احمد خواجه حسنی:

هجدمین گزارش ماهانه نماینده مردم دشتستان در بستر مجازی مادامی برگزار شد که درجه حرارت گمانه زنی ها پیرامون تغییر سراسیمه و ناگهانی فرماندار بزرگترین شهرستان استان در اوج خود به سر می برد و در خلال گزارش روشن شد که شایعات رایج در افکار عمومی پر بیراه نبوده، بدین نشان که رضایی از رخداد اتفاقاتی سخن به میان آورد و سکوت را در برابر این جریانات پر تلاطم، خیانت دانست.

با اینکه در فرآیند تغییر حادث شده، افکار عمومی دشتستان بزرگ را در حد رعیت هم به حساب نیاوردند و اصل کرامت و حرمت افکار عمومی را نادیده پنداشتند، می توان گفت شاید فراموش کردند با اینکه رعیت صفر است اما بهای هر سلطان به همان رعیت است، امّا در این بین، عدم اطلاع نماینده دشتستان دیگر نوبرانه ای بود که رضایی از آن پرده برداشته و اذعان فرمودند که ظهر همان روز همچون سایر مردم از این تغییر مطلع شدند!

در فرآیند تصمیم گیری و راه ها و شیوه های اجرای تصمیم است که شاخص های حکمرانی در ترازوی افکار عمومی وزن می گیرند.
عزل و نصب های مرسوم، قائل به اصول، ضوابط و استانداردهای تعریف شده است و از این حیث می طلبد که متولیان امر در قبال سیاست‌ها و اقدامات خود پاسخگو باشند و در باب چرایی شتاب زدگی این تغییر و در راستای تنویر افکار عمومی، پاسخی در خور شأن مردم فهیم و بردبار دشتستان در اختیار رسانه ها قرار داده و معاون پنجم استاندار را به این زودی دور نندازند...

کلید واژه های پیرامون صحبت های رضایی را که دگربار بررسی کنیم، ناخودآگاه عرق سردی از پشت گردن بر روی ستون فقرات ما سرازیر می شود!
فتنه انگیزی،توطئه،تصمیمات ناپخته،زیرآب زنی،کار چاق کنی،پرونده سازی،بی تقوایی سیاسی و سایر مواردی از این دست مصداق بیتی از حافظ است؛
وین چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمت است
کاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست.

نماینده مردم دشتستان با تبسّم معنا داری که مستمر بر لب داشتند بی پروا و به صراحت بیان داشتند که برخی ها به جای اینکه اداره کنند اداره می شوند و اینکه بر سر اولویت های مردم دشتستان و استان اختلاف نظر داریم.

اگر استان بوشهر را به مثابه جامعه ای در نظر گیریم، درخواهیم یافت که هر جامعه ای از ساختارهایی با کارکردهای مشخص ساخته شده است که در راستای پایداری، دوام و قوام اجتماعی به پیش نیازهایی وابسته است.
از اولي ترین و ارجح ترین این پیش نیازها تکیه بر ارزش ها و اهداف مشترک است و امید داشتیم در همسویی دولت و مجلس انقلابی این اهداف و ارزش های مشترک انسجام بیشتری پیدا کرده و جامعه هدف را حتی الامکان محول الحال نماید!  شوربختانه اما به نظر می رسد در این وضعیت بغرنج پیش آمده، خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم.

مفروض بر اینکه در افکار عمومی، وجه ممیز دولت و مجلس انقلابی با سایر ادوار گذشته ،عبور از فردیت و اعمال سلیقه و رسیدن به حیات جمعی مُنشاء از هم افزایی و منبعث از وحدت و اتحاد باشد، از این رو توقع و انتظارات مردم به هیچ وجه گیر افتادن در چنین وضعیتی نبود.
نگارنده فارغ از جریانات پشت پرده و مشمئز کننده، توجه همگان را به کلام معمار کبیر انقلاب (ره) معطوف می دارد که فرموده اند؛ خدا می داند تفرقه به دین و دنیای همه لطمه می زند.
این تفرقه انگیزی،فتنه و توطئه ای که نماینده دشتستان به مردم هشدار می دهند خسران و زیان جمعی را در بر دارد که ضرر آن مستقیماً به مردم درمانده و بردبار دشتستان تحمیل خواهد شد و در صورت تداوم، کل استان را فرا خواهد گرفت و موجب برهم خوردن آرامش جامعه می شود.
آقای نماینده به برهم زدن نظم جامعه در این برهه اشاره داشتند و آن را برآیند جریانات فرصت طلب و خطرناکی پنداشتند که وسط لحاف می خوابند، جلوی چپ، چپ هستند و جلوی راست، راست! و اینان امروز در دشتستان تفرقه انداخته اند!

علی ایحال این حجم از تفرقه و تشتت و حاشیه ها زیبنده نام نمایندگان دولت و مجلس انقلابی نیست و این رویکرد ناصواب اعتماد عمومی که پایه و اساس سرمایه اجتماعی است را خدشه وارد می کند.
به یقین جامعه ای صالح می شود که افکار صالح بر آن حاکم باشد...

گویی آگوست کنت این روزهای دشتستان را دیده که عنوان داشتند بحران های سیاسی جامعه امروزی ناشی از هرج و مرج و موج فکری انسان هاست.

بدون تردید رشد و تعالی هر اجتماعی در پرتو وحدت، انسجام و همبستگی میسر خواهد شد، که این همبستگی برآیند اجماع نظر و تمرکز بر اعتقادات و احساسات مشترک با چاشنی تعادل و هماهنگی میان باورها،اهداف و ارزش هاست، مستدعی است مجمع نمایندگان و نظام تصمیم گیرنده استان ضمن پاسداشت گفتمان انقلابی و درفش انقلابی گری، اهداف و ارزش های مشترک را ارج نهاده و در تشخیص خائن و خادم،مسیر را برای آحاد مردم هموار نمایند.

ما را كدام نفرين
ما را كدام نفرت
در اين كوير سوخته آواره كرده است
ما در كدام عهد
ما در كدام شهر
پا از گليم خويش فراتر نهاده ايم
كز تلخى عقوبت آن در تمام عمر
آسوده نيستيم
ما، كيفر كدام گناه نكرده را
اين گونه بردبار
بر دوش ميكشيم؟
ما را كدام لعنت، بيچاره كرده است...