سهیلا شعبانی

در جامعه امروزی بیش از هر زمان دیگر نقش زنان ایرانی در عرصه های مختلف، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی واضح و روشن است.بسیاری از این زنان در کنار نقش مهم همسری و مادری در حوزه‌های مختلف اجتماعی فعالیت گسترده ای دارند. از کارگر، کارآفرین گرفته تا پزشک، مدیر و وکیل، یا حتی سیاستمدار. تعداد بیشماری نیز در زمینه‌های علمی، فناوری و هنر موفقیت های بزرگی کسب کرده اند.این تغییرات نشان از تحول عظیم زنان در جامعه ایران دارد.

یکی از این زنان موفق زهرا تعجب است، زهرا تعجب بانوی عرصه نبرد، مقاومت و ایثار، متولد سال  ۱۳۴۰ شهر آبادان است. با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران زهرا و مادر وظیفه خود می دانند که به مداوای افراد آسیب دیده جنگ بپردازند، اما با پیشروی نیروهای عراقی چون بیشتر ماندن در شهر آبادان را جایز نمی بینند، خانواده ده نفره آنها مجبور به ترک شهر شده و در فراشبند ساکن می شوند.بعد از مستقر شدن خانواده در شهر امن، زهرا که آرام و قرار ندارد با همراهی دوستش مهین از طریق هلال احمر به آبادان برگشته و به امداد رسانی مجروحان ادامه می دهد، به کمپ و چادرهایی که مجروحین در آن مستقر بودند سر زده و بسته و دارو می رساند. هنوز یک ماه از جنگ تحمیلی نگذشته، که خبر دار می شود برادر همرزمش تیمور در جاده آبادان به ماهشهر به اسارت نیروهای بعثی در آمده و به شهادت رسیده است.

 زهرا تعجب در بحبوحه جنگ، خرداد سال ۱۳۶۰ با مسعود خلعتی(حبیب) که از آشنایان قدیمی شان بود ازدواج کرده، و با همسر خود که در نیروی دریایی ارتش خدمت می کرد، به بندر انزلی می رود. عشق و علاقه وافر به همسر و بودن کنار او باعث می شود تا ۴ ماه بعد از ازدواج با گذراندن دوره آموزش نظامی توسط حبیب با او راهی جبهه نبرد شود و دوشادوش دیگر همرزمان مرد به دفاع از میهن خود بپردازد.

خاطرات حضور در جبهه این بانوی مبارز، سال ۱۳۸۳ در مجله عرشیان،  و ماهنامه گنگره سرداران و دو هزار شهید استان بوشهر به چاپ رسید. همان سال از طرف کنگره سرداران و دو هزار شهید استان از زهرا خواسته شد تا خاطرات از انقلاب تا شهادت را با صدای خود بر روی کاست روایت کند. چند سال بعد نیز از طرف بنیاد شهید استان بوشهر پیشنهاد شد که کارضبط و پیاده کردن خاطرات خانواده های شهدا و آزادگان را با صدای خود به عهده بگیرد، که این کار چندین سال به طول انجامید( ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۱) و ده ها نوار کاست ضبط و پیاده شد.
 لازم به ذکر است که خاطرات و مصاحبه های زهرا تعجب در سال ۱۳۹۵ توسط سید قاسم یا حسینی در کتاب "یک دریا ستاره"  توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسید. هم زمان با مصاحبه سید قاسم یاحسینی، نصرت سادات وادی، و تهیه کننده صادق رسولی اولین مستند زندگی او به نام "در جستجوی مهتاب" را ساختند، سپس چندین مستند دیگر از جمله: "تنها نیستم" به کارگردانی صادق رسولی، "گل های کاغذی" به کارگردانی محمد رضا جنگی، و مستندی در برنامه "نیمه پنهان ماه" به کارگردانی یاسر انتظامی وچندین مستند دیگر ساخته شد.

حاصل زندگی کوتاه، اما سرشار از عشق و محبت زهرا و حبیب، دو پسر با نام های نویدرضا متولد سال ۱۳۶۱ کارمند نیرو دریایی، و امید متولد سال ۱۳۶۴ کارمند گمرگ است.

