دکتر آذین سیف بوشهری

آن چه که در سال تحصیلی۱۴۰۲_۱۴۰۳ مشاهده می کنیم حاکی از شروع دیر هنگامِ کیفیت نظام آموزش و پرورش است، کلاس هایی خالی از آموزگار و دبیر، دانش آموزانی بلاتکلیف و کادر اجرایی نامشخص در مدارس که به واسطه بازنشستگی های پی در پی و عدم  تطابق با نیروهای شاغل و به کارگیری نیروهای جدید مشکلات بسیاری را به بار آورده که همگی شروع سال تحصیلی را با انواع کمبودها از مهر به آبان ماه کشانده است.
انتظار این بود، که هم زمانی نیروهای ورودی و خروجی آموزش و پرورش بیشتر مورد توجه قرار گیرد، و برنامه ریزی و آینده نگری ها از قبل بررسی شود تا نیروهای کار جدید با سرعت و توان بیشتر گزینش، و مدارس خالی از دبیر را پرکنند.

مطمئنا؛ نگه داشتِ کلاس های بی رهبر، نبود برنامه ی درسی اجراشده ی منظم، و اضطرابِ تقدم پرورش بر آموزش، کم و کیف نهاد انسان سازِ کشور را دست خوش تغییر می کند، که زیبنده دانش آموزان نیست.

سزاوار تقدیراست معلمانی که چند پایه و درس را پوشش می،دهند، و مدیران و معاونان مدارس که با وجود کاستی ها، هم چنان سکان دارِ هدایت هستند.
چرا که استوار ماندن بنیان علم آموزی و تزریق امید به فرزندان جامعه، برای رشد و شکوفایی کشور و چشم اندازی نوین با ارائه ی خدمات تحصیلی برنامه ریزی شده، در دستان پرقدرت همین خدمتگذاران دلسوز و کم توقع کشور است.