اتحاد جنوب ـ امید دهقانی: چندی پیش خبری مبنی بر برگزاری نشستی تخصصی به جهت بررسی پتانسیل‌های گردشگری در بخش ارم منتشر شد که در آن صیادی بخشدار ارم، ناصر امیرزاده معاون گردشگری اداره میراث فرهنگی و چند تن دیگر از مسئولان استانی حضور داشتند. این مراسم در روستای پشت پر و در «فضایی دلنشین» برگزار شده بود.

آنچنان که از عکس‌ها پیداست این بار مسئولان به بنای «گور دختر» ارج نهاده‌اند و مراسم خود را در کنار این بنا برگزار کرده‌اند تا میزان اهمیت خود را به این بنا نشان دهند؛ این بار اما گویا همه هم نظرند که بناهایی این چنین را بزرگ و گرامی دارند تا نشان دهدند که ما با گذشتگان خود متفاوتیم و تا بتوانند امید را در دل این فرهنگ نیمه جان زنده کنند.
باز حکایت را از همان جای تکراری آغاز می‌کنم، باز از همان تکراری‌ها می‌گویم تا فراموش نشود قداست مکانی که هربار به سخره گرفته می‌شود؛ یک‌بار با آغل حیوانات شدن و بار دیگر با ترمیم ناشیانه و بار دیگر با تجمع بیست نفری بر روی این بنا...
اما شاید بهتر باشد سخن گفتن از مظلومیت و محرومیت این بنا را زودتر از قبل به کناری نهیم و از کوتاهی و ندانم کاری افرادی بگوییم که تا کنون هزاران بار پاهای تاریخ و فرهنگ این استان و این مملکت را بریده‌اند و به جای آن پاهای چوبی را برای‌شان به یادگار گذاشته‌اند. از ندانم کاری افرادی بگوییم که گاهی با فراموشی و گاهی با لطف خود تیشه‌ای دیگر بر این جسم نیمه جان میزنند.
تصاویر را نگاه کنید، ببینید چگونه چندین و چند تن از کودکان وزن خود را بر این بنای نیمه جان گذاشته اند و بی خبر از همه جا ذره ذره در نابودی این بنا به خورشید و باد و آب و صحرا یاری می‌رسانند، قبل تر از این بارها شنیده شده بود که مردمان رهگذر و یا گردشگران بی هیچ توجهی به قدمت و ارزش این بنا به دیدن آن می‌روند و آگاهانه و یا غیر آگاهانه اقدام به گشت و گذار بر روی این بنا و تخریب آن می‌کنند. اما این بار حکایت دردآورتر است که خود بانیان فرهنگ این مرز و بوم در این اقدام پیش قدم شده‌اند و محفلی را بر سر گوردختر گرفته‌اند و دست به تخریب آن زده‌اند. این بار اما نه شهروندی نامطلع، بلکه افرادی که داعیه اصلاح دارند این عمل بسیار اشتباه را انجام داده‌اند.
جناب آقای امیرزاده، معاونت محترم گردشگری، سرمایه گذاری و تامین منابع اداره کل میراث فرهنگی استان بوشهر، بدون شک این‌بار جانب تقصیر به سمت شماست و کم کاری یا اشتباهات گذشتگان این‌بار دیگر پاسخ مناسبی نیست. از همین رو جنابعالی به عنوان یکی از بانیان حفظ فرهنگ و تاریخ استان بوشهر در قبال عمل انجام شده مسئول خواهید بود.
چرا که شما به جای تلاش برای اصلاح این اقدام اشتباه ولی مرسوم، عملی عکس آن را صورت داده‌اید. حال دیگر مردم با دیدن عکس‌های شما و سایر مسئولان که بدون هیچ توجهی به قدمت بنا، کودکان را سوار بر بنا کرده‌اید، با خیال راحت‌تر بر این بنای رنج دیده گام می‌گذارند و این بنا را در بی‌توجهی شما با سرعت بیشتری به سمت زوال پیش خواهند برد.
اداره محترم میراث فرهنگی در جوابیه‌ای که در پاسخ به گزارش «این تاریخ ماست که نابود میشود یا خود ما؟» منتشر نمود، ضمن اشاره به لزوم احیای بناهای تاریخی و گردشگری استان بوشهر، از اختصاص مبلغ صد میلیون تومان به جهت حفاظت و مرمت گور دختر و کوشک اردشیر خبر داده بود. با این اوصاف حال که مدتی از انتشار گزارش مذکور و جوابیه آن می‌گذرد انتظار می‌رود که این اداره نسبت به تعهدات خود پاسخ‌گو باشد، نه این‌که با حرکات این چنینی صلاحیت خود و مسئولان خود را زیر سئوال ببرد.
شاید اگر بخواهیم با چشمانی بازتر از قبل به مسئله نگاه کنیم حقیقت را جور دیگری ببینیم؛ حقیقت اما این است که فرهنگ و تاریخ سرزمین ما را دیگر نباید میراثی استوار و پابرجا دانست. حال دیگر حکایت فرهنگ و میراث ما را باید حکایت همان فرد رقاصی دانست که با پاهای چوبی می‌رقصد، لنگ لنگان و ناموزون...، و در این میان کم نیستند اقدامات این‌چنینی که هربار کمک به نابودی این فرهنگ و تاریخ می‌کنند و صلاحیت مسئولان امر را زیر سئوال می‌برند.
آتشی را ببینید که چگونه در کنجی خراب شده فراموش شده است، گور دختر و کوشک اردشیرمان که دارند می‌میرند. موسیقی ما رو به خفقان است و اداب و رسوم ما فراموش شده؛ و این ها همه به جز نشانه‌های زوال و نابودی فرهنگ ما خبر از نشانی دیگری ندارند.
 البته نباید تحرکات مثبت صورت گرفته در این زمینه را نادیده گرفت و باید از این بابت قدردان مسئولان بود. اما نکته‌ای که نباید از یاد برده شود این است که این تاریخ و فرهنگ دیگر طاقت اقدامات نسنجیده را ندارد و مسئولان محترم باید اندکی بیشتر نسبت به رفتارهای خود حساسیت و عقلانیت به خرج دهند تا بتوان روزگاری را دید که در آن جای جای این استان لبریز از فرهنگ و تاریخ غنی خود باشد./س