به گزارش خبرآنلاین؛ اگر کمبود نور خورشید، بوی تخم مرغ گندیده و خزنده‌های مختلف نبودند، این غار می‌توانست در حکم یک بهشت باشد.

این غار که در فاصله چند کیلومتری ساحل دریای سیاه در رومانی واقع شده، یکی از منزوی‌ترین مکان‌های روی کره زمین است که در اواخر دوران میوسن (زمان تقریبی ۲۳٫۰۳ تا ۵٫۳۳۳ میلیون سال پیش)، توسط لایه‌های ضخیمی از خاک رس وسنگ آهک محصور شده است. این غار، در سال ۱۹۸۶ و در شرایطی کشف شد که محققان به دنبال مکان مناسبی برای ساخت یک نیروگاه هسته‌ای بودند و در عوض به یک معدن ارزشمند برای زیست‌شناسان دست یافتند.

زندگی در جو تقریبا غیرممکن در غار

اگر شما یک فرد درونگرا هستید و فکر می‌کنید که این غار می‌تواند خانه‌ای رویایی برایتان باشد، باید بدانید که دسترسی به این غار فقط با مجوزهای خاصی امکان‌پذیر است. رطوبت ۱۰۰درصدی، جو سمی و کمبود نور خورشید، باعث می‌شود تا گذراندن زمان طولانی در آن تقریبا سخت و غیرممکن باشد.

با وجود این شرایط سخت، زندگی در این غار را به طور کامل غیرممکن نکرده است و محققان دریافته‌اند که گونه‌های عجیبی با سازگاری با جو منحصر به فرد و متفاوت غار، در آن زندگی می‌کنند. دانشمندان ۵۳ گونه از بی‌مهرگان را در غار موویل شناسایی کرده‌اند که ۳۷ گونه از آنها در هیچ نقطه دیگری از کره زمین یافت نشده‌اند؛ عنکبوت‌ها، عقرب‌های آبی و زالوها از جمله ساکنان این غار هستند؛ در عین حال دانشمندان اخیرا یک گونه صدپا را دراین غار کشف کرده‌اند که در مقاله‌ای که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد، عنوان " پادشاه غار" را به خود اختصاص داده.

ویژگی‌های منحصربه فرد ساکنان غار

آنچه زندگی در این غار را منحصر به فرد و بی‌نظیر کرده، نحوه سازگاری و تطبیق‌پذیری جانوران با شرایط غیرعادی زندگی در آن است. اکثر جانورانی که در این غار زندگی می‌کنند، چشم ندارند و پوستشان نیز فاقد رنگدانه است. به این دلیل که وقتی که در تاریکی زندگی می‌کنید، نیازی به داشتن پوستی با رنگی جذاب و یا چشم‌هایی کاربردی برای دیدن اشیای مختلف نخواهید داشت.

جالب اینجاست که نوع متمایزی از زنجیره غذایی نیز در این غار ایجاد شده است. در حالی که بیشتر اکوسیستم‌ها به فتوسنتز وابسته هستند (و برای فتوسنتز به انرژی نور خورشید نیاز است)، اکوسیستم غار موویل هیچ وابستگی‌ای به شیمی سنتز ندارد. در نبود نور خورشید و حداقل اکسیژن ممکن، باکتری‌های موجود در غار، حجم زیادی از متان و گوگرد را اکسید کرده و مواد مغذی تولید می‌کنند و بدین‌ترتیب لایه‌های میکروبی‌ای تشکیل می‌شود که موجودات ساکن غار، از آنها تغذیه می‌کنند.

غار موویل، تنها اکوسیستم زمینی با زنجیره غذایی شیمیایی است و بیشتر شبیه چیزی است که در نزدیکی دریچه‌های گرمابی در اعماق اقیانوس شاهدش هستیم.

محققانی که در سال ۱۹۹۶ در مورد این غار تحقیق کرده و مقاله‌ای در این رابطه منتشر کرده بودند، گفته‌اند:« سیستم غار موویل، شبیه دریچه‌هایی در اعماق دریاهاست که دارای پایه شیمی آوتروفیک و زیست‌های مختلف است. با این وجود به نظر می‌رسد که سیستم غار فاقد همزیستی بین میکروب‌های شیمیایی آتوتروف و حیوانات است و مشخصه‌هایی شبیه به جوامع دریچه‌های عمیق در دریاها را داراست.»

تنها ۳۷ سال از عمر کشف این غار می‌گذرد، پس احتمالا راز و رمزهای زیادی در دل غار موویل نهفته است و این احتمال وجود دارد تا در سال‌های آینده سوالات بیشتری درباره اسرار زیست‌شناسی تکاملی این غار پاسخ داده شود.