محمدباقر عباسی سملی
فعال سیاسی اصلاح طلب


《...باید فرو ریخت این حصار فرسوده برلینی بی اعتمادی را...》
محضر مبارک دوستان گران سنگم حضرات آقایان
جناب حجه الاسلام پورفاطمی
و جناب آقای دکتر عمادی
روسای محترم ستادهای مردمی و مرکزی جناب آقای دکتر پزشکیان در استان بوشهر
با سلام و تحیت
در ابتدا بر خود فرض می دانم که صمیمانه ترین سپاسم را تقدیم شما عزیزان نمایم، شمایی که در اوج یاس و نا امیدی جامعه، بدون کمترین امکانات ممکن در عین اینکه با بزرگترین تهدیدات نیز مواجه بودید، کمر همت بسته و پذیرای چنان مسئولیت خطیری شدید، آن هم در رقابت با رقیب و رقبایی که سوای ثروت های سرشار باد آورده، خود و مبلغانشان از حریم پولادین امنیتی برخوردار بوده و همچنان هستند. بی شک بی انصاف ترین افراد نیز بعید است معترف به همت والای شما نباشند.
اما اکنون که بحمدالله تعالی با حمایت های عریان مقام رهبری و عزم راسخ ملت، موفقیت حاصل گردیده، از شما عزیزان انتظار می رود که با همان عزم جدی پیشا پیروزی پیگیر خواست های بحق مردم استان و این کهن بوم پارسی باشید. به همین مناسبت ذکر چند نکته شاید خالی از لطف نباشد.
۱_ بر هیچ کس پوشیده نیست که این دولت وارث یک ویرانی تمام عیار است. به خاطر می آورم که بعد از پیروزی دکتر روحانی نوشتم که دولت روحانی کشوری را تحویل گرفته است که طی هشت سال تحت تاثیر تخریب زمین لرزه ای ۸ ریشتری بوده و طی چهار سال اول اگر موفق به آوار برداری هم شود باید برایش هورا کشید(نقل به مضمون) اما امروز کار کشور به جایی رسیده که با آوار برداری و استحکام بخشی سازه موجود نیز این بنا قابل سکونت نخواهد بود، بلکه باید سازه ای نو بنا کرد، آن هم با نیروهایی نو و نو اندیش
۲_ دوستان گرامی، همگی بر این مهم متفق القولیم که ویرانه ای که امروز به جناب دکتر پزشکیان به ارث رسیده است، محصول یک روز و دو روز و یک دولت و دو دولت نیست، گر چه شتاب تخریب بنیاد های اجتماعی این سر زمین اعم از مادی و معنوی در برخی دولت ها بیشتر و در برخی کمتر بوده، اما قابل کتمان نیست که محصول چهار دهه کار غیر کارشناسی و واگذاری کارها به غیر کارشناسان است. محصول چهار دهه زندان، اخراج، رد صلاحیت و خانه نشین سازی نیروهای متخصص زبده و وطن پرست این سرزمین است. حاصل سیل مهاجرت نخبگانی ست که در سرزمین خویش بیگانه شناخته شده و متحمل بزرگترین بی مهری ها گردیده اند که از بد حادثه تقریبا تمام نیروهای چپ و راست موجود در صحنه سیاست و مدیریت امروز کشور، از جمله شما نیکان و صاحب این قلم خود نیز در آن سهیمیم. حال هر کس به فراخور حال و توان و جایگاهش در ساختار قدرت..‌.
۳_ ما به کرات شاهد بوده ایم و دیده ایم که در برخی مجالس فرمایشی ادوار گذشته جهت حذف یک فرد شریف، توانمند، متخصص و با تجربه، یک قانون گذرانده اند. آن هم در زمانی که پیشانی پینه بستگان چفیه به دوش خودیِ آقایان، سه هزار میلیارد می دزدیدند و راهی بلاد به قول خودشان  شیاطین جهت عیاشی و وطن فروشی می شدند.