زهرا تعجب نحوه به شهادت رسیدن همسرش را این گونه بیان می کند:  از همان آغاز جنگ حبیب در جبهه های مناطق مختلف حضور داشت. آخرین بار که او را دیدم در بندر عباس بودیم.  صبح روز یکشنبه ۲۹ شهریور ۱۳۶۶ بود، می خواست به یک ماموریت دریایی برود.، برای خداحافظی آمده بود، آن روز در وجودم حسی را تجربه می کردم که اصلا خوشایند نبود. به من گفت: " زهرا جان بچه‌ها را به تو می‌سپارم اگر اتفافی برایم افتاد، تحمل داشته باش و صبوری کن". در آن لحظه من فقط اشک می‌ریختم، انگار خودش هم می‌دانست این آخرین دیدارمان است. من و بچه‌ها را در بغل گرفت و بوسید و به پیشواز شهادت رفت. دو روز بعد خبر شهادتش را در مأموریت دریایی ناو ایران هنگام درگیری با آمریکای جنایت کار در آب های نیلگون خلیج فارس برایمان آوردند.

همسر شهید خلعتی از روزهای بدون حبیب می گوید:  بعد از به شهادت رسیدن حبیب در بوشهر ساکن شدیم، دوران خیلی سختی بود، انگار که با رفتن حبیب خوشی هایمان هم داشت از بین می رفت. هنوز پنج ماه از شهادت او نگذشته بود که پدرم را در اثر بیماری سرطان از دست دادم، و دو ماه بعد از مرگ پدر، مادرم فوت کرد. من مانده بودم با دو بچه، و چهار خواهر بی سرپرست. آن ها را به منزل خودم آوردم تا همه در کنار هم باشیم و بتوانم بهتر از آنها مراقبت کنم؛ اما خیلی زود متوجه شدم که خواهرم مریم دچار بیماری لاعلاج سرطان شده است.

زنی ۲۶ ساله با دو فرزند ۲و ۵ ساله و خواهران ۱۰، ۱۳، ۱۶ ساله و یک خواهر ۱۸ ساله سرطانی، و دنیایی از اندوه و مشکلات، نمی دانستم چه کنم! سیر کردن شکم خانواده ی ۷ نفره و هزینه بیماری مریم که باید برای شیمی درمانی به شیراز می رفت کار آسانی نبود، در آن شرایط پر استرس، دیگر حتی فرصت غصه خوردن هم نداشتم، مرتب به خود دلداری می دادم که باید به قولی که به حبیب  داده ام پایبند باشم، و طوری عمل کنم که به من افتخار کند. یاد عزیزان از دست رفته ام به من انگیزه ای داد تا بتوانم بیش از یک دهه برای هزینه درمان خواهرم و کمک خرجی کار کنم،  مدتی در مهد کودک و چند سالی در آرایشگاه مشغول به کار شدم، نگهداری و حمایت از خانواده پرجمعیت برای یک زن جوان واقعا کار آسانی نبود. با گذشت زمان، توانم روز به روز کمتر می شد تا اینکه یک روز دکتر گفت که به بیماری ریوی و سردرد های شدید عصبی مبتلا شده ام. دیگر قدرت کار کردن نداشتم، در همین روزها مریم هم از بین ما رفت. شک نداشتم که این هم امتحان دیگر الهی است. بعد از آن با حقوق ماهیانه ای که داشتم روزگار را سپری  کردیم.
چیزی شبیه معجزه.


 از کارهای ارزشمند دیگر زهرا تعجب راوی گری است،  وی در این باره می گوید:  کار راوی گری را از سال ۱۳۸۰ در مراسمات هفته دفاع مقدس،گلزارها، حسینیه ها، مدارس و دانشگاه ها شروع کردم. لازم می دیدم که به نسلی که جبهه و جنگ را درک نکرده اند از جبهه و خطوط مقدم بگویم، از زنانی سلاح به دست که دوشادوش مردان با دشمن بعثی می جنگیدند و برای دفاع از کشورشان به اسارت، یا شهید و مجروح می شدند. این حق نسل امروز است که از رشادت های رزمندگان ۸ سال دفاع مقدس آگاه شود تا بتواند با هر گونه توطئه امروزی دشمنان ایران مقابله کند.

