مینا رضایی‌*:

برای یک بچه‌ی نه ساله شاید مهم‌ترین انگیزه در یادگیری و استمرار در آن، تشویق‌شدن است.
در اولین جلسه‌ای که کلاس زبان را شروع کردم، آقای قائدی معنی Chess را پرسید و من گفتم شطرنج. چنان تشویقی کرد که هنوز بعد از سال‌ها در خاطرم مانده است. همان برخورد باعث شد یادگیری زبان را تا هشت سال بعد در زبانسرا ادامه بدهم.

کلاس‌های آقای قائدی صرفاً کلاس درس نبود، ما به صورت دایره‌ای می‌نشستیم و هر موضوع‌ ِ ریدینگ کتاب، آغازگر بحثی بود. آقای قائدی به دلیل تجربه‌ی تحصیل در امریکا، گاهی اوقات مثال‌هایی از تجربه‌های خودش در امریکا می‌زد که یادگیری ریدینگ را آسان‌تر می‌کرد.
او آن‌قدر به یادگیری ما اهمیت می‌داد که برای علاقه‌مندان جمعه ساعت هشت صبح کلاس فری دیسکاشن برگزار می‌کرد. هشت صبح روز جمعه بیدار شدن برای بچه‌ها هم کار ساده‌ای نبود ولی کلاس‌های او آن‌قدر جذاب بود که با شوق بیدار می‌شدیم که به کلاس برویم. مباحث کلاس از مقاله‌ها و روزنامه‌های خارجی یا تهران تایمز انتخاب می‌شد.

سال‌ها بعد که برای تحصیل به خارج از کشور رفتم بیشتر متوجه اهمیت کلاس‌های زبان آقای قائدی شدم. این که زبان انگلیسی را از بچگی اصولی یاد گرفتم در ارتباطاتم در کشور خارجی بسیار موثر بود و بی شک مدیون زحمات آقای قائدی هستم. یادش گرامی         

*دکتری شهرسازی از آمریکا