امید دریسی

در این یادداشتِ کوتاه که حول انتخابات یازدهم اسفند به نگارش در آمده است هیچ موضعی برای عمل‌کرد مجلس فعلی و هیچ قضاوتی نیز برای ورود گرایش‌ها و پاجوش‌ها و چنارها در مجلس آینده کنار نگذارده‌ایم و صرفاً سطوری به اختصار پیرامون نوع مواجههٔ مردم در پای صندوق‌های رأی به رشتهٔ تحریر در می‌آید و از ذکر آمارهای خُرد اجتناب و برای خوانشِ راحت‌تر، به اعداد و ارقام کامل بسنده کرده‌ایم.
بنابراین بی مقدمه می‌رویم سراغ اصل مطلب که به «میزان مشارکت» مردم در دوازدهمین دورهٔ انتخابات مجلس شورای اسلامی می‌پردازد.
با یک جست‌و‌جوی ساده و برابر اخبار رسمی می‌توان متوجه آمار ۴۰ درصدی میزان مشارکت شد. طبق همین اعلام ۶۱ میلیون واجد شرایط رأی داشته‌ایم که ۲۵ میلیون نفر از آن پای صندوق‌های رای رفته‌اند. این آمار به روشنی مؤید آن است که کمترین میزان مشارکت مردم ایران در تاریخ انتخابات مجلس انقلاب رقم خورده و فرضیهٔ قهر سیاسی جدی است. به واقع رکورد کاهش مشارکت نیز شکسته شده و پایین‌ترین نرخ به وقوع پیوسته است! بسیار خوب، این که برخی افراد و رسانه‌ها مشارکت ۴۰ درصدی را دست‌مایهٔ پیروزی قلمداد می‌کنند و آن را جشن گرفته‌اند و تبریک گفته‌اند یعنی چه؟ این که ۲۵ تا آمده‌اند و در عوض ۳۶ تا نیامده‌اند و با فرض بر این که آرا باطله -که خود حدیث مفصل دارد- را هم به حساب نظام بگذاریم دقیقاً چه نمرهٔ قبولی کسب شده و چه پیروزی‌یی رقم خورده است؟! آقای رئیس‌جمهور هم که توییت زده و ۲۵ از ۶۰ را حماسه و شکوه خوانده است!
خیلی ساده است، رقم ۱۰۰ درصد مشارکت را اگر نمرهٔ کاملِ ۲۰ در نظر بگیریم دقیقاً به منزلهٔ این است که حضور ۴۰ درصد را هم به مثابهٔ نمرهٔ ۸ می‌بایست تلقی کنیم و تازه با احتساب آرا باطله چنین نمره‌ای به دست می‌آید! خب کجای این نمره معنای قبولی می‌دهد؟ نمرهٔ ممتاز ۲۰ در انتخابات شدنی نیست و توجیه دارد، نمرهٔ قابل قبول و متوسط هم که نگرفتید، حداقل ۱۰ می‌گرفتید!
۲۵ از ۶۰ با احتساب آرا باطله که نازیدن ندارد! بل تلنگری است از سوی ملت به مسئولان نظام تا دیرتر نشده در سیاست‌های کلان کشور تجدیدنظر کنند. ملت حرف خود را واضح زده و گوش شنوایی آیا هست یا هم‌چنان با کوبیدن بر طبل حماسه، می‌خواهند واقعیت آراء و نظرات مردم را تحریف و یا کتمان کنند؟

سر آخر این‌که، بسیار افرادی که رأی نداده‌اند نیز دلسوز نظام و کشور خود هستند، رأی ندادند تا با مسالمت‌آمیزترین روش ممکن اعتراض خود را به شیوهٔ حکم‌رانی، آزادی‌های مدنی، حقوق شهروندی، مشکلات اقتصادی و معیشتی، فیلترینگ و.... اعلام نمایند.
امید که گوش شنوایی باشد...