کیلومتر بود ولی انگار تمامی نداشت .. در جایی که کمی جاده پهن تر بود خودروها ازحرکت مانده بودن .جاده در دست تعمیر بود و امکان رفتن نبود، بقیه راه را باید پیاده میرفتیم اخرین مرد این قافله خودم بودم که در پیچ دوم نفسم گرفت . بچه ها با چابکی راه می سپردن و لنگشان من بودم که خودرو یکی از دوستان که دل به جاده زده بود سوارم کرد و از بچه ها جلو افتادم .

مقبره خان همچنان غریبانه بر فراز تپه ای خودنمایی میکرد و از سه سال پیش تا حالا هیچ تغییری نکرده بود مگر اینکه نوشته های یادگاری بر تنش بیشتر شده بود،.

خان را دیدم که سوار بر اسبش از بالا نظاره گرمان بود، شایدم خوش امد میگفت . هنوز جای زخم برنو شیخ نانجیب بر تن خودش و اسبش تازه بود،.. هیچ اقدامی برای مرمت مقبره خان نکرده بودن که هیچ اطراف مقبره را هم خاک برداری کرده بودن تا جا برای دیدن قبرش هم کم باشد،. آبی بر قبر خان پاشیدیم و فاتحه ای نثار کردیم ..

کمی آنطرفتر ارامگاه شاه پسر مرد بود،..در جلو ارامگاه کل لیلا را دیدیم و گوش به حرفاش دادیم و کمی بینزه ازش خریدیم تا کاری کرده باشیم .

تا این کاروان سر گشته را جمع کنم زمانی گذشت و عازم پایین شدیم . پایین رفتن گاهی سخت تر از بالا امدن بود ولی امدیم و در محل استقرار خودروها راه را به پایین ادامه دادیم و درجایی در پایبن گردنه سفره ناهار پهن شد،.

تا سفره جمع بشه ساعت از دو هم گذشت . باد تندی که میوزید ابرها را اماده بارش مبکرد،. راه بطرف فاریاب طی‌شد و در پارک کوچک روستا بچه ها به هم رسیدن...

وقتی تونل دو قلوی پیامبر اعظم را پشت سر نهادیم اسمان باریدن گرفت تا اهرم گاهی تند و گاهی کند در معرض باران بودیم .. خارج از اهرم در کنار دکه ای باز هم پلاس پاره امان را پهن کردیم.. ابرها بسرعت بالا میامدند و در افق برقی می جهید و فضای گرگ و میش غروب را روشن میکرد،.تگرگ امانمان نداد تا جمع و جور شویم و خیسمان کرد،..اما هیاهوی اسمان دیری نپایید و تگرگ تمام شد،.. در سایه روشن غروب میشد انعکاس نور خودروهای عبوری را در آبی که کف خیابان راه افتاده بود دید،.. تا برازجان هنوز چهل کیلومتری راه داشتیم .. نخود گرمک پایانی سفر تمام شده بود که کاروان اتومبیل ها براه افتاد .. هوا دیگر تاریک بود که از دور چراغهای برازجان را دیدیم . سفری دیگر از سفرهای انجمن گردشگران به پایان رسیده بود./ص