محمدرضا کمالی نژاد:

ایران ما پر است از فرهنگ های غنی که گاها از گذشتگان به یادگار گذاشته شده است و بعضا در سالهای اخیر با توجه به پیشرفت تکنولوژی و متقارن بودن با عصر ارتباطات به وجود آمده است.
شاید یکی از مسائلی که در کشور یا به صورت خاص در استانهایی از کشور دارد مسیری را طی میکند که شاید در آینده به یک مشکل اجتماعی تبدیل شود و به صورت محسوس نقشی پر رنگ در فرهنگ ما را ایفا کند، اظهار نظر کردن یا نکردن در مواقع لازم است.
همان اندازه که اظهار نظر کردن بدون تخصص و بی جا جایی در جامعه های مدرن ندارد، اظهار نظر نکردن در مورد مسائلی که باید توسط عموم جامعه دیده شود نیز یک مشکل اساسی است.
اصل کلمه اظهار نظر به معنای آشکار کردن از ظاهر کردن و پیدا نمودن می آید و در مواقعی اظهار نظر نکردن، ما را به مسیر بی تفاوتی که بدترین عامل رکود هر جامعه ای است می رساند.
 امروزه حداقل در مورد متنهایی که در دنیای مجازی میخوانیم و قطعا از خواندن آنها خوشحال، ناراحت، عصبی، هیجان زده و .... می شویم و می توانیم نظر خود در مورد آن مطلب بیان بکنیم ولی به راحتی از کنار آن میگذریم و بدون هیچ نظر یا اصطلاحا کامنت در باتلاق بی تفاوتی فرو می رویم.
چقدر زندگی ما اخلاقی تر می شود و از منظر توسعه یافتگی چقدر جامعه تخصصی تر می شود در  شرایطی که خبرنگار تلویزیون در مورد برنامه هسته ای نظر راننده تاکسی را نخواهد یا اقتصاد دانی که یک مقاله پزشکی را خوانده خود درمانی نکند و فیزیک دانی که در طول عمرش یک تحلیل سیاسی نخوانده  و شیمیدانی که  به صرف  روزنامه خواندن و شنیدن اخبار از رسانه ملی در مورد آینده اقتصاد ایران و وضعیت سیاسی چین و هند اظهار نظر قاطع نکند، طلبه ای  که هنوز فراتر از شرح لمعه و الفیه ابن مالک صرف و نحو عربی  نرفته  است، راجع به نظریه نسبیت انشتین و نظریه داروین  و خلقت کهکشان  ها اظهار نظر نکند، بیندیشید که چه سکوت منطقی برقرار می شود و همه به خود و مثبت و منفی بودن برنامه های خود می پردازند و کمتر سراغ سر در آوردن از کارهای دیگران می روند، غیبت کم می شود و تهمت و توهین به حداقل می رسد.
در مقابل نیز اگر در مورد مشکلات اجتماعی که نظر ما می تواند در پیشرفت یا عدم پیشرفت آن تاثیر گذار باشد و ما با بی تفاوتی از کنار آن میگذریم به اندازه اظهار نظر بدون اطلاعت که در بالا به آن اشاره شد به جامعه ضرر برساند.
من به عنوان یک شهروند از الان نظر خود را حداقل در مورد مطالبی که در سایت های بومی می خوانم و اطلاعاتی در مورد آن دارم ارائه میدهم و فرهنگ کامنت را ترویج میدهم.
به امید روزی که نظرات ما بدون تعصب و از روی آگاهی باشد و از خواب بی تفاوتی بیرون برویم./ج