میم.‌ قاف

همراهِ بیمار
.....
سلام جناب دکتر. عرض ادب و احترام. راجع‌به بیمارتون خانم میهن مشرقی مزاحم می‌شم که نیاز به عمل قلب‌باز دارن. من پسرشون هستم.

مراجعه کردم بیمارستان، گفتن شما فرمودید عمل نمی‌کنید! علتش رو که پرسیدم، گفتن ظاهراً مسئولین بیمارستان مخالفِ عمل جراحی‌ان. از منشی‌تون که سؤال کردم، اظهارداشتن چون بیمارستان با متخصص بیهوشی حرفِ‌شون شده و مشکل دارن، اجازه ندادن شما و ایشون همکاری داشته باشید!

جناب دکتر؛ ما از بین این‌همه پزشک، شما رو انتخاب کردیم و بیمارمون رو به امید بهبودی سپردیم دست شما. خودتون هم فرمودین تجویزای پزشک قبلی اشتباه بوده و قول دادین سریعاً بیمار رو ببرید اتاق عمل ولی متأسفانه بااینکه الآن نزدیک به شش‌ماه از بستری شدنش می‌گذره و ما داریم هزینه‌های هنگفتی بابتش می‌دیم - که البته به نفعِ بخشِ بستریه و دلِ‌شون نمی‌خواد بیمار از اونجا خارج بشه - هنوز هیچ اقدام جدی انجام ندادید. امروز و درحالیکه حال بیمار خیلی‌خیلی وخیم شده و تا نزدیکای مرگ هم پیش رفته، متوجه شدیم با دسیسه‌چینیِ بعضی از کارکنان بخشِ بستری، دستیار اصلیِ اتاق‌عمل‌تون رو هم که خبره‌ترین و مورداعتمادترین فردِ تیمِ جراحی‌تون هس و موافق‌ترین فرد برای انجام این عمل بود، با دلایل واهی از بیمارستان اخراج کردن!
بعنوان فرزند و همراهِ بیمار خواستم ببینم چه تصمیمی می‌گیرید!

دستیارتون رو برمیگردونید و ضمن هماهنگی با متخصص بیهوشی، بیمار رو سریعاً می‌برید اتاق عمل یااینکه تسلیم سیاستای کلیِ بیمارستان می‌شید و می‌ذارید مادرم فوت کنه !؟

جناب دکتر؛ یادتون باشه که شما سوگند خوردین برای مسئولیت و تخصصی که دارین و در اِزای سوگندتون، توی هر دو دنیا مسئولید!