احمد خواجه حسنی

من نیز به مانند میلیون ها ایرانی امروز پیام رئیس جمهور مبنی بر ایجاد مسیر تازه برای تغییر را دریافت کردم و سؤالی به ذهنم خطور کرد که با فعالیت برخی جریانات تندرو چگونه می توان تغییر به نفع مردم را محقق کرد؟ و این پرسش سنگ بنای یادداشت را بنیان نهاد. 

"اسلام، انقلاب و نظام به وسیله دشمنان خارجی از بین نخواهد رفت ولی به وسیله دوستان ممكن است این اتفاق بیفتد كه از جمله این عوامل، تندورها هستند كه با پیمودن راه اشتباه، مردم را از انقلاب جدا می كنند. [۱]

"گروه‌های تندرو به صورت غیر مستقیم معمولا تامین کننده منافع اسرائیل در منطقه هستند."[۲] 

دو گزاره بالا را که با کنش های سیاسی و برخی حوادث روزهای پسا انتخابات ایران ستیزهای داخلی به هنگام کنید، با نظر عبدالکریمی استاد فلسفه همراه خواهید شد که شائبه حضور نیروهای نفوذی و معاند در پس برخی اتفاقات را محتل می دانند ، البته  پدیده نفوذ خارجی در این سرزمین مسبوق به سابقه است چنان چه زنده یاد دکتر فاطمی مرقوم داشتند فشار خارجی مانع از پیش رفت و تکامل ملّت ما شده و مخصوصاً نفوذ انگلیس مثل اثر شیره تریاک اعصاب ایرانی را تخدیر و او را کم جرأت، بی روح و فاقد شهامت ساخته... 

پولیبیوس مورخ شهیر یونانی در این باره نظر داشتند" دو عامل برای اضمحلال کشورها وجود دارد یک عامل خارجی و یک عامل داخلی، منتهی ، هرگز عامل خارجی بر آن اثر نخواهد گذاشت اگر عوامل داخلی اوضاع را مساعد اضمحلال نکرده باشند". افزون بر این، به گواه سخن اسپنسر (فیلسوف) "احتمال بازپس روی یک جامعه نیز به اندازه ی پیش رفت آن وجود دارد" از این جهت یکی از موانع پیش رفت و از عوامل واپس گرایی را به جرأت می توان فعالیت جریانات تندرو به موازات فعالیت برخی دولت های قانونی در کشور دانست، فارغ از مباحث مطرح شده در مورد زمینه‌های شکل‌گیری و گفتمان فکری برخی جریان های تندرو، پرسشی که در این بین پیش می آید اینکه موجودیت، ابراز وجود و فعالیت این جریان های جامعه ستیز در تاریخ سیاسی و تحوّلات پیرامونی چه دستاوردهای جامعه پسند و همه شمولی به همراه داشته و کدامین گره از مشکلات خرد و کلان کشور را باز کرده است؟ بی گفتگوست از این ناحیه آسیب های جدّی متوجه امنیّت ملّی و بالطبع جامعه هدف است، از این رو مسبب بخشی از بی اعتمادی عمومی، تعمیق دو قطبی و تنزل سرمایه های اجتماعی نظام ، بعضاً فعالیت های تشکیلات موازی با دولت است، دست بر قضا رهبر انقلاب از تجربه قطعی خود در مشکل ساز بودن چنین پدیده هایی به صراحت اشاره فرموده و مشخصاً اذعان داشتند "ایجاد تشکیلات موازی با دولت، کار درستی نیست".[۳] 

یک قاعده‌ی ثابت شده ای وجود دارد مبنی بر اینکه آنچه به زبان رانده می‌شود، تبدیل به یک رفتار می‌شود، بدین معنا که نوع گفتار هم به رفتارها جهت می‌دهد و هم ممکن است رفتار را خلق کند، حال با توجه به رفتار و گفتار این روزهای برخی جریان های سیاسی و خط و نشان کشیدن آن ها برای دولت چهاردهم، علی الظاهر افراطی ها از ابتدا قصد مواجهه با دولت و کارشکنی و ایجاد اختلال دارند و منظومه فکری و گفتمان این جماعت اقلیت در قبال فعالیت دولت تقابل است نه تعامل! 

نمی‌توان که درون نظام به چوب زیر بغل انقلاب تکیه کرده و ذیل عنوان فریبای مذهب ضد منافع نظام، انقلاب و اسلام رفتار کرد. 

در پایان، حذف تشکیلات موازی و فراهم نمودن مسیر تازه ای برای تغییر با قدرت مردم و حمایت رهبر انقلاب میسر خواهد شد و جناب پزشکیان خود می دانند که قدرت ابزار اکثریت است برای مهار اقلیت...

پ ن :

۱– آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مراجع تقلید

۲_ جلیل رحیمی‌جهان‌آبادی، عضو کمیسیون امنیت ملّی و سیاست خارجی مجلس

۳_ بیانات رهبر انقلاب با نمایندگان مجلس خبرگان رهبری(شهریور ۹۷)