✍ رویا نیکنام
کارشناس ارشد حقوق بین الملل

تاسیس کشور اسرائیل به روشی غیرمعمول و بی سابقه توسط اروپا و پیوند آن با آمریکا با اهداف خاصی صورت گرفت که ربطی به دین یهود و یهودیان سرگردان و باز گشت آنان به سرزمین موعود نداشت. آنچه به عنوان توجیه برای اسرائیل گفته شده نه منطقی ونه درعرف بین المللی شناخته شده بود. واقعیت این است که صهیونیسم درتمام ساختار سیاسی ،اقتصادی واجتماعی آمریکا ریشه دوانده ونبض حیاتی این کشور در دست صهیونیسم قرار دارد.

تمامی روسای جمهور ایالات متحده خود را ملزم به حمایت وتامین منافع نامشروع وامنیت رژیم اسرائیل می دانند واین مسئله در سیاست ها واقدامات مسئولان آمریکا به وضوح دیده می شود، حمایت بی چون وچرا از اسرائیل ،چشم پوشی ازجنایات این رژیم ،کمک های نظامی، اقتصادی و فنی، فشار و تهدید برضد کشورهای مخالف سیاست اسرائیل ،وتو قطعنامه های سازمان ملل برضد تل آویو و.... ازجمله این حمایت هاست.

درحال حاضر آمریکا در  مسیر سیاست تندرو وافراطی وبسیار خطرناک صهیونیست ها حرکت می کند.
دولت نامشروع اسرائیل با استفاده از تمامی امکانات سازمان‌های یهودی وصهیونیستی وحمایت عوامل ذی نفوذ درکشورهای اروپایی و آمریکایی، به خاک جمهوری اسلامی ایران تجاوز کرد. دکتر محمدرضا ضیائی بیگدلی درکتاب "حقوق جنگ"می نویسد:
تجاوز عبارت است از :
"کاربرد نیروی مسلح بوسیله یک کشور علیه حاکمیت ،تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی کشوری دیگر یا کاربرد آن از دیگر راههای مغایر با منشور ملل متحد است."
برخی اعمال تجاوزکارانه مانند:
۱-تهاجم یا حمله مسلحانه به قلمرو یک کشور
۲-هرگونه اشغال نظامی ،ولو موقت ،که ناشی از آن تهاجم یا حمله مسلحانه باشد .
۳-بمباران یا کاربرد سلاحی علیه کشور دیگر
و......
بنابراین جنگ از دید حقوقی بعنوان یکی از شیوه های اعمال قدرت وتوسل به زور در مناسبات بین المللی، "اقدام مسلحانه ایست که در چارچوب روابط میان کشورها صورت می گیرد وتحمیل یک بینش  سیاسی خاصی با استفاده از طرق مقرر درحقوق بین المللی است."

