به گزارش ایسنا، تیم ملی کبدی زنان ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا دست به کار بزرگی زد. دختران ایران در فینال آن مسابقات هند، قهرمان چندین ساله این رشته را شکست دادند و بر سکوی قهرمانی ایستادند. آنها با کسب اولین مدال طلای ورزش تیمی زنان ایران تاریخ‌ساز شدند و همه نگاه‌ها را به سمت خودشان جلب کردند.

ببینید

۱۲۰ دقیقه با دختران کبدی ایران

دختران ایران اکنون حدود ۷ ماه است که تمرینات خود را برای حضور در بازی‌های آسیایی هانگژو زیر نظر شایلا جین مربی هندی آغاز کرده‌اند. شیرینی طلا هنوز بعد از ۵ سال در کام ملی‌پوشان ایران است. آنها همه تلاش و همت خود را بکار بسته‌اند تا بار دیگر در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو هم پرچم ایران را به اهتزاز درآورند، هرچند که تکرار طلا کار راحتی نیست و دختران جنگجوی کبدی باید همچنان روحیه مبارزه جویانه خود را حفظ کنند و برای قهرمانی به نبرد رقیب دیرینه یعنی هند بروند.

البته آنها می‌دانند که راه آسانی ندارند و ته دلشان نگران‌است، چون معتقدند که هند بعد از آن شکست زخم خورده و می‌خواهد در این دوره از بازی‌ها طلا را از چنگ ایران در آورد. دختران ایران با همه سختی‌ها امیدوارند حمایت‌ها از این رشته بیشتر شود تا با داشتن دیدارهای تدارکاتی و با آمادگی کامل راهی بازی‌های آسیایی هانگژو شوند و باز هم خوش بدرخشند.

در آستانه بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو به کمپ تیم ملی کبدی زنان واقع در مجموعه ورزشی بعثت رفتیم و گفت و گوی مفصلی با شایلا جین سرمربی هندی تیم ملی زنان ایران، زهرا رحیمی‌نژاد مدیر فنی و سلیمه عبدالله‌بخش مربی تیم ملی ایران و چند تن از بازیکنان داشتیم. 

شایلا جین سالها است که هدایت تیم ملی زنان ایران را به عهده دارد و مدال طلای جاکارتا نیز زیر نظر این مربی بدست آمد. او در ادامه در مورد حضورش در ایران، کسب مدال طلای جاکارتا و شرایط ملی‌پوشان صحبت کرد و در انتهای مصاحبه اش به فارسی در مورد فرهنگ ایران، شهرهایی که سفر کرده و غذای مورد علاقه‌اش سخن گفت. 

گفت‌وگوی خبرنگار ایسنا با اعضای تیم ملی کبدی زنان ایران را در ادامه می‌خوانید:

خود را معرفی کنید و بگویید از چه زمانی مسئولیت تیم ملی کبدی زنان ایران را برعهده گرفته‌اید؟

شایلا جین: در حال حاضر به دعوت فدراسیون کبدی ایران سرمربی‌گری زنان ایران را عهده دار هستم. البته همکاری خودم را با فدراسیون ایران از سال ۲۰۱۶ شروع کردم. به این دلیل که در بازی‌های آسیایی جاکارتا مدال طلا گرفتیم مجددا برای بازی‌های آسیایی هانگژو از من خواستند که همکاری خودم را با تیم ملی ایران ادامه دهم. کبدی ایران در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ برای اولین بار صاحب مدال طلا شد و اکنون با همین شرایط آماده هستیم که باز هم این راه را طی کنیم و طلای دوره بعدی بازی‌ها را بدست آوریم. 

با وجودی که کبدی در هندوستان در بهترین سطح قرار دارد چه شد که شما مسئولیت تیم ملی کبدی زنان ایران را پذیرفتید؟ 

شایلا جین: فدراسیون هند از من خواست که با طرح نیاز فدراسیون ایران به عنوان مربی به ایران بیایم اما در دور اول به دلیل معذوریت قبول نکردم. در دور بعدی که از من درخواست شد با توجه به اطلاعاتی که از تیم ایران داشتم و علاقه‌مندی هم که از سوی من به وجود آمد هدایت تیم ملی ایران را قبول کردم. اواخر سال ۲۰۱۶ بود که به ایران آمدم. سال ۲۰۱۷ در مسابقات قهرمانی آسیا گرگان سوم شدیم. مشکلاتی در آن مسابقات وجود داشت که نتوانستیم به مقام بهتری برسیم‌. در آن زمان مباحثی مطرح شد اما مشخص شد که مشکل سرمربی یا شخص من نبوده است. بنابراین باز هم از من دعوت شد تا به ایران بیایم. در نهایت هم در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ قهرمان شدیم. 

