به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،  حضرت امیرالمؤ منین (علیه السلام ) در روایتی فرمود: دو طرف صف دیده نشود و حد صف بین مشرق و مغرب است. مفضل سوال کرد از امام صادق (علیه السلام ) چقدر است مقدار صف؟ فرمود: اقل آن مابین مشرق و مغرب است. و اکثر آن مابین آسمان و زمین می باشد.

صدوق در کتاب شریف من لا یحضر نقل کرده است که در حدیث مناهی پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: کسی که اذن بگوید محض رضای پروردگار و اجر خود را از خدا بخواهد، عطا فرماید خدای عزوجل به او ثواب چهل هزار شهید و چهل هزار صدیق، و داخل می شود به شفاعت او چهل هزار گناهکار از امت من در بهشت. آگاه باشید!

وقتی که مؤذن می گوید: ((اشهد ان لا اله الا الله )) صلوات فرستد بر او هفتاد هزار ملک و استغفار کنند برای او، و هست در روز قیامت در سایه عرش تا آنکه حساب خلایق تمام شود. و می نویسد ثواب قول مؤ ذن را که می گوید: ((اشهد ان محمدا رسول الله )) چهل هزار ملک. . .

در بحار این روایت را از مجالس صدوق نیز نقل کرده است.

فرمود رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: برای مؤذن است در مابین اذان و اقامه مثل اجر شهید آغشته به خون در راه خدا.

همین روایت را در کتاب تهذیب ص 217 مسندا نقل کرده است.

در تهذیب به سند صحیح از معاویه بن وهب از امام صادق (علیه السلام ) از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده که فرمودند: کسی که در بلدی از بلاد مسلمین یک سال اذان بگوید، واجب شود برای او بهشت.

همین روایت را صدوق در کتاب ثواب الاعمال به سند صحیح و در من لا یحضر مرسلا نقل فرموده است.

در هر سه کتاب از امام باقر (علیه السلام ) است که فرمود: کسی که اذان بگوید هفت سال برای رضایت خدا، می آید روز قیامت و حال آنکه گناهی بر او نباشد.

در تهذیب ص 148 و غیر تهذیب از ثقه الاسلام کلینی به سند خود از امام صادق (علیه السلام ) نقل کرده است که فرمود: آمرزیده می شود برای موذن به اندازه مد و کشش صوتش. و هر چیزی که بشنود اذان او را، شهادت می دهد برای او.

در کتاب من لایحضر روایت مفصلی از بلال از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در فضیلت اذان نقل کرده است که از جمله بلال گفت: شنیدم از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم هر کس در راه خدا اذان یک نماز را بگوید از روی ایمان و طلب اجر و ثواب خدا و تقربا الی الله تعالی، خدا گناهان گذشته او را بیامرزد، و منت نهد بر او که او را در باقیمانده عمر نگهداری کند، و جمع کند بین او و بین شهدا در بهشت.

در روایت علل فضل بن شاذان از حضرت رضا صلوات الله علیه است که در بیان علت اذان فرمود: جهت آنکه ابتدا شده در اذان به تکبیر و ختم شده به تهلیل، این است که خدای عز و جل اراده فرموده که ابتدا و ختم شود به ذکر او و اسم او. و اسم مقدس الله در اول تکبیر است و در لا اله الا الله آخر می باشد.

در جواز ترک اذان خلاف و اشکالی نیست و روایات صریحه بر آن وارد شده است. و اما اقامه باید مردان ترک نکنند آن را بنابر احتیاط وجوبی. چون روایت معتبری که ظاهر یا صریح باشد در جواز ترک اقامه نقل نشده است مگر روایت دعائم که دلالت آن بر جواز ترک اذان و اقامه واضح است لکن از حیث سند معتبر نیست.

باقی روایات راجع به اقامه همه اثبات آن را می کند و خدشات آن کسانی که قائل به استحباب اقامه هستند در ادله وجوب، مورد اشکال و تامل می باشد. پس حجتی تمام نشده برای ما در جواز ترک اقامه.

اما زنان، پس روایات صریحه بر جواز ترک آنان اذان و اقامه را وارد شده است. اذان و اقامه در غیر نمازهای یومیه مشروع نیست.