اتحاد خبر:از گرمترین روزهای سال مهمان انجمن نوای دشتستانی بودیم.
 از پیچ و خم کوچه های آبطویل گذشتیم تا به منزلگاه مقصود رسیدیم. دوستان بهتر از جانم را دیدم که چه مشتاقانه به درون حسینیه می روند.

ورودی درب احسان (مبارکی) را دیدم که چقدر شادمان از دیدار یارانش بود و با دیدن تک تک یاران، جان دوباره ای می گرفت و شاید در دلش دلهره ای بود که در مقابل یاران همچون همیشه مراسمی در خور شأن برگزار کند.
یاران همیشه همراه که هیچوقت تنهایش نگذاشته بودند باز هم آمدند تا در دیار ماندنی تنهایش نگذارند
طنین صدای ربّ زنگویی حسنیه را به سکوتی عجیب فرو برد.
با شعری از نادم  دو بیتی سرای مظلوم دشتستانی برنامه شروع شد.
صدای ماندنی (بجلی) در دیارش طنین انداز شد و فضا را به وجد آورد. صدایی ماندگار و آسمانی که قلب ها را از جا کند و انگار در آن مکان مقدس شرابی ناب از لبان این مرد بزرگ بر همگان خورانده شد و همه مستِ مستِ مست از صدایش شده بودند.
محمد حسن (آبیار) صدای هدا (کمالی) را بار دیگر زنده کرد و قطرات اشک از چشمان حسین و برادرش (کمالی) آرام آرام چکیدن گرفته بود و پدر را روبرویشان دیدند. حسین سر به زیر انداخت و انگار نمی توانست در چهره پدر نگاه کند شاید حیای حسین بود که همیشه در مقابل پدر سر تعظیم داشت.
نوای مرحوم  فردوس  همراهان را به چندین سال قبل برد و همه در فکری عمیق فرو رفتند که دشتستان بزرگ چه مردان بزرگی را از دست داده است و به خود که آمدیم تا  سجاد (آموزگار)  گرده فردوس را چه زیبا اجرا می کند. 
اشعار استاد فرج کمالی همچون دانه های گوهر از دهان جهانشیر محمودی مجری توانمند برنامه بیرون می ریخت و همراهان را به وجد آورده بود.

مهرتان را سپاس
برنامه هایتان پایدار
دوستدار شما داود جان امیری