زهرا رحیمی‌نژاد: در دوره‌های مختلفی تیم ملی ایران از مربی هندی استفاده کرده است. سال ۲۰۰۶ "اترسانی" اولین مربی هندی بود که برای تیم‌ملی زنان ایران استفاده کردیم. آخر سال ۲۰۰۶ هم از خانم راپیندر استفاده کردیم که با حضور او در قهرمانی آسیا تهران دوم شدیم. بعد از آن دوباره از اترسانی که مدتی سرمربیگری تیم ملی هند را بر عهده داشت دعوت کردیم که به ما کمک کند. با مربیگری او در سال ۲۰۰۸ به دومین نقره قهرمانی آسیا رسیدیم‌. سال بعد از آن دیگر فعالیتمان را با مربیان هندی خاتمه دادیم و از مربیان داخلی استفاده کردیم. اعظم مقصودلو به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد. با این انتخاب دومی جوانان آسیا  در سال ۲۰۰۹ بدست آمد. در سال ۲۰۱۰ برای اولین بار تیم ملی زنان ایران در بازی‌های آسیایی گوانگژو شرکت کرد که با مربی های داخلی سوم شدیم. در سال ۲۰۱۱ هم با مربی داخلی به آسیا رفتیم. همان سال در یک دوره بین‌المللی که توسط یک دانشگاه تربیت بدنی در پونا هند برگزار شد شرکت کردیم. آنجا با خانم جین آشنا شدم و همکلاس بودیم. در آن کلاس ارتباط خوبی بین ما برقرار شد و بعد از آن وقتی سیاست فدراسیون بر این شد که ما از مربی خارجی استفاده کنیم از خانم جین تقاضا کردیم که به ما کمک کند. در واقع بعد از مسابقات جوانان آسیا ارومیه که تیم دختران ایران تیم هند را برای اولین بار شکست داد قرار شد باز هم از مربی خارجی استفاده کنیم، بنابراین دوباره از هند مربی گرفتیم. از شایلا جین تقاضا کردیم و او با کمال میل قبول کرد و آمد.

علاقه‌مندی به تیم ملی ایران که می‌فرمایید چطور به وجود آمد؟ 

شایلا جین: دانشگاه تربیت بدنی پونای هند یک دوره بین‌المللی برگزار کرد. من و رحیمی‌نژاد در آن دوره همکلاس بودیم و با هم رابطه خوبی برقرار کردیم. البته ۴ سال بعد از آن دوره و با تقاضای فدراسیون کبدی ایران به اینجا آمدم و مسئولیت تیم ملی را برعهده گرفتم. 

در آستانه بازی‌های آسیایی در مورد شرایط بازیکنان و اردوهای تیم ملی برایمان بگویید. 

شایلا جین: بازیکنان زیادی در اردو مورد سنجش قرار گرفته و بررسی شده‌اند و از آن مجموعه زیاد اکنون ۲۴ بازیکن در کمپ تیم ملی باقی مانده‌اند. در ادامه هم باید به همین صورت مرحله به مرحله تعداد بازیکنان کمتر شود تا در نهایت به ترکیب نهایی دست پیدا کنیم. تا بازی‌های آسیایی فرصت زیادی نداریم، بنابراین احتیاج داریم در این زمان کم بازیکنان با کیفیت‌ عالی را انتخاب کنیم. خیلی مهم است که بتوانیم بهترین‌ها را انتخاب کنیم تا بهترین نتیجه را بگیریم. همانطور که در دوره قبل بازی‌های آسیا توانستیم ۱۲ بازیکن عالی را انتخاب کنیم و آنها ما را به نتیجه عالی رساندند اکنون هم خیلی دقت داریم که ۱۲ بازیکن ویژه، خوب و با تمام استانداردها را برای هدفی که داریم انتخاب کنیم.

چقدر احتمال می‌دهید که در بازی‌های آسیایی هانگژو هم همانند جاکارتا به عنوان قهرمانی دست یابید. 

شایلا جین: الان شرایط ما سخت است و نمی‌توانیم بگوییم حتما در هانگژو می‌توانیم مدال طلا بگیریم. باید با تمام وجود برای آن بجنگیم و تلاش کنیم. یکی از مشکلات آسیب‌هایی است که برخی از بازیکنان داشتند. این ما را نگران می‌کند. آنها بازیکنانی بودند که در دوره قبلی بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ موثر بودند و در حال حاضر در کمپ ما حضور ندارند. به هر حال برای نتیجه خوبی که قرار است بگیریم و به امید آن تلاش می‌کنیم عوامل موثر و مختلفی دخالت دارند. مربی، نیروهای ماساژ، بدنساز، مدیر تیم‌های ملی همه و همه تلاش می‌کنند تا آنچه که تیم ملی از نظر تدارک و موارد مختلف نیاز دارد مهیا باشد. امیدوار هستیم این کار گروهی به نتیجه خوبی منجر شود و باز هم قهرمان شویم.

