مختار فیاض

به نام خدایی که زیباست

پس از دو رویداد تأثر برانگیز شهرهای" بوشکان" و "کلمه"از توابع شهرستان دشتستان،خواستم نامه ای به مسببان و بانیان اصلی این اخلال گری ها، بنویسم و عواقب برخورد با علائق و سلائق عامه ی مردم (که هیچ تضاد و مباینتی با دین و نظام سیاسی ندارد) را به ایشان گوشزد کنم؛ اما به دو دلیل ،منصرف شدم.
یکم : حتی آنجا که پای امر به معروف و نهی از منکر، پیش می آید؛آمر باید از تاثیر کلام خود در طرف مقابل اطمینان داشته باشد و پس از آین اطمینان، اورا به معروف دعوت نماید یا از منکر باز دارد.و چون بنده اطمینان داشتم که چارچوب فکری حضرات چنان غیرقابل نفوذ و انعطاف است که کلام من در ایشان به هیچ وجه  در نمی گیرد؛ پس از خیرش گذشتم تا در آینده چه پیش آید.
دویم :پیش خود فکر کردم که، مکاتبه و گفتگو با فرد یا افرادی که پس از گذشت چهل سال از انقلاب و تجربه ی انواع منازعات فیزیکی و فکری،همچنان،برای مخالفت با جریان های فکری و فرهنگی،از شگردهای ابتدایی و ناشیانه ای همچون پاره کردن بنر و قطع برق استفاده می نماید؛ تکیه بر آب زدن و آب در هاون کوبیدن است.چرا که اگر کسی الفبای کیاست و اندیشه ورزی را فهمیده باشد؛مطلقا در این شرایط و موقعیت؛مخالفت خود را با یک مراسم مردمی؛به این شکل و سیاق،اظهار و ابراز نمی نماید.
بنده تصمیم ندارم شخص یا جریانی را متهم و منتسب به تحجر و تکفیر کنم اما علی الظاهر  بعضی ها دوست ندارند طراوت و مسرت مردم را ببینند.این افراد یا از گریاندن و غمگین کردن مردم،منتفع می شوند یا اصالتا چنان بیماری روان پریشی دارند که مطلقا چشم دیدن شادی و خوشی دیگران  را ندارند و از سرزندگی دیگران ،برافروخته و خشمگین می شوند.
تحقیقا دوم خرداد هفتاد و شش را گروه های فشار و انصار حزب الله آفریدند .هم آنها بودند که با حمله و هجوم وحشیانه به سینماها، سخنرانی ها ،مراسم و تجمعات قانونی و قطع برق یا سیستم صوتی و پاره کردن بنرها ،مردم و دوستداران منطق و دانایی  را ناگزیر کردند تا چنان رای قاطعی به سید محمدخاتمی دهند و از افراطیون تبری بجویند که همگان انگشت شگفتی به دندان بگیرند.
بی تردید در رویدادهای اخیر هم، بازنده گان اصلی ،افراطیون خواهند بود.هم آنها که مردم ستمدیده و در عین حال اندیشه ورز ما را از یک شادی کوچک، محروم می نمایند و خود در اوج سنگدلی و بی عاطفه گی،سرود فتح و پیروزی سر می دهند.غافل از این که، مطمئنا کاسه ی صبر مردم هم ظرفیتی دارد و هر آن ممکن است؛لبریز شود...

(مختار فیاض.دوازدهم فروردین نود و هفت)