قاعده تحریم جنگ در زمره قواعد بین المللی است که متاسفانه نتوانسته قابلیت اجرائی چندانی داشته باشد.
واقعیت این است که بعد از جنگ جهانی دوم ،دولت های فاتح با کل جهان ،مقرراتی را وضع کردند که امروزه به عنوان قواعد ومقررات بین المللی ویا منشور ملل متحد از آن ها یاد می کنیم ،ثمره فتح وپیروزی تعدادی از دولت ها در جنگ جهانی دوم است.
در واقع می توان گفت مبنای همه این مقررات ویا حتی متاسفانه مشروعیت همه قواعد وتحرکات بین المللی بر مبنای فتح وپیروزی نظامی است. این امر موید همان تعبیر معروف است که می گوید (الحق لمن غلب).
دولت های فاتح در سایه پیروزی نظامی به خود اجازه دادند تا برای کشورها ومناسبات بین المللی قانون بنویسند ومقرراتی را وضع کنند که خود دارای حق "وتو " وقیم دیگر دولت ها باشند.
دوران حیات جامعه ملل، مرحله تحول اساسی درمفهوم عدم توسل به زور وتحریم جنگ است.
چرا که قبل از جامعه ملل،جنگ آئین مشروع در حقوق بین الملل محسوب می شد.
متاسفانه وشوربختانه در عصر حاضر سازمان‌های تاسیس ملل متحد در زمینه حقوق پیشگیری کننده جنگ ناموفق بوده اند.
از زمان تاسیس سازمان ملل متحد تاکنون بیش از 150 جنگ داخلی وبین المللی به وقوع پیوسته ،درحالی که بین سال‌های 1900 تا 1939 تنها 24 جنگ روی داده است.
منشور ملل متحد در اولین عبارت مقدمه خود هدف از وضع وتدوین منشور را 《تصمیم ملل متحد به محفوظ نگهداشتن نسل‌های آینده از بلای جنگ .....قلمداد کرده است .》
واعلام می دارد:( ما مردم ملل متحد با تصمیم به گذشت ومدارا کردن وزیستن درحال صلح با یکدیگر همراه با روحیه حسن همجواری ،متحد ساختن قوای خود برای حفظ صلح وامنیت بین المللی ،قبول اصل ایجاد روش‌هایی که عدم به کار بردن نیروی اسلحه را جز در راه منافع مشترک تضمین کند،مصمم شده ایم که برای تحقق این هدف اشتراک مساعی کنیم.)
اما علیرغم پذیرش ممنوعیت توسل به زور وتحریم جنگ ،
حقوق بین الملل در مواردی مانند :
۱-جنگ مشروع یا عادلانه
۲-دفع تجاوز ودفاع مشروع
۳- عملیات نظامی برای حفظ صلح وامنیت بین المللی.
استفاده از زور ومبادرت به جنگ را مشروع وقانونی دانسته است.
ودرصورت مشروعیت جنگ افراد ومناطقی مانند :
افراد غیرنظامی ،شهرهای بی دفاع ،اموال واملاك خصوصی فاقد خصیصه نظامی ،ساختمان‌های علمی وآموزشی ،بیمارستان‌ها، بناهای تاریخی وهنری وتاسیسات هسته ای و....خارج از جبهه جنگ بوده ونباید مورد تجاوز قرار گیرند.وفقط هدفهای نظامی مانند: نیروهای نظامی ،استحکامات ،تاسیسات ،کارخانه های نظامی، خطوط مواصلاتی یا حمل ونقل درجهت استفاده نظامی مورد حمله قرار می گیرند .
اما تجاوز اسرائیل به خاک ایران  هیچ یک از،مصادیق مشروع وقانونی فوق را دارا نبوده ونیست.
اسرائیل علاوه بر تجاوز نامشروع وغیرقانونی به خاک ایران ونقض آشکار تمامیت ارضی ایران ،
 تمامی معاهدات ،تعهدات ،مقررات وموازین بین المللی راجع به حقوق جنگ از جمله :(مصونیت جمعیت وافراد غیرنظامی اعم از کودکان ،زنان ،مردان ،روزنامه نگاران
ومکان های علمی وآموزشی ،مسکونی ،بیمارستان‌هاو...را نادیده گرفت وبا نقض آشکار مقررات،آنها را مورد حمله قرار داد.
بنابراین جنگ تجاوزکارانه اسرائیل علیه ایران ،جنایتی علیه صلح بین المللی ودرنتیجه موجب مسئولیت بین المللی است .وهرگونه تصرف ارضی یا امتیاز ویژه ناشی از آن قانونی نیست .(بند 2و3ماده 5) وتعیین مسئول یا متجاوز براساس ماده 39 منشور ملل متحد با شورای امنیت است.
واما :
طبق ماده 51منشور سازمان ملل متحد 《درصورت وقوع حمله مسلحانه علیه یک عضو ملل متحد، تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را برای حفظ صلح و امنیت بین المللی به عمل آورد هیچ یک از مقررات این منشور به حق ذاتی وطبیعی دفاع مشروع از خود انفرادی ،یا دسته جمعی لطمه ای وارد نخواهد کرد.》
بنابراین اقدام جمهوری اسلامی ایران در حمله متقابل به اسرائیل از مصادیق ماده 51 منشور ومشروع وقانونی است.
دفاع مشروع استثنائی بر قاعده منع توسل به زور وتحریم جنگ وحقی مسلم برای کشورها در مقابله با تجاوز است که توسط منشور به رسمیت شناخته شده است.
اما اقدامات نظامی وشبه نظامی اسرائیل وآمریکا ومتحدانش بنام "دفاع مشروع پیشگیرانه وپیش دستانه" فاقد وجاهت قانونی واز نظر موازین حقوقی بین المللی نیز نامشروع است.
علیهذا درسال های گذشته  ،استراتژی سقوط جمهوری اسلامی ایران با روش های براندازی از درون ،براندازی از بیرون ،فشار از بیرون با صرف هزینه های قابل ملاحظه وبه کارگیری دیپلماسی عمومی ،استحاله ی فرهنگی به جنگ داخلی وخارجی ،تحریم اقتصادی ،جنگ روانی وتبلیغاتی چالش های امنیتی ایران در برابر آمریکا واسرائیل بوده است.
با این حال چالش این کشورها درسالهای اخیر وارد مرحله جدیدی شد که تشدید اقدامات وتهدیدات واخیرا طرح مساله ی
 "سلاح هسته ای "وکشتار جمعی بر چالش های قبلی افزود وجنجال آفرین ها ،اغتشاشات ،هرج ومرج برای تکمیل وتاثیر گذاری بیشتر تهدیدات امنیتی سازماندهی واجرا شد.
اما آنچه که از فحوای کلام مسئولین عالی مقام جمهوری اسلامی  برداشت شده ، این است که ایران با وجود دشواری ها وخسارات سنگین، استقلال حاکمیت و منافع و ارزش هایش را به معامله نمی گذارد و از این رو تا زمان دخالت واقدامات جدی  شورای امنیت و مراجع قانونی بین المللی، جمهوری اسلامی ایران در راستای حق ذاتی وقانونی خود که دفاع مشروع است از حق مسلم خود استفاده کرده وخواهد کرد.
"جهان تا جهان است پیروز باشی /  برومند وبیدار وبهروز باشی "

مهدی اخوان ثالث برای ایران