حریفان کبدی ایران به جز هند کدام تیم‌ها هستند؟ 

شایلا جین: در بازی‌های آسیایی همه کشورها سعی می‌کنند بهترین نتیجه را بگیرند و همه دنبال مدال طلا هستند. باید با همه کشورها چون بنگلادش و سریلانکا بجنگیم و تلاش کنیم تا بتوانیم نتایج خوبی بگیریم. اکثر تیم‌های آسیایی با مربی مرد کار می‌کنند. چین تایپه یا تایوان یکی از حریفان اصلی ما است. مطمئنا یکی دیگر از حریفان اصلی ما که سال‌ها مدال طلای آسیا را در اختیار داشت و این دوره هم سعی می‌کند آن را از ما بگیرد هندوستان است. ما تلاش می‌کنیم تمام اطلاعات کشورهای مختلف و شرایط تیم‌های دیگر که برای بازی‌ها لازم است را جستجو کنیم. فیلم‌های مختلفی که در فضای مجازی از تیم‌های مختلف وجود دارد را ببینیم تا خود را برای رقابت با آنها آماده کنیم. مطمئنا در برنامه‌ریزی برای تیم ملی مثل دوره قبل از پلن‌ها و استراتژی‌های خاصی استفاده می‌کنیم و سعی می‌کنیم تاکتیک‌ها و برنامه‌های مختلفی را برای شرایط خاص و متفاوت داشته باشیم. آرزویم این است که تیم ملی ایران بهترین نمایش و بهترین نتیجه را در هانگژو چین بدست آورد.

چه خواسته‌هایی از فدراسیون کبدی برای آمادگی بیشتر بازیکنان دارید؟

شایلا جین: واقعیت وقتی مدال طلا کسب می‌شود حفظ آن راحت نیست و باید برای کسب دوباره آن بجنگیم. همه کشورها دنبال این مدال طلا هستند. اینجا همه چیز آماده و خوب است. البته با وجودی که همه چیز آماده است اما ما در مسابقات مختلفی شرکت نکرده‌ایم و این خیلی مهم است. بازیکنان باید در مسابقات زیادی شرکت کنند تا بتوانند کیفیت خوبی را از خود به نمایش بگذارند و ما هم بتوانیم عملکرد آنها را ارزیابی کنیم. بنابراین ما به مسابقات دوستانه با کشورهایی همچون بنگلادش، سریلانکا، هند و کره که به نوعی رقیب ما در بازی‌های آسیایی هستند نیاز داریم. مربیگری کردن یک بحث است اما اینکه بتوان تیم را در درون مسابقه رهبری کرد بحث دیگری است بنابراین به عواملی که گفتم نیاز داریم. خیلی مهم است که مسابقات جدی و مهم داشته باشیم تا بتوانیم در آن‌ مسابقات تیم را به چالش بکشیم و در درون آن بتوانیم مشکلات را حل کنیم. می‌دانیم که فدراسیون کبدی هم تلاش می‌کند که این مسابقات دوستانه را برگزار یا هماهنگ کند.

در بازی‌های آسیایی جاکارتا کوچ کردن کدام بازی برای شما سخت‌تر بود؟ 

شایلا جین: در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ ما در گروه‌مان سه مسابقه مهم داشتیم. بعد از اینکه از گروه بالا آمدیم دیدار فینال برای ما خیلی سخت بود چون به هند خورده بودیم. یک طرف کشورم هند و یک طرف دیگر تیمم ایران بود. من دو شب زیر فشارهای روانی نتوانستم راحت بخوابم و غذا بخورم. فشار خیلی زیاد بود. واقعا برای من سخت بود تا با توجه به احساساتم و منطقم بتوانم شرایط را مدیریت کنم. به عنوان مربی حرفه‌ای باید بین وظایفم و علایقم پل می‌زدم و وظایفم را به خوبی انجام می‌دادم. بنابراین با چشمی گریان و قلبی زیر فشار وظیفه‌ام را در قبال آنچه به آن مسئول و متعهد بودم به درستی انجام دادم. تمام تلاش و همت خود را به خرج دادم و تمام آنچه که لازم بود را استفاده کردم و تیمم موفق شد. مهم این بود که تیم ملی ایران تیم من است و من برای تیمم مسئول بودم. با این نگرش و انگیزه به دنبال بهترین نتیجه بودم. این نتیجه یک تاریخ‌سازی در کبدی ایران بود چرا که بعد از ۲۰ سال طلای مسابقات را از هند گرفتیم. 

زهرا رحیمی‌نژاد: از سال ۲۰۰۰ استارت کبدی ایران را زدیم. من هم که در فدراسیون بودم. تیم ملی تا سال ۲۰۱۸ بجز یک مورد که در ۲۰۱۶ در بخش جوانان هند را شکست داده بودیم نتوانسته بود هند را شکست دهد.  مدال طلای بازی‌های آسیایی جاکارتا یک تاریخ سازی بود که دختران ایران توانستند طلا را از هندی‌ها بگیرند.

بعد از برد هند و کسب مدال طلای جاکارتا چه حسی داشتید؟ 

شایلا جین: بعد از کسب مدال طلا در جاکارتا یک چشمم اشک و خون و آن یکی خندان بود. یک طرف کشور من بود و طرف دیگر کار و وظایف حرفه‌ای‌ام. از یک سو پر از اشک شوق و لبخند بودم برای آنچه که به دست آمده بود و از سوی دیگر اشک ریختن برای آنچه که به کشورم متعهد بودم. با این وجود مسئولیتم را انجام و از کسب مدال طلا خوشحال شدم. اکنون هم به دنبال این هستم باز هم تاریخ سازی کنیم و امیدوارم باز هم خدا به ما کمک کند و قهرمان شویم. 