باز قابل کتمان نیست که این دزدان دین و دنیای ملت، منحصر به یک طیف خاص از حکمرانان نبوده و نیستند. پس باید طرحی نو در انداخت.
۴_ من امروز با درصدی بالا به این یقین رسیده ام که مقام رهبری جهت باقیات صالحات خود هم که شده عزم را جزم کرده تا جلو اضمحلال اجتماعی و سرزمینی این ملک و ملت را بگیرد، که شواهد و قرائن آن هم بر هیچ حتی نابینایی پوشیده نیست.
پس در فضای فراهم شده، شما می توانید با لبیک خود به این اراده، استان بوشهر را بار دیگر همچون سال ۷۶ پرچمدار تحول خواهی و ایران دوستی متدینانه نمایید. شما عزیزان نیک می دانید، همانگونه که استان بوشهر در هزاره های ماضی دروازه تمدن، فرهنگ، تجارت و توسعه همه جانبه اجتماعی و ملی بوده است، بار دیگر هم قادر است تا با تکیه بر سرمایه های انسانی و مادی موجود خود، پرچم این افتخار را دوباره به اهتزاز در آورد و پیش قراول سخنی و حرکتی نو باشد.
۵_همانگونه که در فوق آمد، این دولت برای نجات ایران باید از سازه زلزله زده ی به ارث رسیده از ادوار گذشته عبور کرده سازه ای نو بنا کند، که این سازه نو نیازمند افکار نو، انسان های نو و نو اندیش است.
پس باید فرو ریخت این دیوار فرسوده برلینی بی اعتمادی را، دیواری که اگر کسی بخواهد به بلندای آن بنگرد حتما کلاه از سرش خواهد افتاد و چنان حلقه اش را تنگ کرده اند و کرده ایم که حتی اگر عارفی هم هوس چرخی سماعی به سرش بزند، قادر به انجامش نخواهد بود.
۶_ احداث سازه نو، طرح نو، انسان نو با اندیشه نو می طلبد. پس پرسه زدن در حصار پیش گفته ما را نه تنها به هدف والا نزدیک نخواهد کرد، بلکه به سرعت از آن دور خواهد نمود، به گونه ای که دیگر فرصت بازگشت و باز اندیشی را نیز از ما خواهد گرفت. کافی ست نگاهی به جهان بینی فرزندانمان بیندازیم، فرزندان ما دیگر مثل ما ایدئولوژیک اندیش نیستند. امروزه نبوغ بشر که در تولید تکنولوژی های نوین، خودنمایی می کند و لحظه ای، در حال گسترش است، تمام مرزهای ذهنی را فرو ریخته و بحق دهکده ای جهانی را پایه ریزی نموده است. دهکده ای که به مدد تکنولوژی، ملاک برتری آن دانش و تنها دانش است. دهکده ای که دیگر دروغ در آن به زانو در آمده و بی معناست، دهکده ای که دزدی در آن غیر ممکن گردیده است. شوربختانه نسل ما و نسل های پیشین ما نه تنها گرد جسممان حصار کشیده ایم بلکه ذهنمان را نیز در حصار تنگ ایدئولوژیک همه دشمن پندار، محصور نموده ایم.
باز هم تاکید می کنم که باید فرو ریزیم این حصارهای تنگ برلینی بی اعتمادی را و آزادانه بال بگشاییم در افق های روشن فردای فرزندانمان..‌.،
 آری دوستان، سازه نو، مصالح نو با طرحی نو می طلبد. بزرگترین مشکلی که امروز همگان جهت در انداختن طرحی نو با آن مواجهیم، کمبود یا بهتر است بگویم فقدان مصالح نو(سرمایه انسانی) با اندیشه نو در این حصار خودساخته طی چهار دهه گذشته است.
قابل کتمان نیست که ما چنانچه شاهدیم، طی چهار دهه گذشته در هر عرصه ای از تولید که عقب مانده باشیم در عرصه کارخانه تولید حذف سرمایه های انسانی خود بی بدیلیم.
