احمدخواجه حسنی

صفحه ی مجازی "پاتوق دشتستانی ها" برای اغلب کاربران مجازی هم استانی علاقه مند به حوزه های فرهنگ ، هنر و ادبیات صفحه ای شناخته شده، فعال و پویاست. با توجه به مفصل بندی و تأثیرپذیری کاربران از فضای مجازی، رأس تا ذیل برنامه ریزی ها و کارکردهای کلان این صفحه، با مدیریت و به مدد تجربه و درایت استاد "رضا حسینی" موجب شده فعالیت های پاتوق نه به صرف یک صفحه ی مجازی بل که به مثابه یک نهاد فرهنگی در جامعه نمود پیدا کند به نحوی که "پاتوق دشتستانی ها" اکنون از یک گروه منسجم تولید برنامه برخوردار است که با تهیه کنندگی و راهبری "حسینی" اقدامات ارزشمند و حائز اهمیتی را در عرصه های مختلف به مرحله ی اجرا درآورده است، برای نمونه فعالیت اخیر هفته نکوداشت گویش دشتستانی و برگزاری مراسمی در قالب دیدار با سید طالب هاشمی شاعر شهیر استان فارسی را می توان برشمرد که در نوع خود برنامه ای شایسته، ماندگار و قابل تحسین می باشد.
رویکرد فعالیت جامعه پسند صفحه ی پاتوق با "برنامه ریزی های جامع نگر و تلقی کلانی" که مدیریت پاتوق از "مقوله ی فرهنگ و هنر" دارند از بدو فعالیت تا به امروز این گونه بوده که با تمسک به تاریخ جمعی و فرهنگ و گذشته ی مشترک ما در سطوح مختلف ضمن پاس داشت یاد و خاطره مشاهیر و مفاخر و هم چنین معرفی چهره های شاخص فرهنگی و هنری شهرستان و بعضاً استان، با برانگیختن حس اعتماد ما به هم دیگر و ایجاد نوعی پیوند قابل ملاحظه ، یک همبستگی جمعی را فراهم نموده که نقطه ی عطف این صفحه در فضای مجازی است به این دلیل که بقای هر جامعه ای به مقدار معینی همبستگی، توافق و مقصد مشترک نیاز وافر دارد و مدیر پاتوق دشتستانی ها آگاهانه و هدف مند این مهم را محقق نموده اند.
نگرش تهیه کننده و مدیر پاتوق بر این بنا استوار است که "جوامع بر اثر کوشش های افراد در جهت عمل دسته جمعی رشد می کنند" و از این رو بارها از بی تفاوتی کاربران مجازی به ویژه مخاطبین و دنبال کننده های صفحه ی پاتوق دشتستانی ها گلایه داشته و از فقدان فعالیت و عدم مشارکت اینان در تولید محتواهای فرهنگی صفحه، ابراز نارضایتی نموده اند تا سخن شوپنهاور کماکان مصداق رفتار مجازی برخی کاربران باشد آن جا که آورده اند؛ "آدمیان در راه کسب ثروت هزار بار بیش تر می کوشند تا در کسب فرهنگ! حال آن که به یقین، آن چه هستیم بسیار بیش تر موجب سعادت مان می‌شود تا آنچه داریم"...

رضا حسینی در دیار غربت با صرف وقت و هزینه و انرژی ، همه ی مساعی و تلاش خود را مصروف داشته تا ضمن زنده نگه داشتن فرهنگ بومی ، در توسعه ی فرهنگی و اجتماعی حتی المقدور مسئولانه ابراز وجود و فعالیت کنند، این در حالی است که برخی کاربران موضوعی که تسلیم الگوریتم های جامعه ستیز و غریق فاجعه ی بی تفاوتی اجتماعی هستند! شوربختانه مسیر اشتباهی را انتخاب کرده و کسر قابل توجهی از وقت گران بهای خود را در زیست گاه ثانویه، به دنبال کردن برخی بلاگرهای نابودگر فرهنگ و هنر و یا تماشای تولید محتواهای بی ارزش مشغول باشند ، جالب تر این که اینان گاه و بی گاه از توسعه نیافتگی و عقب ماندگی نیز شکایت دارند! غافل از این که "فرهنگ خود زمینه ساز توسعه و پیشرفت جامعه است"، به اعتبار سخن کنفوسیوس؛  "هر ظلمی در جهان از ظلم بر کلمات آغاز می‌شود"، در واقع، کلمات بار معنایی خود را دارند و نمی‌توان آن را تغییر داد. ظلم به کلمات به معنای تغییر مفهومی آنهاست، ما نمی‌توانیم دعوی توسعه و پیش رفت داشته باشیم و از مصائب و معضلات فرهنگی گلایه کنیم امّا در امورات فرهنگی مشارکت نکنیم!

 آن چه زیستن در فردای دشواری های پیشاروی را هولناک می کند بی تفاوتی کاربران فضای مجازی در قبال تولید محتواهای فرهنگی است.