ضمن عرض سلام و سپاس از کلیه ی تلاش هایی که در جایگاه بلند مرتبه، وزین و ارزشمند نمایندگی مردم عزیز و بزرگوار دشتستان درمجلس شورای اسلامی برعهده گرفته اید، اینجانب  ،جوانی رشدیافته در دامان پرمهروسرشار از عطوفت دشتستان عزیز هستم.

یکی از هزاران درخت بالنده ای که ریشه در این خاک پاک دارد و سربر آسمان می ساید، جوانی که تمام کاشته ها،داشته ها،خواسته ها و خاسته هایش  را به این خاک آسمانی مدیون است و به نمایندگی از جوانان برومند و آبرومند این نجیبستان ایستادن بر قله های بسیاری را با چشمانی پر از اشک شوق تجربه کرده است.

به نمایندگی از خیل کثیر نخبگان سربلند دشتستان این دردنامه را نگاشته ام تا تمام سطرهای سربلندتاریخ این جغرافیای پاک را گواه  بگیرم که  در برهه ای سرنوشت آفرین نماینده ی مجلس  و سایر ملتزمان خدمت به این خاک را از خواب به بیداری و تلاش شایسته تر فراخوانده ام.

 جناب موسوی مردمان نجیب و سربلند دشتستان، در آن انتخابات پشت سرگذاشته شده، امانت لطف و امان خدمتگزاری خود را بر شما سپردند تا از یک سو نماینده ی نمایان دردها، رنج ها و کاستی های حیاطشان باشید و از سوی دیگر نماد و آیینه ی بیداری و آگاهی حیات شان.

 شما را به نمایندگی از بیداری خود به خانه ی ملت فرستادند تا همه ی خواب ها و خواب آلوده ها را بیدار کنید و به یاد آنها بیاورید که:

اگرچه عده ای غافل با استناد به اینکه درسالهای تلخ و پرملال دهه ی سی و چهل محرومیت رنگ غالب این آب وخاک بوده است و فقط و فقط با توسل به محرومیت این شهر عزیز از حقوق ملی خود و بخاطر گرمای طاقت سوزهوا، این خاک پر افتخار را در شمار تبعیدگاه ها شمرده اند، اما این فهیمستان با وجود مردمانی که مصداق و معیار زنده ی نجابت، شرافت، درایت غیرتمندی، عزتمندی، هوشمندی و ادب هستند و آوازه ی خونگرمی و مهربانی شان تاریخ نوَرد و جغرافیاپیماست، و از سوی دیگر بخاطر اعتلای همه جانبه اش هرگز نباید درشمار و شمول جایی برای تبعیدقرار بگیرد.

 بی تردید و به حقیقت باعث تاسف و تاثر عمیق و جانسوزهمه ی نخبگان و فرهیختگان دشتستانی است که در اقلیم قلم و در خاستگاه فایزها نفس بکشند و در زمینی ریشه بدوانند که حماسه های دلیرانش ایران بزرگ را از گزند دست درازی های اجانب در امان داشته و اینک بخاطر قصور و تقصیرهای غیرمسوولانه ای در دفاع از این حیثیت نفیس رخ داده است ، نام زادگاه و آرامشگاه شان در ردیف بلاد تبعید گنجانده شود.

بدون شک و بطور قطع برای خانواده های معظم شهیدان این شهیدستان تلخ و اندوهبار است که به پاس شمار افتخارآفرین فرزندان خونین کفنشان، این شهر همسايه ی حماسه باشد اما زندگی در آن هنوز در آرا و احکام محاکم در حکم مجازات محسوب و منسوب شود. 

جناب موسوی  نژاد

این فرزندکوچک دشتستان، مردمان اصیل و رشید دشتستان را با تمام یاخته ها و یافته هایش می شناسد و می داند که این مردم صبور و سربلند با تمام دردهایی که در دل دارند، عزت خود را پاس داشته اند و به مدد همین عزت ازلی ابدی، از نماینده ی خدمتگزار خود انتظار دارند بیش و پیش از آنکه به تکلیف کلافهای سردرگم و بافته های باطل جبهه های ناپایدار حزبی، گروهی و محفلی دچار شود و بطور مثال همداستان نامه نگاران دلواپس و مدعیان منع عشق باشد، تمام همت و اهتمام خود را نثار همراه و همرای بودن با قاطبه ی مردمش نماید. 

مردمی که در حمله ی هیاهو ها و جنجال ها و در هجوم تاریکی ها، همواره در برگزیدن روشنی ها پیشتاز بوده اند و خواهند بود. 

برازجان برازنده ی جان عاشقان و عالمان است و این قلم بی قرار، به نمایندگی از اهل و آل قلم در دشتستان بزرگ،  این سرزمین سرشار از ادب و آیینگی ، مراتب تاسف خود را از قصوری که باعث درج مجدد و هنوز این شهر یگانه، در شمار شهرهایی که حتی یادآور تبعیدند، اعلام دانسته و از شما که افتخار بی بدیل نمایندگی این خاک آسمانی را بر عهده گرفته اید،  انتظار دارد که تا حذف نام مانا و شایای  برازجان از آن فهرست تاسف بار آرام و آسوده ننشینید و صدای فرزانگان برازجان را به گوش تصمیم گیران و تصمیم سازان  نهاد قانونگذاری میهن برسانید و بر این تصریح تاکید کنید که القای مکانی برای تبعید از برازجان بعید است و برازجان بیش و پیش از آنکه یادآور مکانی برای تحمل مجازات تبعید باشد، خانه ای است برای تکریم و تحسین انسانهای آزاده و سربلند که دراین باره تاریخ بهترین گواه  هست. 

عاشقان دشتستان و برازجان تمام جان و دل خود را به مهرِ این خاک مُهر کرده اند و تا محو شدن این غبار از نام پاک خاکشان آرامش نخواهند داشت.

اميد آنکه نماینده ی برازنده ی برازجان و دشتستان باشید. انشاالله

سید محمد امين جعفری حسینی

- مردادماه یکهزارو سیصد و نود و سه