دکتر رضا غوریانی

به دعوت دوست عزیزمان جناب سید عبدالرضا حسینی برای بزرگداشت سالروز درگذشت استاد فرج الله کمالی و هفته گرامی‌داشت گویش دشتستانی از خراسان رضوی و شهر تربت جام به همراه استاد عبدالله عبدی نوازنده و خواننده خراسانی و استاد ایرج مظلوم سامانی از شاعران بنام این خطه عازم جنوب شدیم تا در هجدهم شهریور در این مراسم که در شهر خشت و به میزبانی شاعر گرانقدر جنوب سید ابوطالب هاشمی برگزار می‌شد شرکت کنیم. مراسمی که با حضور شاعرانی از مناطق مختلف رونق گرفته بود.‌

  تبادل و تعامل فرهنگی بین دو منطقه می تواند تاثیر زیادی بر هم دیگر بگذارد یک تاثیر دو سویه و مطلوب به ویژه وقتی که هر دو فرهنگی که با هم تعامل دارند ریشه در تاریخی کهن و قدرتمند داشته باشد.  خراسان از دیر باز مهد اندیشمندان و ادیبان بزرگ بوده است  و  بوشهر علاوه بر جایگاه بلند در ادب و دانش ، مدال مبارزه با استعمار را بر سینه دارد و این دو منطقه می توانند مراودات بسیاری در زمینه های مختلف داشته باشند.
در بین سال های ۷۷ تا ۸۵ که بنا به اقتضای شغلی در استان بوشهر زیبا و در شهرستان دشتستان مهربان سکونت داشتم بنا به عشق و علاقه خودم با ادیبان و شاعران منطقه آشنا شدم به ویژه جناب استاد مرحوم فرج الله کمالی و استاد مرحوم ایرج شمسی زاده و استاد مرحوم حسن انصاری، جناب استاد غلامی استاد دارند و سید نازنین سید ابوطالب هاشمی و بانو معصومه خدادادی و ... اگرچه از آن روزگار سال ها می‌گذرد و بعضی از این عزیزان به دیار باقی شتافتند اما این مراوده و دوستی همچنان برقرار مانده است.  

هرگز فراموش نمی‌کنم که افراد بسیاری که با شعرهای استاد کمالی آشنا بودند، منتظر بودند تا ببینند شعر جدید استاد کی منتشر خواهد شد تا بخوانند و لذت ببرند  و البته انتشار آن هم بدین گونه بود که افراد از آن کپی می‌گرفتند و آن را دست به دست به هم می‌رساندند.
هرچند آثار بعضی از این عزیزان بعداً به چاپ رسید اما در همان زمان بدون اینکه اثری از آن ها چاپ شده باشد با وجود نبود فضای مجازی اشعارشان ورد زبان‌ها بود. و این موضوع بیان کننده این نکته است که وقتی شعر بیانگر دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی مردم باشد خود مسیر خود را مانند سیلی خروشان در میان طبقات مختلف جامعه می‌گشاید . شاعرانی که زبان خاص و مستقل خود را داشتند و دارند ، به گونه‌ای که می‌توان از روی شعر آنها به سراینده آن پی برد.

این شاعران با خلق مضمون‌ها و موضوعات تازه و نو  با استفاده از ظرفیت‌های بومی شعرهای ماندگاری از خود به جا گذاشتند که تازگی و طراوت آن جاودانه است و ورد زبان همه کسانی است که با شعر زندگی می‌کنند.  

این نکته حایز اهمیت است که شاعرانی چون استاد کمالی صاحب سبک مخصوص خود هستند و نباید مثلاً استاد کمالی را شهریار یا حافظ جنوب بنامیم زیرا می‌تواند ویژگی شعر کمالی و خود او را توصیف کند کمالی را تنها می‌توان در ساحت خود او بررسی کرد و شناخت. کمالی کمالی است و بس. همانگونه که مرحوم شمسی‌زاده و استاد هاشمی و ... را با آثار خودشان باید شناخت.
 
در پایان ضمن سپاسگزاری از هه عزیزان که تلاش کردند جلسه به بهترین شکل ممکن برگزار شود آرزو می‌کنم که در سال‌های آینده نیز تکرار شود.