به گزارش همشهری آنلاین؛ چالش‌های اصلی که امروزه در خصوص داروهای موجود برای سرطان ریه وجود دارند، شامل عوارض جانبی شدید و مقاومت دارویی هستند. از این رو یک نیاز دائمی به کشف مولکول‌های جدید برای بهبود میزان بقا و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به این سرطان وجود دارد.

در طب آیورودای هند، هل سیاه برای درمان سرطان و بیماری‌های ریه استفاده می‌شده است. به همین دلیل، تیمی از محققان دانشگاه ملی سنگاپور یا NUS، در یک پژوهش به مطالعه پایه علمی پشت این توصیه دارویی سنتی پرداخته و شواهدی مبنی بر اثر سیتوتوکسیک یا سمی هل سیاه بر سلول‌های سرطان ریه ارائه کرده‌اند.  

در این تحقیق، ادویه قدیمی فوق به عنوان منبعی از مواد فعال زیستی قوی مانند کاردامونین و آلپینتین که می‌توانند در درمان یا پیشگیری از سرطان ریه مورد استفاده قرار گیرند، معرفی شده است.

این تحقیق اولین مطالعه‌ای است که ارتباط عصاره هل سیاه را با القای استرس اکسیداتیو در سلول‌های سرطانی ریه گزارش می‌کند و اثرات آن را بر سلول‌های سرطانی ریه، سینه و کبد مقایسه کرده است.

یافته‌های این مطالعه به طور بالقوه می‌توانند منجر به کشف مولکول‌های فعال زیستی یا اصطلاحا بیواکتیوهای جدید، ایمن و موثری شوند که می‌توانند از تشکیل سرطان جلوگیری کرده یا آن را درمان کنند.  

در این مطالعه، میوه‌های هل سیاه پودر شده و به‌طور متوالی با پنج نوع حلال از جمله حلال‌های آلی و آب استخراج شدند. این کار به محققان اجازه داد تا بهترین حلال‌ها را برای استخراج قوی‌ترین مواد فعال در میوه ارزیابی کنند.

سپس انواع مختلف عصاره هل سیاه از نظر سمیت سلولی در برابر چندین نوع سلول سرطانی مورد آزمایش قرار گرفتند. این موارد شامل سلول‌های سرطانی از ریه، کبد و سینه بود.  

طبق نتایج به دست آمده، در میان سه نوع سلول مورد آزمایش، سلول‌های سرطانی ریه در آزمایش با عصاره هل سیاه کمترین احتمال زنده ماندن را داشتند.

مجریان این تحقیق که نتایج به دست آمده خود را در نشریه Ethnopharmacology منتشر کرده‌اند، می‌گویند: از آنجایی که هل سیاه معمولاً به عنوان یک ادویه مهم در آشپزی استفاده می‌شود، تحقیقات عمیق بیشتر در مورد تأثیر آن بر پیشرفت سرطان ریه در مدل های پیش بالینی می تواند شواهد قوی در حمایت از فلسفه «غذا به عنوان دارو» که اولین بار توسط بقراط پزشک یونان باستان ارائه شده است، فراهم آورد.