ایشان در خصوص توجه خود به شعر و داستان و کسب رتبه های برتر در این حوزه می گوید: بعد از شهادت تیمور و حبیب و مرگ پدر و مادرم احساس تنهایی شدید می کردم، چون نمی خواستم دیگر اعضاء خانواده که چشم امیدشان به من بود غمناک شوند، در خلوت خود حرف هایی را که با دو شهید داشتم، با سرودن شعر و نوشتن داستان بیان می کردم. هنوز هم  با وجود این که سال ها از شهادت تیمور و حبیب می گذرد هم چنان احساس می کنم که هر موقع شعر می سرایم آن دو عزیز کنار من نشسته اند و به اشعارم گوش می سپارند و این معنی واقعی" به آنها كه در راه خدا كشته ميشوند، مرده نگوييد! بلكه آنان زندهاند ولي شما نميفهميد" است.

 این بانوی عرصه مقاومت و ادب ایرانی از سال ۱۳۷۶ تا به امروز موفقیت های چشمگیری در زمینه های مختلف کسب کرده که بسیار حائز اهمیت است:

- کسب مقام اول مسابقات استانی فرهنگی وهنری کتابخوانی سال ۱۳۷۶
- مقام اول مسابقات استانی  حفظ قرآن کریم بوشهر سال ۱۳۷۷
- مقام سوم مسابقات استانی  تفسیر قرآن ویژه     خانواده شاهد و ایثارگر بوشهر سال۱۳۸۴
- فیلم مستند در جستجوی مهتاب به کارگردانی نصرت   سادات وادی در سال ۱۳۸۴
- مقام سوم در رشته داستان دومین جشنواره هنرهای تجسمی و ادبی شاهد وایثارگر سراسرکشور تابستان ۱۳۸۵ درچهارمحال و بختیاری
- مقام اول جشنواره فرهنگی ورزشی شاهد و ایثارگر
مسابقات استانی رشته تیراندازی با تپانچه سال۱۳۸۴ بندر بوشهر
-مقام اول جشنواره فرهنگی ورزشی شاهد و ایثارگر
مسابقات استانی رشته تیراندازی با تپانچه سال۱۳۸۵ بندر بوشهر
- مقام برتر، سوم در مسابقات هیئت شطرنج شهرستان بوشهر
- راوی کتاب "یک دریا ستاره"مصاحبه و تدوین سید قاسم یاحسینی سال۱۳۸۵
- مقام اول جشنواره فرهنگی ورزشی شاهد و ایثارگر
مسابقات استانی رشته تیراندازی با تپانچه سال۱۳۸۶ بندر بوشهر
- همکاری و راوی  کتاب صوتی یک دریا ستاره
توسط انجمن سینمای جوان برای اداره کل حفظ آثارسال۱۳۹۸
- فیلم مستند "تنها نیستم" به کارگردانی صادق رسولی
- رتبه برگزیده دومین جشنواره شعر دفاع مقدس
 سال ۱۳۹۹ بندربوشهر
- کارضبط،و پیاده کردن خاطرات خانواده های شهدا و آزادگان برای بنیاد شهید بوشهر ازسال ۱۳۸۸تا ۱۳۹۱
- رتبه برگزیده دومین جشنواره سراسری شعرو خاطره نداجا[مروارید ۲] سال۱۴۰۱ تهران
- گوینده راوی در  فیلم مستند "همچراغی"
نویسنده و کارگردان صادق رسولی بهمن ۱۴۰۱
- رتبه سوم سومین جشنواره سراسری شعروخاطره نداجا[مروارید ۳] سال۱۴۰۲ تهران
- رتبه برگزیده اولین جشنواره شعر استانی فرمانده  محبوب تیرماه ۱۴۰۲ بندر بوشهر
- رتبه سوم، چهارمین جشنواره سراسری شعر وخاطره نداجا [مروارید۴] سال ۱۴۰۳ تهران
- رتبه سوم جشنواره استانی شعر دفاع مقدس
حفظ آثار ونشر ارزشهای دفاع مقدس سال ۱۴۰۳

به امید موفقیت همه زنان سرزمینم ایران