احمد خواجه حسنی

حمله نظامی رژیم متجاوز صهیونیستی به کشور بر پایه طراحی های مدرن و برنامه ریزی های دقیق مبتنی بر استراتژی یک جنگ مرکّب (راهبرد پیچیده‌ای که ترکیبی از نبردهای متعارف، نامتعارف، سایبری، روانی و اطلاعاتی را در خود جای می‌دهد) بر این بنا استوار بود که به محض تهاجم نظامی با کاربست تکنیک های رسانه ای ، جنگ روایت ها را به موازات جنگ در میدان مدیریت نموده و با انجام سلسله اقداماتی از قبیل تلاش برای دست کاری در افکار عمومی با هدفِ جهت دهی و قالب سازی اذهان جامعه ای با اکثریت ناراضی از وضع موجود، نیل به تضعیف روان جمعی و بزرگ نمایی دشمن ، جامعه را به چالش کشیده و از شکاف مابین جامعه و حاکمیت استفاده نماید و مردم را به اعتراضات در خیابان ها گسیل کنند! غافل از اینکه در مواجهه با این جنگ ترکیبی ، ملّت ایران مسلح به یک سامانه دفاعی ترکیبی مستحکم و ضربه ناپذیر مشتمل بر اراده جمعی نیل به وحدت ملّی است بدین معنی که جامعه آگاهانه از اصل وحدت همه جانبه علیه خطر مشترک بهره برداری بهنگام نموده تا این سامانه دفاعی قادر باشد هر گونه محاسبات، معادلات ، برنامه ریزی ها و تحلیل‌های نظامی را به هم بریزد ، البته در ساحت اجتماعی ، رخ داد این پدیده مشتمل بر یک قاعده ی جامعه‌شناختی است که وقتی مردم این جامعه با درد و رنج بزرگی مواجه می‌شوند، وحدت می‌یابند؛ یعنی روندی عکس فروپاشی‌ اجتماعی رخ می‌دهد.
وحدت ملّت ایران در مقابل حمله نظامی رژیم کودک کش اسرائیل، نشان داد که این پیکره اجتماعی، علی‌رغم سوء مدیریت ها، ناکارآمدی ها و متعاقباً برخی نارضایتی ها و ایجاد زخم‌های عمیق، هنوز رگ‌هایی دارد که خونِ غیرت، حافظه تاریخی و همبستگی در آن می‌جوشد چنان چه برند اربل، سفیر سابق آلمان در ایران پیش تر اظهار داشتند؛ «انتقادات داخلی زیادی در مورد نظام و نحوه حکومت داری و اداره کشور وجود دارد، اما مردم ایران یک سنت طولانی دارند که در هنگام تحریک یا حمله از سوی خارج کنار یکدیگر می ایستند»، و بدین سان درخواست مستقیم رضا پهلوی به خیزش همگانی و تأکید مؤکد نخست وزیر رژیم متجاوز مبنی بر کلید زنی اعتراضات مردمی در نطفه خفه شد و بحمداللّه انسجام، همراهی و همدلی مردم ، دگر بار توطئه‌های خناسان را خنثی کرد و شگفتی ها آفرید.
حسب مبانی جامعه شناختی، هر فضای عمومی مثل تابلویی تبلیغاتی است که پیام‌های ناخودآگاهِ جمعیِ یک ملّت را نمایش می‌دهد.
ظرف روزهای گذشته جلوه های چشم نوازی از میهن پرستی ، وطن دوستی و همکاری را می‌توان بر روی هر کدام از این تابلوها به تماشا ایستاد.
از پذیرایی و اقامت رایگان مردم شهرهای مختلف نسبت به سایر هم وطنان گرفته تا فروش برخی اقلام خوراکی به قیمت خرید ، توزیع غذا در صف های پمپ بنزین و پخش آب معدنی و شربت در ترافیک ها ، این همه از گیر افتادن دشمن در محاسبات راهبردی در بطن یک جنگ ترکیبی حکایت دارد.
برناردشاو بر این باور بودند؛ «تمام راز جنگیدنِ موفقیت آمیز همین است. با استفاده از ضعف دشمنت، او را گیر بینداز»، و یکی از نقاط ضعف دشمن ما در این نبرد نظامی ، عدم آشنایی با فرهنگ ایثار و وطن پرستی جامعه ایرانی بود و این گونه شد که مردم با تمکین به توصیه دکتر مصدق که فرموده بودند ؛ «اکنون دفاع از وطن واجب عینی نیست واجب کفایی است» به میدان آمدند تا دگر بار ثابت کنند ضمن نارضایتی های موجود امّا در دفاع از این آب و خاک مقدس، هرگز در برابر هجوم متجاوز کوتاه نخواهند آمد.
امیدوارم حاکمیت به طریقی اولی، این سرمایه اجتماعی برآمده از یک سامانه دفاعی مستحکم را قدر دانسته و در رسیدگی عاجل ، اصولی و جامعه پسند به مصائب ، مشکلات ، نارسایی ها، آسیب ها ، معضلات و درد و رنج این مردم نیل به رضایت اجتماعی مبادرت نموده و تعجیل فرماید.
 
اگر صد لشکر از
دیو و ددانِ اژدهاکِ بد کُنِش
با حیله و ترفند
به قصد ما کمین سازند،
من و تو، ما اگر گردند
بنیادش براندازند! [حمید مصدق]