آیا کبدی المپیکی می‌شود؟

زهرا رحیمی‌نژاد: اجازه بدهید این سوال را من پاسخ دهم. در سال ۲۰۲۳ در المپیک پاریس قرار است کبدی به عنوان رشته غیر رسمی حضور داشته باشد. یعنی تیم‌های کبدی در پاریس حضور خواهند داشت اما مدال‌هایشان محاسبه نمی‌شود. امیدوارم این اتفاق محقق شود. البته در المپیک 1980 مسکو هم کبدی بود اما نتوانست نظر کمیته بین‌المللی المپیک را برای استمرار حضور کبدی در بازی‌های المپیک جلب کند.

در مدتی که ایران بوده‌اید چه فرهنگی از کشور ما برایتان جالب بوده است؟ 

شایلا جین: ایران کشور خوب و ارزشمندی است. من دو نوروز را در ایران بودم. از حضور در نوروز همراه با خانواده رحیمی‌نژاد لذت بردم. ما یک جشن بزرگ شبیه نوروز در هند داریم و نزدیکی زیادی بین این دو وجود دارد. بین فرهنگ هند و ایران از نظر شادی و فرهنگ قرابت زیادی وجود دارد. من خیلی زبان ایران را دوست دارم و خیلی تلاش می‌کنم که بتوانم فارسی با بازیکنان و اطرافیان ارتباط برقرار کنم.

زهرا رحیمی‌نژاد: تقریبا اکنون شایلا می‌تواند با بازیکنانش به زبان فارسی ارتباط برقرار کند. 

شایلا جین هندی در ادامه دست و پا شکسته با زبان فارسی به سوالات ما پاسخ گفت. 

کدام شهر و کدام غذای ایرانی را دوست دارید؟

شایلا جین: سلام. اینجا همه چیز از قبیل کمپ، هوا و بچه‌ها (بازیکنان) عالی است. خیلی خوب است. من شما فارسی‌زبانان را خیلی دوست دارم‌. مشکل من با غذا است. من وجترین (گیاهخوار) هستم. تخم‌مرغ، گوشت و مرغ نمی‌خورم. البته الان اینجا در کمپ کمتر مشکل دارم و غذاها خوشمزه‌تر است. باقالی‌پلو را خیلی دوست دارم خیلی خوشمزه است. خورشت، سمبوسه و فلافل هم خوشمزه هستند. 

در ایران شهرهای زیادی را رفته‌ام. گرگان را خیلی زیاد دیده‌ام. آنجا شهر عالی و طبیعی است. من در این شهر یک اتاق خصوصی دارم که در آن زندگی می‌کنم. آنجا فقط وجترین برایم می‌پزند. ارومیه و یزد را هم رفته‌ام. یزد شهر بزرگ و تاریخی است. به مشهد هم سفر کرده‌ام. آنجا امام رضا دارد و خوب است. کرمانشاه و ایلام را هم دیده‌ام. کرمانشاه شهر جدید و خوبی بود که برف زیادی داشت. 

آیا دوری از خانواده برای شما سخت نیست؟ 

شایلا جین: حتما خیلی سخت است. هند خیلی دیر (به جای کلمه دور از دیر استفاده می‌کند) است و من ۲ یا ۳ ماه ایران می‌مانم. شوهرم در این راه خیلی همراهی می‌کند. یک دختر دارم که عروسی کرده و به خانه خودش رفته است. من و همسرم تتها زندگی می‌کنیم. برای همسرم سخت‌تر است چون من اینجا خیلی شلوغ هستم. از صبح تا شب مشغول تمرین و با بازیکنان هستم. اینجا سرگرم هستم و می‌توانم دلتنگ نباشم اما برای همسرم سخت است.

به گزارش ایسنا، بعد از مصاحبه با خانم جین بازیکنان برای حضور در تمرین وارد سالن کمپ تیم ملی شدند. در ادامه مصاحبه ایسنا با سلیمه عبدالله‌بخش مربی تیم ملی را خواهید خواند.

سلیمه عبدالله‌بخش کاپیتان سابق تیم ملی کبدی ایران حالا در قامت مربی در کنار ملی‌پوشان ایران قرار دارد. او که در بازی‌های آسیایی 2014 از ورزش قهرمانی خداحافظی کرد، در جاکارتا در کنار تیم ملی حضور نداشت تا طعم کسب مدال طلا را از نزدیک حس کند حالا آرزویش این است که در این دوره در قامت مربی همراه این تیم به مدال طلا برسد. 

کبدی ایران جایگاه خوبی در آسیا و جهان دارد

سلیمه عبدالله بخش: 16 سال است که در عرصه کبدی هستم. ۱۲ سال بازیکن تیم ملی بودم و به عنوان کاپیتان در تیم ملی حضور داشتم. چند دوره بازی‌های آسیایی، جهانی و قهرمانی آسیا را شرکت کردم که مدال‌های نقره و برنز متعددی کسب شد. خداراشکر کبدی ایران جایگاه خوبی در آسیا و جهان دارد. بهترین اتفاق این رشته هم که بازی‌های جاکارتا بود که طلا بدست آمد. البته آن دوره من خداحافظی کرده و وارد عرصه مربیگری شده بودم و دیگر بازی نمی‌کردم. اکنون هم به عنوان مربی در کنار سرمربی هندی به تیم ملی کمک می‌کنم و امیدوارم اتفاق خوبی برای این تیم در هانگژو رخ دهد. 

