قدرت مظاهری

 باتوجه به حجم یادداشتای پراکنده‌ای که بنا به حساسیت شرایط، این چن روزه توی فضاهای متفاوت رسانه‌ای اعم نشریات، تلگرام، ایکس و ... داشته‌ام، بعضی از دوستا، آشناها و همکارای عزیز و بزرگوارم تلفنی و پیامکی این سؤال رو داشتن که وقتی تصمیمات کلان نظام از جای دیگه‌ای صادر می‌شن، چه فرقی می‌کنه رییس‌جمهور کی باشه !!!
یه مثال کوچیک می‌زنم فقط :

یه کارفرما تصمیم می‌گیره یه ،،زندان،، قدیمی رو بازسازی کنه که زندانیا منتقل بشن اونجا. بودجه‌ای که درنظر گرفته برای اون، صد میلیارده مثلاً !
دوتا معمار داریم که داوطلب شدن برای بازسازی این زندان.
معمار اول صد میلیارد رو می‌گیره و با مشاوره از نظامیا، نود و نه میلیاردش رو زندانبان و بازجو استخدام میکنه و دوربینای مداربسته و چوب و چماق و باتوم و قفل و زنجیر می‌خره برای سرکوب زندانیا. با یه میلیاردش هم شروع می‌کنه به ساخت سلولای انفرادی و حفر تونلای زیرزمینی و شکنجه‌گاه و جهنم مخوفی که زندانیا توی اون هر لحظه آرزوی مرگ کنن !
معمار دوم صد میلیارد رو می‌گیره و شروع می‌کنه به بازسازی زندان با مشاوره از هنرمندا و فرهنگیا و نخبه‌های اجتماعی. سالن کنسرت، سینما، کتابخونه، استخر، ورزشگاه، گالری هنری، سالن اجتماعات و باقی مواردی که آدمای آزاد هم دلشون می‌خواد یه روز از زندگی‌شون رو توی اون سپری کنن !
تصمیمات کلانِ کارفرما، یه مورد کلی و اساسیه.
جزییاتِ اون رو ما با انتخابامون رقم می‌زنیم.
اینکه کدوم مدل زندان رو ترجیح بدیم، بستگی به نوع ،،معمار،،ی داره که انتخاب می‌کنیم !
یادمون نره ،،دژ برازجان،، با اومدنِ دولت اصلاحات از حالت ،،زندان،، خارج شد و تبدیل شد به ،،موزه،، !
کاری که اگه نشده بود، تا حالا هم یه بیغوله‌ی رعب‌آور و عمارت وحشتناک بود به اسم ،،زندان،، !
انتخاب با خودمونه. با من، با تو و با اون شصت درصدی که فکر می‌کنن یه دونه رأی‌شون، یه رأی منفی به حاکمیته و متوجه نیستن که با این کارشون، یه رأی مثبت می‌ریزن توی قلکِ اون معمار اولیه !