سید حسن لواسانی فرد
مدیر اسبق آموزش و پرورش شهرستان دشتستان

به باور همگان بخصوص اندیشمندان دنیا رکن اساسی توسعه ی هر جامعه، اهمیت دادن به آموزش و فرهنگ آن جامعه ست! دهه هاست با دلایل متقن روشن شده است که هر کشور صاحب نام امروزی از ریل تفکر صاحبان اندیشه و خرد برگزیدگان  عبور کرده و آن کشور به تمام اهداف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی رسیده است. نمی توانیم از توسعه حرف بزنیم و دو کشور ویران شده آلمان و ژاپن در جنگ جهانی دوم را از یاد ببریم  که بعد از جنگ بنای توسعه و پیشرفت  کشور خود را از آموزش و‌پرورش شروع کردند!
از کسی‌پوشیده نیست که کشورهای حوزه اسکاندیناوی ، کره ، مالزی ، سنگاپور ، حتی فیلیپین و صد البته اخیرا کشورهای حوزه خلیج فارس چگونه  از بستر آموزش و پرورش به اهداف میان مدت و کلان خود می اندیشند و به بسیاری از آن اهداف دست یافته اند ، شادابی و نشاط به جامعه افزوده و مقام انسانی مردمان خود را به احسن وجه محترم شمرده اند!
حال سوال اساسی ما و قاطبه جامعه فرهنگیان این است که سهم بحق مردمان این سرزمین از قافله پیشرفت و‌توسعه که با سرعت فوق تصور در حرکت است چیست!؟
تا کی و چه اندازه باید نظاره گر این سیر حرکت جهانی باشیم و «خار در چشم و استخوان در گلو» دم فرو بندیم !!
مدتها بود جز پست ها و کنایه های مختصر اشاره گون‌ چیزی نمی نوشتم و معتقد بودم زمان بدهیم تا با انتخاب دولت جدید همسو و تغییرات گام به گام تحولات شایسته ای را شاهد باشیم ! اما الان با گذشت ۸ ماه از عمر‌دولتی که با خون جگر انتخاب نمودیم ! هنوز کمترین روزنه امیدی به چشم نمی خورد و‌تغییرات ابتدایی در همان سطح کلان استان باقی مانده، مدیریت ها با همان افکار دولت قبل ادامه می دهند و هزاران نیروی تلاشگر تحول خواه تاثیرگذار در دولت فعلی به عقب رانده شده ناامیدانه، ناکارآمدی مجموعه های میانی دولت را شاهد هستند!!
روی سخنم گرچه در سطح کلان با دولتی است که حتی نقشه راه چهارساله خود در این حوزه را هم نمی داند، و حتی در مانیفست آموزشی از دولت پیش هم ضعیف تر است (از حیث محتوا دولت پیش می دانست که مثلا برای اصلاح روند تربیتی مد نظر خودش باید تعدادی حوزوی به مدارس مامور کند، یا با تولید آهنگ نما های  مختلف جذب مخاطب کند و…) دولتی که با مغلمه «وفاق» و به جهت راضی نمودن بعضی زیاده خواهان عربده کش‌، بسیاری از فرهیختگان جامعه را به حاشیه رانده است !! دولتی که با مردم عهد بسته بود به قیمت رگ گردنش و تا اکنون چیز زیادی از وفای به عهد در این حوزه ندید ه ایم!
اما در این مقال بیشتر ، روی سخنم با استاندار محترم و مسوولین استانی ست که این وادادگی در قبال جامعه فرهنگی را چگونه توجیه می کنند!! ؟ چه شده است ! چرا در خواب عمیق سیاست های بالادستی دولت فرو رفته اند!!!؟ کو جرأت و جسارت صاحب منصبی که باید برای استان تصمیم بگیرد؟ استاندار محترم در این مدت چند دیدار با قاطبه فرهنگیان استان داشته است؟!! چقدر در جریان دغدغه های آنها ست؟ چرا در قبال تایید و تعیین مدیران شهرستان ها ( در همه دستگاه ها) هیچ خبرتازه ای از آنها به گوش نمیرسد؟
باور نمی کنم اما شنیده ها حکایت از این دارد که گفته شده مدیران در بعضی سطوح انتخاب و مورد تایید دستگاه مافوق مربوطه رسیده اند اما « نمایندگان مجلس فرد مورد نظر را تایید نمی کنند!!!» اگر اینچنین است که الفاتحه مع الصلوات !!
نمایندگان مجلس مگر همانهایی نیستند که در گروه رقیب ما قرار دارند، براستی انتظار دارید گزینه های دولت به تایید آنها برسد!!؟
چه بی راهه راهی در پیش گرفته ایم !! غالب نمایندگان مجلس مگر در سلوک انجام وظایف خود به خرد جمعی طیف مقابل اصلا بهایی می دهند که باید در تایید گزینه اجرایی نظر بدهند!! ؟هرچند مخالف همسویی و همگرایی مدیران در سطح حوزه انتخابیه نماینده مجلس به جهت توسعه منطقه مربوطه نیستم اما اینکه مشارالیه در انتخاب مدیر نقش تایید کننده داشته باشد خواب و خیالی بیش نیست و حداقل نیاز به سرخم کردنها و امتیاز دادن های بی شماری ست که وهن جایگاه مدیر مربوطه خواهد بود!
به عنوان یک فرهنگی و کسی که سالیانی خدمتگذار این قشر محترم بوده ام ، توصیه مؤکد می کنم تا دیر نشده اندیشمندان جامعه ، مشاورین و فرهیختگان صاحب سبک را دریابید !! تلاشگران این عرصه را ارج نهید، با آنها به شکل غریبه ها برخورد نکنید! خود را از آنها پنهان نکنید و تا دیر نشده روند لاک پشتی فعلی را تغییر داده ، با انتخاب و بکار گیری مدیران جوان تحول خواه و همسو با سیاستهای تفکر غالب جامعه روزنه امید را به آنها بازگردانید! که چه بسا دیر زمانی نخواهد بود که باز نیاز به گذر از همراهی و همکاری آنها خواهید داشت و آنها را نخواهید دید!
والامر الیکم!