بازیکنان به آمادگی نسبی رسیده‌اند

سلیمه عبدالله بخش: بازی‌های آسیایی قرار بود ۲۰۲۲ برگزار شود که به دلیل شرایط موجود در جهان لغو و به ۲۰۲۳ موکول شد. ما ۸ دوره اردو برگزار کرده بودیم که با تعویق مسابقات اردوها تعطیل شد. بازی‌های آسیایی مهر برگزار می‌شود و تاکنون ۶ دوره اردو برگزار کرده‌ایم. بازیکنان به یک آمادگی نسبی رسیده‌اند و امیدواریم بتوانند مدال طلای جاکارتا را تکرار کنند. شرایط خیلی سخت است. من خودم بازیکن بودم و این شرایط را درک می‌کنم‌. اردوهای ما در شهرهای مختلف برگزار می‌شد و شرایط خیلی فرق می‌کرد. اکنون امکانات خیلی بهتر شده و بازیکنان برای رفت و آمد، خوابگاه و کمپ شرایط بهتری دارند. اکثر اردوها در تهران برگزار می‌شود. هنوز نمی‌گویم همه چیز ۱۰۰ درصد و عالی است اما نسبت به قبل بهتر شده و ۶۰ یا ۷۰ درصد تغییر کرده است. امیدوارم در این شرایط بازیکنان نتیجه خوبی را رقم بزنند و باعث افتخار ایران شوند. 

حفظ مدال طلا خیلی سخت است

سلیمه عبدالله بخش: من از ته دلم می‌خواهم این دوره در هانگژو هم این اتفاق بیفتد و مدال طلای ۲۰۱۸ تکرار شود اما گرفتن مدال طلا یک داستان است و حفظ آن چند داستان. حفظ آن با گرفتنش خیلی فرق دارد. قبل جاکارتا بازیکنان چندین مسابقه و تورنمنت پیاپی داشتند و ۱۰۰ درصد آماده بودند. آنها در مسابقه اصلی همه توان و تجربه را گذاشتند و موفق شدند. بعد از آن کمی شرایط عوض شد. با شیوع کرونا و اتفاقاتی که در جهان رخ داد تعدادی مسابقات لغو شد و تورنمنت بین‌المللی نداشتیم. بودن این تورنمنت‌ها خیلی شرایط را عوض می‌کند. یک مسابقه بیشتر از یکی دو اردو تاثیرگذار است. ما این شرایط را نداشتیم و داریم سعی می‌کنیم آن خلاء را با تمرینات پر کنیم تا باز هم به آن مقام برسیم. 

شکست ابرقدرت کبدی برای بازیکنان ما شاهکار بود

سلیمه عبدالله بخش: از طرفی شرایط تغییر کرده و سخت‌تر شده است. ما در جاکارتا تیمی را شکست دادیم که سالها عنوان دار و قهرمان مسابقات آسیایی بود اینکه بازیکنان ما هند ابر قدرت را شکست دادند شاهکار بود. این اتفاق برای هند ضربه و تلنگری بود که باید قبول کنیم کار ما را سخت می‌کند. هیچ تیمی با آن همه عناوین دوست ندارد شکست را تجربه کند. هند این شکست را تجربه کرده و حالا مثل گرگ زخم خورده است. برای گرفتن انتقام سخت تلاش می‌کند. البته درست است آنها کار خود را می‌کنند و ما هم با شرایط موجود و همه کم و کاستی‌ها تلاش می‌کنیم تا دوباره طلا کسب شود. امیدوارم اینبار تجربه مربیگری من با گرفتن مدال طلا همراه و شیرین و شیرین‌تر شود.

یکی از کمبودهای بزرگ ما نبود دیدار تدارکاتی است

سلیمه عبدالله بخش: ما فعلا که دیدار تدارکاتی نداشته‌ام. البته شرایط خاص بود و از کشورهای مختلف دعوت شد تا با آن‌ها اردوی تدارکاتی داشته باشیم و یا شرایط مسابقه ایجاد شود چون مسابقه خیلی کمک بزرگی به تیم می‌کند ولی تا الان که مسابقه تدارکاتی نداشته‌ایم. این یکی از کمبودهای بزرگی است که در نتیجه تیم‌ می‌تواند تاثیر گذار باشد. امیدوارم به هر شکلی که شده یک اردوی تدارکاتی با چند تیم قدر که در مسابقات تاثیرگذار هستند داشته باشیم. اگر این اتفاق نیفتد چند نمره منفی ما همین مشکل خواهد بود.

اگر تلاش ما کمتر شود از رقبا جا می‌مانیم

سلیمه عبدالله بخش: تیم‌های کره و تایلند جزو تیم‌هایی هستند که روز به روز پیشرفت می‌کنند. اگر تلاش ما کمتر از این شود ما جا می‌مانیم. این اتفاق در همه رشته‌ها هست و اگر تکرار و تمرین و به روز شدن نباشد احتمال جا ماندن خیلی زیاد است. رقبای اصلی ما بعد از هند، تیمهای کره، تایلند، ژاپن و .. هستند که امیدوارم باز هم بتوانیم با تلاش و همت بازیکنان از سد آنها بگذریم. 

