قدرت اله رحیمی:

همانطوری که ا نسان خود موجودی است نسبی ونه مطلق، افکار، اندیشه ها و به دنبال آن تصمیم گیری های او نیز در همه ی اقوال و اعمال او نسبی است. بر اساس این ایده و نظر جوامع و ملت ها و رهبران آن ها نیز متشکل از همین انسان های نسبی هستند. با این تعریف هیچ موضوعی در نظریه پردازی های علوم انسانی مطلق تعریف نمی شود. اگر ما واقع بین باشیم، در می یابیم که ا نسان ها بر اساس زمان و مکان ممکن است تصمیمات متفاوت و گاهی متناقض اتخاذ نمایند.اما عقل و تدبیر در هنگام قضاوت و مقایسه نسبی قضاوت می کند و هر پدیده ی انسانی را در زمان و مکان خودش تعریف وتفسیر می نماید.

متأسفانه امروز عده ای با تفکر افراطی در جامعه ی ما وحتی در بسیاری از جوامع دیگر بدون توجه به شرایط، همیشه بر طبل تقابل می کوبند و تعامل را به پای آن بی رحمانه ذبح می نمایند. با این نوع تفکر متحجرانه و غیر دموکراتیک در طول تاریخ با شعار "هر که با ما نیست برماست" عمل نموده وسعی در نابودی طرف مقابل داشته اند. بدون اینکه هر پدیده ای را در ظرف زمان و مکان خودش تعریف نمایند. که زنده یاد دکتر شریعتی از آن ها به نام قاسطین، مارقین و ناکثین یاد کرده است.

امروز عقل سلیم حکم می کند، جهانی فکر کنیم و منطقه ای عمل نماییم واین موضوع بدون تعامل با دنیا امکان پذیر و میسر نمی شود.امروزه ما نمی توانیم بدون استفاده از تجارب ملل و دول دیگر به نتایج مثبت و منطقی در اداره امور برسیم.

امروز تحلیل های شعار گونه و فله ا ی با اندیشه ی تقابل به جای تعامل با ادبیات خشن و همه چیز را بد و سیاه دیدن در دنیایی که همه چیز آن مانند زنجیر به هم پیوند خورده است ، نه تنها نجات دهنده نیست بلکه ویرانگرنیز می باشد.

در دهه چهارم انقلاب بعد از آن همه فراز و فرود و آزمایش و خطا نمی توانیم به مثابه سرنشینان یک کشتی در دنیای متلاطم امروز در و پنجره ها را به روی خودمان ببندیم و ازسمت وسوی حرکت کشتی آگاه باشیم اما خودمان را یا به غفلت بزنیم یا به شیوه هرچه پیش آید خوش آید عمل نماییم ودر این حرکت عده ای از  سرنشینان کشتی حرکت را کند وعده ای دیگر تند تفسیر نمایند.

دولت تدبیر وامید با درک این شرایط بسیار پیچیده وتحولات غیر قابل پیش بینی منطقه ی خاور میانه، در یک حرکت عاقلانه و هوشمند قصد دارد پنجره های این کشتی را بگشاید تا دیگر کشتی ها را بنگرد و سرعت و مسیر کشتی خود را با دیگر کشتی ها تنظیم نماید.

برنامه ریزان در دهه ی چهارم انقلاب با واکاوی عملکرد گذشته که ستاره های پر فروغی هم در آسمانش هویداست. و خسوف و کسوف هایی هم دا شته است، باید با مد نظر قرار دادن ستاره ها که را هنمای رسیدن به ساحل است، مسیر حرکت کشتی را تنظیم نماید. در این حرکت خردمندانه باید با توجه به نیازها وشناخت کاستی ها و آمار مقایسه ای از وضع موجود کشورمان با جهان پیرامونی برنامه ریزی شود تا به افزایش بهره وری در تمام زمینه ها دسترسی پیدا کنیم. کاهش خسارت ها و افزایش بهره وری با استفاده از انسان های ا ندیشمند و با تجربه میسر می شود. و نباید از محدود افرادی که بر طبل تقابل می کوبند و خود در تشک پر قو میخوابند و توجهی به جایگاه ایران با تمام ظرفیت ها و پتانسیل هایش ندارند هراسی به دل راه داد.

در دهه چهارم انقلاب ما ناگزیریم تعریف نویی از خودی ها داشته باشیم. اگر می خواهیم به توسعه ی همه جانبه دسترسی پیدا کنیم خودی ها را باید متخصصین و کار آفرینان و اندیشمندان تعریف کنیم. تا آنها در کشور خودشان احساس امنیت نمایند. در کشوری که متخصصانش به خارج می روند، کشور خود را غریبه و نا امن فرض می کنند.

حال که دولت تدبیر و ا مید آمده است تا طرحی نو در اندازد و فضا را با توجه به موقعیت مکانی و زمانی انقلاب در دهه چهارم تعریف و برنامه ریزی نماید، نباید میدان برای عده ای متحجر و متمسک به دین چنان باز باشد که به جای نقد با قلم، خشونت ودر گیری را باب نمایند و با گذشت بیش از سی سال از انقلاب با توجه به منافع خودشان به جای مسیر های هموار از مسیر های ناهموار حرکت نمایند؟ آیا وقت آن نرسیده که اعتراضات را قانونمند کنیم تا مخاطبین در مقابل آن پاسخگو باشند؟ آیا هشت سال تجربه تلخ کافی نیست؟ آیا غوغاسالاری تقابل جویان در برابر انسان های معتدل و منطقی و خردورز نبود که جامعه ما را امروز با مشکلات جدی موجه نموده است؟

نیاز جدی امروز جامعه ماست که همگان از برنامه ریزی ها و عملکرد مثبت دولت تدبیر و امید که بر اساس عزت ،حکمت و مصلحت است، حمایت نماییم تا فردایی بهتر برای کشور عزیز مان ایران رقم بخورد. به امید روزهای بهترو بهتر. /ح