چند سالی ست که بعد از هر امید به تحولی مثبت که بعد از انتخاباتی جوانه می زند، سخن از ارائه رزومه به میان می آید، باور کنید من مدتی ست نسبت به این واژه دچار چنان آلرژی شده ام که برایم تهوع آور شده است.
اصولا مگر کسی جز تعدادی معدود در این حصار محدود و مسدود باقی مانده است که قادر به کسب رزومه شده باشد تا در چنین روزهای سرنوشت سازی بخواهد آن را ارائه دهد.!!!
به همین خاطر است که برای بار سوم تاکید می کنم باید این حصار بلند برلینی بی اعتمادی را فرو ریخت.
باید فراخوان عام داد، برای جذب تمام سرمایه های گران بهای معطل مانده ی در پشت این حصار بی اعتمادی، پیش از آنکه شکارچیان قهار دهکده جهانی به شکار آنان پرداخته و از دسترس خارجشان کنند. چنان که تا کنون کرده اند، کافی ست سری به آمار مهاجرت تیز هوشان جوان این ملک نگونبخت بزنیم، تا بدانیم که تقریبا تمام مدال آوران دانش در عرصه بین المللی، جذب بازارهای دانش و کار جهانی شده اند، اندک باقی ماندگان آنان نیز یا این روزها به کار کولبری مشغولند یا در زندان ها ایام می گذرانند.
باید عبور کرد از این رزومه هایی که وضع موجود، محصول عملکرد آنان طی چهار دهه گذشته است، باید مرزهای خودی و غیر خودی را در جغرافیای سرزمینی، تقنینی و فکری برداشت، ، حتی بر مهاجرت کنندگان آغوش محبت گشود اگر دل در گرو ایران داریم.
چرا استان بوشهر پیش قراول چنین فراخوانی نباشد؟
شما دوستان ارجمند بیش از نگارنده که سال هاست با چوب حذف به بیرون از دیوار خودی ها رانده شده است، بر پتانسیل عظیم نیروی انسانی این سرزمین واقفید، پس روا نیست که باز بسان پیشینیان بیرق رزومه بر دوش گیریم و در این حصار تنگ هیچستان به دنبال احداث بوستان  باشیم.
دوستان گرامی، ایران عزیز ما در حال احتضار است و محتاج طبیب جراح قلب و دست نیاز به سوی همه ما دراز نموده است، من توان این همت بلند را در جبین شما می بینم. نیاز به عجله نیست، تعویض استاندار انتظاری طبیعی بعد از تغییر نگاه و نگرش در راس دولت است. اما بی شک با چند ماه تاخیر اتفاقی نخواهد افتاد. استاندار موجود که بنده افتخار سربازی در رکابش در دوران دفاع مقدس را دارم هم بدون شک دل در گرو این استان دارد. وی  خدمات بی نظیری در دوران دفاع مقدس برای بقاء این سرزمینی نموده است، همین انسان شریفی که امروز من و ما برای رفتن یا ماندنش بر کرسی خدمتگذاری، قرار است تصمیم بگیریم، من هیچ ارتباطی بعد از جنگ با ایشان نداشته و ندارم، اما بی انصافی ست که چشم بر خدمات دوران دفاع مقدسش ببندم و همچنان سر تعظیم در مقابلش فرود نیاورم.
اما عرض بنده این است که فراخوان عمومی بدهید تا تمام نیروهای توانمند استان که کم هم نیستند و توانشان هم بی شک قابل قیاس با ما رزومه داران موجود نیست، بلکه تنها گناهشان نیافتن فرصت ظهور و بروز استعداد و اندیشه آنان است تا امروز با داشتن توان تحول آفرینی های شگرف، دستشان از رزومه خالی باشد. باید فرصت به جنبش در آوردن پتانسیل های شگرفشان را فراهم نمود. باید با فهرست نمودن معضلات حیات ستیز موجود، از همگان راهکار طلب نماییم و صاحبان بهترین راهکارها را به دولت معرفی تا در بین آنان دست به انتخاب بزند. این روند می تواند برای سایر مدیران استان نیز اجرا و برای سایر استان ها الگو واقع شود.