بازیکنان جوانی به تیم ملی تزریق شده‌اند

سلیمه عبدالله بخش: تقریبا همه بازیکنانی که در جاکارتا بودند اکنون در اردو هستند. تعدادی هم جوان به تیم ملی اضافه شده‌اند که امیدوارم تاثیرگذار باشند. درست است که تجربه کمتری دارند اما با عملکردی که از آنها می‌بینیم فکر می‌کنم بتوانند به تیم کمک کنند. کبدی خیلی پر برخورد است و نمی‌توان ترکیب نهایی را زود مشخص کرد. به خاطر برخوردها در این رشته امکان آسیب روز به روز بازیکنان خیلی زیاد است. ممکن است نزدیک مسابقات دو بازیکن مهم خود را از دست بدهیم به این دلیل مجبور هستیم حدود ۱۸ نفر را تا پایان اردوها داشته باشیم. به هر حال بعد از هر اردو یک ریزش داریم و بازیکنانی که قابلیت بیشتری دارند همراه ما می‌مانند.

در اینچئون داور کره‌ای کتش را روی سرم انداخت 

سلیمه عبدالله‌بخش: شرایط زنان با مردان خیلی متفاوت است. همه فقط ظاهر را می‌بینند. پوشش بازیکنان جدا از مقنعه و بلوز و شلواری که می‌بینید از زیر هم یک پوشش دیگر دارند. بازیکنان با شرایط خاصی کار می‌کنند. زیر شلوار باز هم لباس دیگری داریم که اگر در برخوردها اتفاقی افتاد مشکلی برای بازیکنان رخ ندهد. من خودم در بازی‌های آسیایی اینچئون ۲۰۱۴ کره جنوبی در بازی آخر مقابل هند مقنعه از سرم افتاد. دیگر نمی‌شود مقنعه را کاری کرد و زیرش هم یکی دیگر پوشید. داور کره‌ای انگار منتظر این لحظه بود و در جا کت خود را در آورد و روی سر من انداخت. شرایط ما خیلی سخت است اما حریف یک تی‌شرت آستین‌ کوتاه، یک شلوارک و بدون روسری مقابل ما بازی می‌کند. مدال طلای بازیکنان ما که با این شرایط بازی می‌کنند خیلی ارزشش بیشتر است و امیدوارم دوباره تکرار شود و مسئولان نگاه ویژه ای به بازیکنان کنند و قولهایی که می‌دهند عملی شود. 

امیدوارم مسئولان نگاه ویژه‌تری به کبدی داشته باشند 

ما در اردو بازیکن متاهل داریم و یا افرادی داریم که دستشان در جیب خودشان است و وقتی می‌آیند از شغلشان دست می‌کشند تا برای کشورشان که به آن عرق و عشق دارند تلاش کنند. آنها از زندگی، همسر و فرزند خود می‌گذرند و در اردوها حضور پیدا می‌کنند تا دین خود را ادا کنند. امیدوارم مسئولان نگاه ویژه‌تری کنند و آنها هم با دل و جان بیشتر کبدی را ادامه دهند.

به گزارش ایسنا، زهرا آسترکی، مبینا پریسایی، سعیده جعفری، صدیقه جعفری، نیکتا جلالوند، فاطمه خدابنده لو، رویا داودیان، محدثه رجبلو، مژگان زارع، مریم سلگی، محبوبه سنچولی، آزاده صیدی، فاطمه طوسی، فریده ظریفدوست، زهرا عباسی، سمیرا عطاردیان، اسما فخری، آیناز فرامرزی، فاطمه کرمی، زهرا کریمی، مهتاب لک علی آبادی، آتنا مددی، فاطمه منصوری، راهله نادری و سحر یاری ملی‌پوشان حاضر در این اردو بودند.

در ادامه مصاحبه با چند تن از بازیکنان تیم ملی را خواهید خوانید. 

خود را معرفی کنید و بگویید چطور وارد تیم ملی شده‌اید؟

فاطمه منصوری: فاطمه منصوری از استان ایلام هستم. ۱۰ سال است که وارد این رشته شده‌ام و ۶ سال است که به تیم ملی آمده‌ام و حرفه‌ای این رشته را دنبال می‌کنم.

زهرا کریمی: تقریبا از مهر ۹۳ وارد این رشته شدم و از دی ۹۴ افتخار پوشیدن لباس تیم ملی را داشتم. بزرگترین و مهمترین افتخاری که توانستم با تیم ملی کسب کنم مدال طلای بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا بود.

سعیده جعفری: تقریبا ۱۲ سال است که در عرصه ملی هستم. در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ هم حضور داشتم.

اسما فخری: بازیکن تیم ملی راگبی هستم و از طریق راگبی برای کبدی استعدادیابی شدم. تقریبا از ۱۵ سالگی وارد تیم ملی کبدی شدم.

در مورد قهرمانی در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ و تکرار این عنوان در بازی‌های آسیایی هانگژو بگویید.

فاطمه منصوری: بعد ۱۷ سال توانستیم هند را شکست دهیم که این قهرمانی زیر نظر سرمربی هندی اتفاق افتاد. قطعا تکرار این مدال برای ما خیلی سخت است و هندی‌ها همه تلاش خود را خواهند کرد تا این مدال را دوباره بدست آورند اما ما هم همه تلاش خود را می‌کنیم که امسال دوباره این مدال را تکرار کنیم.

