حسین حشمتی
 
چهارشنبه سوری نخستین جشن ازآخرین هفته سال است که در همه شهرهاوروستاهای کشورپهناورمان  بامختصر تفاوتی مراسم خاص آن که همان پریدن از روی آتش وگفتن زردی من ازتو،سرخی توازمن را اجرا می شود.
فلسفه ی برگزاری مراسم چهارشنبه سوری این است که ایرانیان باستان زردی رانشانه بیماری ورنجوری میدانسته اند که با سرخی آتش وگرمای آن هم کسالت جسم وجان رااز خویش دورمی کرده اند وهم با برگزاری این رسم کهن خویشاوندان ودوستان و وهمسایگان راگرد هم آورده وجشنی باشکوه را برگزارمی نموده اند که بخش های مختلف داشته است.
یکی از زیباترین مراسم این جشن،شال اندازی بوده که به دوشکل اجرامی شده، شال اندازی معمولی بخوانید همسایگی،ودیگری شال اندازی خواستگاری وازدواج که
درادامه برای هر یک از انها شرح مختصری ارائه خواهد شدولی قبل ازآن ضروری است پرانتزی بازکنیم ودر مورد معماری خانه هاکه ساکنان فراوانی داشته که همه کرایه نشین بوده اندوعائله مند،درست مثل سریال  خانه قمر خانم!توضیحاتی بدهیم.
 معماری خانه هابه گونه ای طراحی وساخته می شده که اتاق های متعدد داشته وسقف آنها گنبدی شکل بوده  وهرگنبدی سوراخ کوچکی داشته که جابه جایی هوای داخل اتاق هاراانجام می دادوازهمین روزنه هابوده که رسم شال اندازی انجام می شده واینک می پردازیم به انواع شال اندازی ها.
شال اندازی معمولی اینگونه بوده که درسه شنبه شب که همان شب چهارشنبه آخرسال محسوب می شدومی شود نوجوانان ریسمان های خشک کردن لباس هارا با اجازه یابی اندازه والدین ازحیاط خانه باز کرده ویک سرش رااز روزنه گنبدها به داخل خانه همسایه می انداختندومعمولن بانوان همسایه دستمالی سفید محتوی آجیل،شیرینی یاتخمه بوداده هندوانه وخربزه به ریسمان می بست وتکان مختصری می دادتابچه هائی که درپشت بام هستندطناب رابالابکشندوخوردنی هاراشادمانه باهم تقسیم کرده ونوش جان کنند.
شال اندازی عاشقانه اماتنهاوسیله ای بودکه دختران وپسران جوان که درحال عبورومرور ازکوچه های تنگ وباریک ناگزیرباهم آشناشده وکار به عاشقی می کشید معمولن پسران از به هم بستن دستمال های رنگارنگ معروف به(یزدی)دستمال قرمزرنگ کوچگی حاوی انگشتر ی بانگین های رنگارنگ به طناب می بستند وازروزانه ای که میدانستنددوست دخترشان آنجاست به درون می انداختندودخترک ضمن این که چند گل قرمزرا ازباغچه خانه شان می بریدودرهمان دستمالی که پسر هدیه فرستاده بودمی گذاشت وبه طناب می بست وتکان می دادتاپسرک عاشقانه پای برزمین بکوبد وریسمان رابالابکشدوباگل هاروزهاوهفته هاراز ونیاز کند انگشتری اهدایی پسرجوان راکه نماد خواستگاری هم داشت به مادرش می دادومادر نیز آن رابه پدردختر نشان می دادتااگر پدر باخواستگاری موافق بودوبه زبان می آوردمادربه دختراجازه می داد که باپرتاب کردن دسته گلی به خانه پسر،موافقت والدینش رابرای خواستگاری اعلام نماید وچنین بودکه مراسم بله برون و عقدکنون وبافاصله کوتاهی عروسی در کمتر از یکماه انجام می شد و دختر به خانه بخت می رفت.