زهرا کریمی: واقعا مدال طلای بازی‌های آسیایی بزرگترین افتخاری بود که در زندگی کسب کردم. حس آن قابل وصف نیست. به خودم خیلی افتخار کردم که در تیمی بودم که توانستیم تنها طلای تیمی کاروان را برای زنان در بازی‌های آسیایی کسب کنیم. خیلی خوشحال بودم که هم نتیجه زحماتم را دیدم و هم باعث خوشحالی مردم کشورم شدم. قشنگ‌ترین خاطره بازی‌های آسیایی بعد از گرفتن مدال طلا بود که وقتی به دهکده برگشتیم همه ورزشکاران کاروان به ما تبریک می‌گفتند که لذت بخش بود و دوست دارم واقعا دوباره آن را تجربه کنم. 

سعیده جعفری: در جاکارتا طلسم را شکستیم و مدال طلا را کسب کردیم. شیرین‌ترین و قشنگترین حس زندگی من بالا رفتن پرچم کشورمان در جاکارتا بود که جمعیت به خاطر پرچم ایران بلند شد. این خیلی جالب بود.

اسما فخری: در جاکارتا به دلیل شکستگی دستم از ناحیه آرنج در تیم ملی حضور نداشتم اما در خانه خوشحالی‌ام را با تیم ملی جشن گرفتم. ما تنها تیم ورزش زنان ایران هستیم که در بازی‌های آسیایی مدال آن هم از نوع طلا داریم. امیدوارم که این مدال را دوباره در هانگژو تکرار کنیم. ما تنها رشته‌ای هستیم که فقط از سوی رییس فدراسیون حمایت می‌شویم و هیچ اسپانسری مثل سایر رشته‌های تیمی هندبال و بسکتبال نداریم. این کار ما را سخت می‌کند چون باید فقط به بودجه فدراسیون بسنده کنیم. واقعا این سخت و ناراحت کننده است. فکر می‌کنم این نامهربانی به رشته ما است. البته وجود سرمربی هندی سبب می‌شود که به سبک و سیاق هندیها نزدیک شویم. حضور مربی هندی برد خوبی برای ما است که به تکنیک و تاکتیک روز دنیا برسیم.

در مورد رقبای خود در بازی‌های آسیایی هانگژو بگویید سرسخت‌ترین رقیبتان کدام تیم است:

فاطمه منصوری: رقیب سرسخت ما از همان اول هندوستان بود اما رقبای دیگری چون کره، بنگلادش و حتی سریلانکا و چین‌تایپه هم داریم که خیلی قوی شده‌اند. با همه این شرایط ما می‌توانیم همانند دوره قبل خوش بدرخشیم و امیدواریم مدال طلای این دوره از بازی‌های آسیایی را هم دشت کنیم.

زهرا کریمی: قطعا هند خیلی زخم خورده و خیلی هم از تیم ایران ترسیده است اما این به این معنا نیست که ما کار آسانی داریم. کار ما خیلی سخت است چون آنها خیلی بیشتر از قبل تمرین می‌کنند تا بتوانند ما را شکست دهند و شکست نخورند. ما هم تقریبا از آبان پارسال اردوهای خود را شروع کرده‌ایم که با تعویق بازی‌ها لغو و دوباره از آبان امسال اردوها را استارت زدیم. فدراسیون برنامه‌های طولانی مدت و حرفه‌ای را برنامه ریزی کرده و امیدواریم تا بازی‌های آسیایی پیش رویم و بهترین نتیجه را بگیریم.

اسما فخری: هند که غول مرحله آخر است. در کنار آن چین‌تایپه رقیب مهمی برای ما است و در بازی‌های آسیایی جاکارتا تنها باخت ما به همین تیم بود. کره هم از لحاظ سطح کیفی بالا است و این دو تیم بیشترین رقابت را برای ما ایجاد می‌کنند.

دیدار تدارکاتی برای این دوره از بازی‌های آسیایی در نظر گرفته شده است؟ 

زهرا کریمی: به نظر من بازی مقدماتی و تدارکاتی خیلی به تیم کمک می‌کند چون یک میدانی است که بازیکنان خود را می‌سنجند و استرس و فشار مسابقات را می‌توانند تجربه کنند. اگر دیدارها خارجی باشد شرایط متفاوتی دارد چون استرس دیدارهای خارجی خیلی با دیدارهای داخل کشور متفاوت است. می‌توانیم در آن مسابقات نقاط ضعف را بسنجیم تا برای بازی‌های آسیایی آنها را برطرف کنیم.

فاطمه منصوری: تمریناتمان زیر نظر بهترین مربیان است. تمام مسابقاتی که ما اعزام شدیم قبل از آن دیدار تدارکاتی داشتیم. امسال هم قرار است این دیدارهای تدارکاتی را با هند یا کره داشته باشیم. با رییس فدراسیون صحبت کردیم و او تلاش می‌کند که این دیدارهای تدارکاتی فراهم شود.

اسما فخری: دیدار تدارکاتی عیار هر بازیکن را می‌سنجد و مسئله حیاتی برای ما است. مسابقه دادن برای ما خیلی مهم است و سطح فنی را بالا می‌برد.

کبدی در المپیک پاریس قرار است به صورت نمایشی حضور داشته باشد آیا فکر می‌کنید تیم زنان ایران در پاریس حضور یابد؟

زهرا کریمی: بزرگترین آرزوی هر ورزشکاری حضور در المپیک است. اگر این اتفاق بیفتد خیلی خوب است. المپیک میدانی است که می‌توان گفت هر ورزشکاری حداقل یکبار خواب آن را دیده و برای آن اشک ریخته است. با وجودی که رشته ما المپیکی نیست بارها برای رفتن به المپیک تلاش کرده‌ام. امیدوارم روزی این رشته المپیکی شود و ما بتوانیم به آرزویی که داریم برسیم. 

فاطمه منصوری: بعد از کسب مدال طلا این قول را به ما دادند که این رشته المپیکی شود. امیدواریم این اتفاق بزرگ بیفتد و ما در پاریس حضور داشته باشیم. این یکی از بزرگترین آرزوی ما است.

اسما فخری: حق چند سال پیش ما بود که در المپیک باشیم. حالا برای پاریس اتفاقات خوبی افتاده و قرار است حضور داشته باشیم. حداقل نمایشی بودن رشته ما در المپیک سبب جذب سایر تیم‌ها خواهد شد. کبدی آنقدر جذاب است که می‌تواند حضورش در المپیک ادامه دار شود.

سعیده جعفری: اگر روزی این رشته المپیکی شود خیلی اتفاق بزرگی خواهد بود.

از سختی‌های ورزش خود بگویید.

زهرا کریمی: راه دشواری را طی کردیم. چندین ماه است که به صورت فشرده تمرین می‌کنیم از خانواده دور هستیم. روتین زندگی عوض شده و تمرینات سنگینی را پشت سر می‌گذاریم. به هر حال باید این راه سخت را برویم تا به آن نتیجه ای که می‌خواهیم برسیم. قطعا بدون سختی‌ها طلایی که بخواهیم بدست نمی‌آید.

سعیده جعفری: سختی‌های زیادی در ورزش وجود دارد اما وقتی با نتیجه خوب همراه می‌شود همه آن سختی‌ها از بین می‌رود. تمام این ملی‌پوشان از شهرهای مختلف به اردوی تیم ملی می‌آیند، تمام سختی‌ها و مشکلات را پشت سر می‌گذاریم تا به اهداف خود برسیم. ما از همه سختی‌ها چشم پووشی می‌کنیم تا پله به پله به موفقیت برسیم.

آیا شده تاکنون بخواهید از ادامه راه جا بزنید و از اینکه کبدی را انتخاب کرده‌اید پشیمان باشید.

زهرا کریمی: من تقریبا چند ماه پیش پدرم را از دست دادم و خیلی دوران را گذراندم. آن روزها که این اتفاق افتاد به این فکر می‌کردم که دیگر نمی‌توانم ادامه دهم (اشک می‌ریزد) اما چون پدرم در تمام روزهای قبل فوتش کنارم بود و با من تمرین می‌آمد، به او قول دادم که همیشه مایه افتخارش باشم. برای همین بعد از فوتش خیلی سریع تمرینات و کارم را شروع کردم. من همزمان درس می‌خوانم کار می‌کنم و ورزشم را دارم. تقریبا از همان موقع قول دادم که خیلی جدی ادامه دهم و باعث افتخارش باشم و کاری کنم که در آسمانها به من افتخار کند.

اسما فخری: اینقدر این رشته جذاب است که مطمئنا وقتی وارد آن شوی دیگر نمی‌توانی آن را کنار بگذاری. ما با همه سختی‌ها و مشکلات همیشه با تمام وجود برای موفقیت در این رشته تلاش می‌کنیم. 

شرایط لیگ برتر کبدی ایران چطور است؟

اسما فخری: موضوع ناراحت کننده برای کبدی این است که بعد از کرونا به دلیل نبود اسپانسر دیگر لیگ برگزار نشد. تیم‌های دیگر مثل هندبال، بسکتبال و والیبال از سوی اسپانسرها و شرکت‌ها حمایت می‌شوند اما برای رشته ما این اتفاق نمی‌افتد. ما در بازی‌های آسیایی مقام دار هستیم و در این‌مرحله به ما خیلی ظلم شده است. سقف قراردادها در آخرین دوره لیگ برای بازیکنان ملی ۵ یا ۶ میلیون بود.

فاطمه منصوری: خوشبختانه سطح لیگ برتر بالا است چون بازیکنان در تیم‌ها پخش هستند اما سطح قراردادها خیلی اندک است. ما تلاشمان برای موفقیت تیم ملی است و زیاد به بخش مادی توجه نمی‌کنیم. متاسفانه ما لژیونر نداریم. مشکلاتی داریم که هنوز این اتفاق نیفتاده است. یکی از آرزوهای ما این است که مثل مردان لژیونر شویم و در پروکبدی بازی کنیم. اگر این اتفاق بیفتد سطح کبدی زنان تغییر می‌کند.